|
Η νίκη της ξαπλώστρας
της Λώρης Κέζα
Επιτρέπεται να σηκώνουμε τα μπατζάκια και να βρέχουμε τα ποδάρια στη θάλασσα; Και αν επιτρέπεται, πόσο θα μας το χρεώσει ο κ.Αντώνης Μπέζας; Το μόνο που δεν σκέφτηκε ο υφυπουργός Οικονομικών είναι να φορολογήσει τα μακροβούτια (τώρα, βέβαια, του δίνουμε ιδέες και θα τα βρούμε μπροστά μας). Σύμφωνα με απόφαση που ελήφθη από κοινού με τον υφυπουργό Εσωτερικών κ. Θ.Νάκο , εφεξής όπου υπάρχει φύκι, θα υπάρχει και εισιτήριο. Οι παραλίες της επικράτειας, 14.000 χιλιόμετρα, παραχωρούνται στους δήμους για εκμετάλλευση: είθε να καρφωθούν ολούθε τα αλεξήλια, να απλωθούν ξαπλώστρες, δημοτικοί καμπινέδες και πάγκοι για κοκτέιλ. Γιατί, τι νομίζατε; Μόνο για μπάνια θα πηγαίνετε στην ακρογιαλιά; Η απόφαση είναι πονηρή και βασίζεται στην εξής διαπίστωση επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στις αμμουδιές: όσο περισσότερα μπαρ υπάρχουν σε μια ακτή, τόσο αυξάνεται η κατανάλωση. Οι παραλίες λοιπόν μετατρέπονται σε ολοήμερα κέντρα διασκέδασης. Εφέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη λειτουργία της πρώτης οργανωμένης παραλίας, στον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης. Δεν ξέρουμε αν ο κ. Μπέζας έχει γνώση της επετείου και λόγω αυτής αποφάσισε να χρεώσει την πρόσβαση στις περιοχές των υδάτων (εκτός από τις ακρογιαλιές παραχωρεί στους δήμους τις λίμνες και τους ποταμούς). Το βέβαιον είναι ότι αποφάσισε να εκμεταλλευτεί κάθε σπιθαμή γης μήπως και καλοπιάσει τους τοπικούς άρχοντες. Οι δήμοι, με τις αποφάσεις του υπουργείου Οικονομίας, έχουν διαφυγόντα κέρδη. Τους μείωσαν στο 0,5% το «τέλος του 2%» (από τα ξενοδοχεία, τα μπαρ, τα εστιατόρια). Για να έχουμε μια εικόνα, για τον Δήμο Αθηναίων σημαίνει ότι θα χαθούν 14 εκατομμύρια τον χρόνο. Επίσης χάθηκε ένα δημοτικό έσοδο, από τη σμίκρυνση των τελών αγοράς αυτοκινήτων. Για να ρεφάρουν οι δήμαρχοι μπορούν να ενοικιάζουν ομπρέλες στις παραλίες και στους ποταμούς (με πιο αδικημένο από όλους τον κ.Νικήτα Κακλαμάνη, ο οποίος έχει ως μοναδική επιλογή να κάνει αμμουδιά τις όχθες του Κηφισού, όπως έκανε στον Σηκουάνα ο Μπερτράν Ντελανοέ). Οι ξαπλώστρες είναι χρυσοφόρες. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την Ανατολική Αττική, από την πλαζ Αυλακίου την οποία εκμεταλλεύε ται ο Δήμος Μαρκόπουλου. Ανοίγει αχάραγα για τους συνταξιούχους και κλείνει με τη δύση του ήλιου, κόβοντας εισιτήρια υπερδιπλάσια της χωρητικότητάς της (3.500 άτομα). Υπολογίστε 6 ευρώ για την είσοδο, άλλα τόσα για τα παρελκόμενα (νερά, καφέδες, παγωτά, μπίρες). Ας το δούμε συνολικά. Σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών, πέρυσι στις αμμουδιές της Αττικής ξοδεύτηκαν περισσότερα από 30 εκατ. ευρώ. Οι οργανωμένες παραλίες εφέτος θα πολλαπλασιαστούν και μαζί με αυτές τα χρήματα στον δημόσιο κουμπαρά. Από τα θαλασσινά κέρδη, το 20% πηγαίνει υπέρ του κράτους. Ο κ. Μπέζας μάλλον έκανε μπίνγκο με την απόφαση να παραχωρήσει τις ακτές. Είναι όλοι ευχαριστημένοι- και δεν αναφερόμαστε στους τοπικούς παράγοντες. Ο κόσμος τη γουστάρει την ξαπλώστρα (ενώ εκείνοι που κρεμιούνται στα κάγκελα του Αγίου Κοσμά απαιτώντας δωρεάν πρόσβαση στην ακτή, είναι οι γραφικοί της υπόθεσης). Η νεοελληνική νοοτροπία απαιτεί παρκάρισμα ακριβώς έξω από την ακρογιαλιά, αν όχι πάνω στην πετσέτα. Και κατανάλωση. Στη θάλασσα πάμε να φάμε και να πιούμε, όχι για να κολυμπήσουμε. Στη θάλασσα πάμε για να ακούσουμε DJ, όχι τους παφλασμούς των κυμάτων και τέτοιες αηδίες. Για όσους αμφισβητούν: στη Βάρκιζα λειτουργούσε το 2003 πλαζ από την Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης. Είχε εισιτήριο 3 ευρώ και δεχόταν 80.000 επισκέπτες. Την επόμενη χρονιά η ακτή εξελίχθη στο δημοφιλές Υabanaki. Το εισιτήριο αυξήθηκε στα 5,5 ευρώ, η ακτή γέμισε ξύλινα decks, αναρίθμητους χώρους εστίασης και ξεφαντώματος. Στο νερό αυξήθηκαν τα σκι, τα κανό, τα ποδήλατα. Μουσικές στο τέρμα. Δηλαδή η παραλία δεν ήταν πια παραλία, ήταν βρεγμένο κέντρο διασκέδασης. Προτού αρχίσουν τους εξορκισμούς οι οικολόγοι, το πλήθος απάντησε με την παρουσία του: 200.000 επισκέπτες. Συμπέρασμα: ο κ. Μπέζας βγάζει λεφτά συμπλέοντας με τα κοινά ήθη. Σε λίγα χρόνια θα μιλάμε στα παιδιά μας για την εποχή που τσαλαβουτούσαμε στη θάλασσα χωρίς να περάσουμε από ταμείο. Η εικόνα θα είναι τόσο παράξενη όσο η εναρκτήρια σκηνή στο «Ποτέ την Κυριακή», όπου η Μελίνα τρέχει βγάζοντας τα ρούχα, για να βουτήξει στα νερά του λιμανιού του Πειραιά. Πηγή: Το Βήμα |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
Τις πταίει??? |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Απο το κείμενο μου άρεσε πιο πολύ αυτό:
Παράθεση:
Λετε να φτάσουμε σε αυτο το σημείο?:angry: Δε θέλω ουτε καν να το σκέφτομαι.... |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
η ανθρωπινη ματαιοδοξια φταιει....τι αλλο????
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Δυστυχως για εκει παμε . Ενα πολυ μεγαλο ποσοστο Ελληνων δεν αγαπουν ιδιαιτερα την θαλασσα (σιγουρα καθολου σε σχεση με ανθρωπους που ασχολουνται με αυτην σαν εμας τους αυτονομους κλπ) , οποτε τους βολευει και η ομπρελλοξαπλωστρα και η υπερκαταναλωση στις παραλιες και η δυνατη μουσικη (να την κανει ο Θεος) . Ενα επιχειρημα που παραθετουν πολλοι , ειναι οτι τουλαχιστον ετσι ειμαστε σιγουροι οτι θα καθαριζονται οι ακτες . Φυσικα τι να απαντησουμε , οταν ο Ελληνας φερεται σαν να φερνει σκουπιδια απο το σπιτι του για να τα "δωρισει " στην ακτη και οι υπευθυνοι για τον καθαρισμο κωλυσιεργουν μονιμως (οχι οτι δεν πληρωνονται για αυτο) . Ουτε συνειδηση υπαρχει στους περισσοτερους πολιτες , ουτε και οι φορεις λειτουργουν . τετοια επιχειρηματα θυμαμαι καλα οτι ακουσαμε και στην ημεριδα για τα Καταδυτικα παρκα (καποιος , δεν θυμαμαι ποιος απαντησε ομορφα σε αυτο το επιχειρημα , αλλα αγνοηθηκε η απαντηση του απο καποιους ομιλητες )
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Πάντως παιδιά δουλεύοντας σε παράλια θα καταλάβεις πόσο διαφορετική είναι η μέση γνώμη από αυτές που εκφράζονται. Την δωρεάν είσοδο στην παράλια δεν την θέλουν μόνο κάποια τσόκαρα που ενοχλούνται να κάνουν μπάνιο με τους μετανάστες. Άλλα στο θέμα της ξαπλώστρας παιδιά πλέον ο πολύς ο κόσμος που πηγαίνει σε παράλιες με ξαπλώστρες θα στραβώσει να πάει για μπάνιο σε παράλια χωρίς ξαπλώστρα. Οι ατάκες είναι του στιλ μα κάλα πρωτόγονοι είμαστε? θα πεθάνει το παιδί αν ακουμπίσει κάτω! και αν μου κολλήσει καμιά πίσσα? και τέτοια. Τέσπα. Εγώ προσωπικά καταλαβαίνω απόλυτα τον κλασικό τον Άγγλο που ανοίγει κάνα κεφάλι όταν του λένε 30 γιούρα τα φραπεδοσαντουιτς ΑΑΑ και 15 η ξαπλώστρα!!!! Από την άλλη όμως στην κοινωνία των 3κλιματιστικών ανά σπίτι η ξαπλώστρα μοιάζει αναγκαιότητα. Πάντως στο θέμα της εισόδου ας υπενθυμίσουμε ότι δεν δικάσθηκε κανένας μπράβος από αυτούς που βγήκαν πέρσι με τα τσεκούρια και κυνηγάγαν τον κόσμο. Έτσι πλέον στην παράλια παίρνεις την πετσέτα σου το κουβαδάκι σου και ενημερώνεις τα ΜΑΤ για να πας. (το αστείο είναι πως δεν τα βγάζω από το μυαλό μου). :madwife:
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
:cry:Φρικη και αηδία
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Μια ομορφιά!!!
Καμία πρωτοτυπία, κανένα ξάφνιασμα, κανένας λόγος για ανάλυση... Η διακυβέρνηση που μας αφήνει πάντως είναι πραγματική λαίλαπα...Μέχρι να έρθουν τα νέα παλικάρια... Ο σώζων εαυτόν σωθήτω.... ή ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται...ή βγάζουμε απ΄τη μύγα ξύγκι κ.τ.λ... Τόσο καιρό μας έχουν για μαλ..κες σε λίγο θα μας το πουν κιόλας... Ένα μέτρο που μου ήρθε τώρα, φλασιά που λένε και οι νεολαίοι: δώστε στους νεόπλουτους επιχειρηματίες κτλ κτλ όσον αιγιαλό θέλετε με έναν όρο...απαγορεύεται η μουσική σε ακτίνα κάποιων μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού (πχ. καθ' όλη τη ζώνη της αμμουδιάς)...να δω μετά τι θα πίνουν τα παλικάρια...να χαρώ τρεντιές... |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
΄Ολοι οι άνθρωποι δεν έίναι ίδιοι, ούτε και επιβάλεται να είναι.
Είναι ζήτημα να έχω νοικιάσει ξαπλώστρα / ομπρέλα πάνω απο δύο φορές στην ζωή μου (και αυτό έγινε γιατί με πήγε κάποια παρέα μέχρι εκεί... σηκωτό). Ναι, ψάχνομαι στις ερημιές, κάνω κάμπινγκ και ξαπλώνω στην άμμο, αλλά αυτό δεν με κάνει καλύτερο. Με κάνει διαφορετικό. Δεν γουστάρω την λαμέ επίσκεψη στην θάλασσα, αλλά αν πέρναγε απο το χέρι μου, δεν θα την καταργούσα κι΄ όλας. ΄Εκαστος εφ΄ ό ετάχθη. Η ακτογραμμή της Αττικής, έχει απ΄ όλα τα ζώα (εμού συμπεριλαμβανομένου). Αστέρας και Γιαμπανάκι με τους γνωστούς, τα βράχια της Βάρκιζας με τους "άλλους"(...), οι απόκρημνες ερημικές μέχρι το Σούνιο με κάτι σαν και του λόγου μου. Και λοιπόν? Μια χαρά περνάμε όλοι, απλά, φοράμε διαφορετική κοινωνική μουτσούνα. "Είμαστε αιχμάλωτοι στο θέατρο και πρέπει ν΄άχουμε σαφή διακριτικά" που έλεγε και ο Πανούσης. |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
Συμφωνω 100% με τον Ακη. Ετσι ειναι παντου. Μην τρελενεσται, (και εγω το παθαινα) ξεπεραστε το, δεν μπορειτε να κανετε - νουμε τιποτα. Απλα φοραμε διαφορετικη κοινωνικη μουτσουνα!!! Σωστοοοος!!! :thumbup: |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
Περί γούστου ΟΚ. Αν τα διαβάσω αυτά που λες με ένα πνεύμα ιδεαλιστικής δημοκρατίας απόψεων, θα έλεγα καλά τα λες: καθένας με τα γούστα του. Αν το δω όμως στην πράξη, συνειδητοποιώ ότι δεν είναι απλώς θέμα γούστου αλλά συνολικής διαφορετικής αντιμετώπισης. Όταν βλέπουμε το περιβάλλον όχι ως αυτό που είναι (άμμος, βράχια, αεράκι, θάλασσα - ένα ευαίσθητο οικοσύστημα στο οποίο είμαστε επισκέπτες) αλλά ως αυτό που θα θέλαμε να είναι ή ως αυτό που μας πλασάρει όμορφα και ύπουλα ένα καταναλωτικό σύστημα, εκεί ξεκινάνε τα προβλήματα. Γιατί τότε η παραλία και η ακτή δεν έχει μια αυτόνομη ύπαρξη που πρέπει να απολαύσουμε και να σεβαστούμε, γίνεται απλώς μια σκηνή που εμείς θέλουμε και καλά να παίξουμε το ίδιο έργο που γουστάρουμε και στην πόλη: ανέσεις, μπαράκια, τέρμα μουσική, κι η θάλασσα τότε γίνεται η ιδιωτική μας πισίνα, η παραλία καταλήγει ο ιδιωτικός μας σκουπιδότοπος που δε βαριέσαι, κάποιος θα τα μαζέψει τα ρημάδια τα σκουπίδια. Ακόμη κι αν κάνουμε την απαισιόδοξη υποθέση ότι τελικά αυτοί που ενδιαφέρονται λίγο παραπάνω για το περιβάλλον θα είναι πάντα ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, οφείλουμε όμως να αντιδράσουμε όσο μπορούμε ώστε να γίνουν ένα μεγαλύτερο ποσοστό του κοινοβουλίου. Γιατί ένας κάφρος που πετάει τα σκουπίδια του στην παραλία κάνει βεβαίως ζημιά αλλά αυτή δεν συγκρίνεται με τη ζημιά που κάνουν οι 300 κάφροι του κοινοβουλίου που νομοθετούν με μοναδικό κριτήριο την κερδοφορία, τον τουρισμό και το πως θα βολέψουμε τους ξαδέρφους των δημάρχων, υπογράφοντας έτσι συνειδητά την οριστική υποβάθμιση όλων των θαλασσών και των ακτών. Δεν χρειάζονται πολλά παραδείγματα... Αρκεί να θυμηθούμε και το τελευταίο χωροταξικό που πήγε να περάσει το ΥΠΕΧΩΔΕ για την δόμηση στις ακτές που ευτυχώς ήταν τόσο τραγικό που δεν το δέχτηκε κανένας και δεν πέρασε... |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Κοίτα να δείς Φοίβο,
κατ΄ αρχήν, το θέμα δεν έχει ένα σαφές σχόλιο. Εννοώ, οτι η δημοσιογράφος παρέθεσε τα στοιχεία αλλά δεν ακολουθεί κάποιο σχόλιο / σχολείο, για να πορευτούμε ανάλογα. Αυτό που πιστεύω λέγοντας οτι "δεν είναι απαραίτητο όλοι να μοιάζουμε" δεν είναι δική μου ατάκα. Είναι της πραγματικότητας. Μια παραλία που "εξωραίζεται" προεκειμένου να καλύψει τις λαμέ ανάγκες αυτών που φαντάζεσαι, δεν αποτελεί βιασμό της φύσης. Τουλάχιστον, μια παραλία όπως του Αστέρα, που βρίσκεται μέσα στον αστικό ιστό. Δεν θα είχα την ίδια γνώμη, αν οι λαμέ επιταγές οδηγούσαν τους γνωστούς ανεγκέφαλους να εξωραίσουν ένα παρθένο μέρος. ΄Ομως, πάγια αντίληψή μου, είναι οτι ένας τόπος έχει την εικόνα, την ηθική και την πράξη του συνόλου όσων τον κατοικούν. Ο ΄Ανθρωπος, με όσα καλά και κακά φέρει, "μπολιάζει" και το οικοσύστημα και την κοινωνική λειτουργία του κράτους που ανήκει. Να στο πώ αλλοιώς? Είμαι οπαδός του συνθήματος "Η κατεδάφιση προετοιμάζει την ανοικοδόμηση". Αν αξίζουμε κατεδάφιση, να κατεδαφιστούμε. Εϊναι καλύτερα γιατί θα βγούν πολύ πιο ώριμα συμπεράσματα και διδάγματα. Δεν είμαι οπαδός της λογικής μια μερίδα ανθρώπων (όπως εσύ, εγώ και αρκετοί άλλοι που καταλαβαίνεις οτι ανήκουν μέσα σε αυτή την μερίδα) να σκίζονται όταν η συντριπτική πλειοψηφία ξύνεται... Δεν τους χαραμίζω τον χρόνο μου, με άλλα λόγια. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου ούτε το χόμπυ μου. Και επειδή δεν είμαι επαγγελματίας διασώστης / αναλυτής / οδηγός / εκτελεστής, στην καλύτερη περίπτωση θα παραμένω ένας ηθικός ιδεαλιστής και διαβασμένος γκρινιάρης αλλά τίποτα παραπάνω. Δεν θα κάνω "επαγγελματική επανάσταση" αλλά "φραστική". Φυσικά, ως τέτοια, θα είναι και "ερασιτεχνική". Και φυσικά, θα αποτύχει. Μετά απο αυτό το μικρό (?) αυτοψυχαναλυτικό λογίδριο, καταλαβαίνεις οτι ποσώς με ενδιαφέρει η "γενιά του Yiabanaki" και οι ελλείψεις της στην αξία της ορθής επαφής με την φύση. Να πληρώσει, να στριμωχτεί, να μπουχτίσει και μετά - αν της έχει απομείνει κάτι - να ψάξει τις "άλλες" λύσεις. Τότε, αν βρεθώ απέναντι σε κάποιον "πρώην" της συγκεκριμένης γενιάς, να βοηθήσω τα μέγιστα, γιατί το έδαφος θα είναι πρόσφορο και η ανάγκη θα είναι δική του. Αλλοιώς πώς? Νοιώθεις οτι οι επιλογές που θέλεις, δεν έχουν χώρο για να εκφραστούν? Εγώ, όχι. Και ένα τελευταίο: πρίν απο 24 χρόνια, πήγα πρώτη μου φορά στην παραλία της Χιλιαδούς με ένα βαρυφορτωμένο ΧΤ και κάτι ρεμάλια για παρέα. Την αγάπησα, πέρασα καλά και όπως φαντάζεσαι. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια, βλέποντάς την να αλλάζει δραματικά πρός το χειρότερο, ορκίστηκα να μην ξαναπατήσω το πόδι μου εκεί, διατηρώντας την όμορφη εικόνα που είχα και όχι αυτό το τέρας που δημιουργούσαν. Και τήρησα τον όρκο. Ποιοί ευθύνονται για το κατάντημά της αυτό? Τα πιθήκια - κάτοικοι - ιδιοκτήτες της περιοχής και κανένας άλλος, Φοίβο μου. Στον βωμό της Νεοελληνικής βλαχιάς τους και μόνο. Εντάξει μάγκες μου. Κερδίσατε, θα τα ψιλοκονομήσετε αλλά το έργο θα το παίξετε χωρίς εμένα. Είπα και την έκανα. Γειά χαρά |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
΄Εκτωρα, απ΄ όλα όσα έγραψα, διάλεξες να σχολιάσεις 2 γραμμές?
Πρίν και μετά απο αυτές, υπάρχουν φράσεις, επιχειρήματα και σκέψεις που τις υποστηρίζουν. Εϊναι αυτό που λέμε: "σύνολο"... Δεν νομίζεις οτι αδικείς και το κείμενο και εμένα ? |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Θεωρώ οτι όσο κατηγορητέος είναι ο Χ επιχειρηματίας που ανοίγει το μαγαζί των ονείρων του και της τσέπης του, αγνοώντας το τοπίο, άλλο τόσο είναι και ο "κάτοικος" της περιοχής, που κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Το ότι είναι ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου χώρου, δεν τον απαλάσσει απο την κακογουστιά και την έλλειψη μέτρου.
Επίσης, πρέπει κάποτε να μάθουν κάποιοι, οτι το εσωτερικό του σπιτιού τους μπορεί να έχει ό, τι διακόσμιση θέλουν οι εμμονές τους και τα παιδικά τους βιώματα, αλλά το εξωτερικό (η κοινή θέα δηλαδή) ανήκει σε όλους. Η Χιλιαδού, όποιον αρχιτέκτονα και αν ρωτήσεις, θα σε διαβεβαιώσει οτι δεν έχει ανάγκη απο τόνους μπετόν, γυάλινες επιφάνειες και πλαστική ταμπέλα για να αποκτήσει εμπορική διάσταση. Σέβομαι τον τόπο μου, δεν είναι η άποψή μας για τον Τουρκικό επεκτατισμό. Εϊναι ο τρόπος που τον χρησιμοποιούμε μόνοι μας. Είναι περιτό να σου θυμίσω οτι σε καμία Ευρωπαική χώρα (αλλά ακόμα και σε χώρες του τρίτου κόσμου) δεν θα συναντήσεις εμπορική εκμετάλευση που δεν συνεχίζει την οπτική αρμονία του τόπου. Είδες σε λίμνη της Αυστρίας γυάλινα εξαμβλώματα μεταμοντέρνας αισθητικής? Είδες σε χωριά της Αγγλίας Ντίσκο με γκράφιτι τοπικού φρικιού? Είδες στην Αίγυπτο εστιατόριο - παγόδα?΄Οχι, δεν είδες. Είδες μαγαζιά, είδες ξαπλώστρες, είδες εστιατόρια αλλά δεν είδες βιασμό του τοπίου. Αυτό περίμενα να δώ απο τους συμπαθείς κατοίκους των Στρόπώνων και της Λάμαρης. Και επειδή δσεν το είδα (ενώ θα έπρεπε) επέτρεψέ μου να μην τους χαρακτηρίζω "συμπαθείς" αλλά "βλαχοκαμπόυδες". Φαντάζομαι μάλιστα οτι ο όρος δεν θα τους ξενίσει, μιας και οι επιλογές τους θυμίζουν την αισθητική του Τεξανού γελαδάρη που βρήκε φράγκα. Και τα 4 Χ 4 που έχουν στην κατοχή τους, προς τα ΄κεί κοιτάνε... |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
μαζι σου ακη!!!!:thumbup:
η κατασταση στο δικο μου χωριο (κ εννοω την Κρητη γενικοτερα) ειναι οτι χειροτερο εχει να δειξει η Ελλαδα στην υπαιθρο της... αλουμινιο-τσιμεντο-πυλωτη-ξαπλωστρα - πλαστικη καρεκλα, νεον ταμπελα.......παντου.... αλλα την αιγυπτο αστην απεξω ως παραδειγμα.... ειδικα οταν καπου εχω δει εστιατοριο παγοδα....δεν κανω πλακα....:D |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
[αλλα την αιγυπτο αστην απεξω ως παραδειγμα....
ειδικα οταν καπου εχω δει εστιατοριο παγοδα....δεν κανω πλακα....:D[/quote] Ρε σύ Γιώργο, είπα να το κάνω λιγάκι πιο ευρύ γεωγραφικά, γι΄ αυτό έβαλα ολίγη απο Αίγυπτο. Κι΄ εσύ ρε παιδάκι μου... πολύ ταξιδεμένος μου φαίνεσαι. Πάνω στην παγόδα πήγες κι΄ έπεσες και μου χάλασες το θέμα? Ξέρεις τι με χαλάει Γιώργο? ΄Οταν μπαίνει ένα θέμα, και νοιώθουμε την υποχρέωση να πάρουμε μια θέση απόλυτη. Ξέρεις... "Οι καλοί δύτες / Οι κακοί κρατικοί", "Οι κακοί μπάτσοι / Οι καλοί επαναστάτες"... Απορώ, γιατί δεν σκεφτόμαστε οτι οι ανθρώπινες συμπεριφορές, συναντώνται σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, σε όλες τις περιοχές κλπ. ΄Οταν αναλαμβάνεις μια "θέση"... Ιδρύεις εταιρία... Κόμμα ... Χτίζεις σπίτι ή καμακώνεις μια γκόμενα... Επωμίζεσαι αυτόματα κάποιες υποχρεώσεις. Το να μην γνωρίζεις την ύπαρξή τους, είναι τόσο ολέθριο, όσο και το αποτέλεσμα που θα παράξεις. Δεν είναι άλλωθι για αθώωση. Απλά, η κατηγορία θα λάβει υπ΄ όψη της το ακαταλόγιστο του βλάκα ! Ο φίλος ΄Εκτωρας, οναματίζει τους κατοίκους της περιοχής "απλούς και παραγκωνισμένους ξωμάχους" . Είναι αυτό αλλά και μερικά ακόμα. Φιλότιμοι αλλά και βολεψάκηδες. Απλοί αλλά τσιμπάνε και με την εικόνα του φραγκάτου. Καλιεργούν τις ντοματούλες τους, αλλά τις τουλουμιάζουν στα χημικά λιπάσματα "για να μην τα πιάσει η αρρώστια". Εισπράτουν αργότερα απο το κανονικό τις επιδοτήσεις και ζορίζονται, αλλά μέρος τους (μετά την είσπραξη) τις "πίνουν" στα τοπικά κωλόμπαρα με τις δίμετρες καλλονές. Ουφ. Βαρέθηκα ρε σύ... |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Άκη ωραίος :thumbup:
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
ok...αλλα τι κανουμε ειναι το ερωτημα....????
αυτο με βασανιζει καιρο τωρα.... καμμια ιδεα? πως θα ξορκισουμε την "ξαπλωστρα"? με αναχωρητισμο? σαν ισπανικη υποχωρηση το ακουω.... με ειλικρινη απορια.... |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
|
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
Από απλό, ανθρωπογεωγραφικό, ενδιαφέρον μιλάω...:D |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Θα συμφωνήσω κι εγω με τους προηγούμενους, αφού ό,τι το απενθάνομαι το αποφεύγω κι όλας. Αυτό όμως το κάνω εγώ. Και δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα να βρίζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί τον υπερκαταναλωτισμό που μας διακατέχει.
Με τσαντίζει η δυνατή σαχλή και ξενέρωτη μουσική που βάζουν τα μπαράκια πρωι πρωι στην παραλία, με τσαντίζει η υπερβολική χλίδα που μας θέλει όλους αποστειρωμένους. Ομως , είπα μπράβο, όταν το περσινό καλοκαίρι στη Σύρο είδα ξαπλώστρες και καθαριότητα σε μια παραλία (φυσικά και δεν θυμάμαι τώρα πια είναι) χωρίς εισητήριο. Και οι ξαπλώστρες προσφορά από το Λιμενικό Ταμείο. Πάνω από όλα όμως, με τσαντίζουμε οι ίδιοι εμείς, που τα ζητάμε όλα αυτά. Νοιώθουμε ότι χωρίς όλη αυτήν την βιτρίνα είμαστε τίποτα και έτσι βολευόμαστε να είμαστε κάτι με το πραγματικό τίποτα..... Τι είπα τώρα;:fioufiou: Τέλος πάντων.... καταλάβατε.. |
Απάντηση: Η νίκη της ξαπλώστρας
Παράθεση:
|
| Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 15:49. |
Powered by vBulletin® Version 3.6.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.