Σ.Ε.Α. "Τηθύς" 20 - 26 Σεπτεμβρίου 2010

Καταδυτική εκδρομή στα νησιά Μέδες!

Από το 2007, μετά την διοργάνωση από τον Σ.Ε.Α. «Τηθύς» της Ημερίδας για τα Καταδυτικά Πάρκα, τα νησιά Μέδες είχαν αποκτήσει μια ελαφρώς μαγική διάσταση για αρκετούς από εμάς. Όσα ακούσαμε και είδαμε τότε γι' αυτά, τα έκαναν να μοιάζουν με τον παράδεισο που έχουμε χάσει για τα καλά από τις θάλασσές μας. Τον παράδεισο που οι Καταλανοί φίλοι μας, βρήκαν τον τρόπο να ξαναζωντανέψουν στα νερά τους.

Κάποιοι τον προηγούμενο χρόνο είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια μικρή γεύση από το τι σημαίνει να καταδύεσαι σε μια ολοζώντανη γωνία της Μεσογείου. Από τότε η ιδέα μπήκε στα κεφάλια μας για τα καλά ...

Τα νησιά Μέδες:

(Πληροφορίες από την ιστοσελίδα www.visitestartit.com)

Τα νησιά Μέδες βρίσκονται στην καρδιά της Costa Brava και αποτελούν ένα από τα κύρια θαλάσσια καταφύγια χλωρίδας και πανίδας της Δυτικής Μεσογείου. Είναι ένα προνομιακό φυσικό περιβάλλον για τους επισκέπτες και ένας ιδιαίτερος καταδυτικός προορισμός.

Το αρχιπέλαγος καλύπτει έκταση περίπου 23 εκταρίων (230 στρεμμάτων) και βρίσκεται ένα μίλι ανοικτά της Costa Brava, ακριβώς απέναντι από την παραλία L' Estartit. Είναι ένα σύνολο από επτά νησάκια με ονόματα: La Meda Gran, La Meda Petita, El Medellot (ή La Bota), Εl Carall Bernat, Les Ferranelles, Els Tascons Grossos και Els Tascons Petits.

Χαρακτηρίστηκαν ως θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή το 1983 και από τότε η περιοχή γνώρισε θεαματική ανάκαμψη του υποθαλάσσιου πλούτου της, καθώς και επανεμφάνιση ειδών που πριν απειλούνταν με εξαφάνιση.

Η προστατευόμενη ζώνη γύρω από τα νησιά καλύπτει έκταση 932 στρεμμάτων, ενώ άλλη μία προστατευόμενη περιοχή 4.180 στρεμμάτων καλύπτει την περιοχή από τα νησιά μέχρι την ακτή της Costa Brava.

Σύντομη ιστορία τους:

«... Τα νησιά είναι σήμερα ακατοίκητα, αλλά ναυάγια εξακολουθούν να βεβαιώνουν πως αρχαία ελληνικά πλοία έπλεαν αυτές τις θάλασσες κατά την κλασική αρχαιότητα. Ευρήματα αγγείων και ανθρώπινων οστών υποδεικνύουν ότι τα νησιά μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν ως νεκρόπολη. Τον 15ο αιώνα, κατασκευάστηκε στο Meda Gran φρούριο το οποίο κατοικήθηκε από τους Ιππότες του Αγίου Τάφου. Οι μοναχοί τελικά εγκατέλειψαν το κάστρο μετά από πειρατικές επιδρομές τον 16ο αιώνα. Στην διάρκεια των πολέμων του 18ου αιώνα, το φρούριο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή και αργότερα σαν έδρα στρατιωτικής φρουράς μέχρι το 1890.
Σήμερα τα νησιά Μέδες δεν κατοικούνται...»

Η εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας περιλαμβάνει μεταξύ άλλων:

• Τον περιορισμό των επαγγελματικών αδειών κατάδυσης
• Τον περιορισμό των καταδύσεων σε 450 ημερησίως
• Φορολογικά μέτρα ελέγχου των καταδύσεων
• Κανονισμό των δρομολογίων των σκαφών αναψυχής
• Συμβουλευτικό σώμα για επιπλέον μέτρα.

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους κανονισμούς και τις απαγορεύσεις της προστατευόμενης περιοχής αλλά και αρκετές επιπλέον πληροφορίες, μπορεί όποιος θέλει να βρει εδώ: http://www.visitestartit.com/index.php?id=92&idioma=en

Η εκδρομή:

Όπως λοιπόν προαναφέρθηκε, στο πλαίσιο της πολιτικής προστασίας που εφαρμόζεται από τον φορέα διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής, σήμερα επιτρέπεται η πραγματοποίηση σ’ αυτά 450 καταδύσεων ημερησίως.

96 από αυτές, θα έχουν την τύχη να πραγματοποιήσουν 12 μέλη του Συλλόγου μας το διάστημα μεταξύ 20 και 26 αυτού του Σεπτεμβρίου, στα πλαίσια καταδυτικής εκδρομής, που διοργανώθηκε σε όλα της τα στάδια από τον Σ.Ε.Α. «Τηθύς», αποκλειστικά για τα μέλη του.

Η εκδρομή με κόστος 690€ περιλαμβάνει:

• Aπευθείας πτήσεις από και προς Βαρκελώνη με την Aegean.
  
• Διαμονή 5 ημερών και όλα τα γεύματα στο L' Estartit στο ξενοδοχείο Panorama,
  
• 1 ολόκληρη ημέρα παραμονής στην Βαρκελώνη με διανυκτέρευση και πρωινό στο ξενοδοχείο Ciutat Vella
  
• Ενοικίαση τριών αυτοκινήτων Peugeot combi space, με απεριόριστα χιλιόμετρα για την μεταφορά μας από και προς την Βαρκελώνη, που θα είναι επίσης στην διάθεσή μας τις 5 ημέρες παραμονής μας στο L' Estartit για τις βόλτες μας στην γύρω περιοχή
• Και φυσικά 4 ημέρες διπλών καταδύσεων στα νησιά Μέδες με το καταδυτικό κέντρο Calypso.

Μείνετε λοιπόν συντονισμένοι, τα καλύτερα ακολουθούν !!!

Το Δ.Σ. του Σ.Ε.Α. "Τηθύς"

:geia:



Υ.Γ: Όλες οι φωτογραφίες είναι του μέλους του Συλλόγου μας Γιάννη Ίσσαρη τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ :thumbup:

1. Πληροφορίες για το κλίμα της περιοχής και την θερμοκρασία της θάλασσας στην περιοχή
2. Πρόγνωση καιρού για το Estartit

• Figueres:

42 χιλιόμετρα από το L' Estartit, φιλοξενεί το Dalí Theatre-Museum και την έκθεση Dali - Jewels

Πηγές για φωτό εδώ και εδώ

• Girona:

40 χιλιόμετρα από το L' Estartit. Πολύ όμορφο ιστορικό κέντρο, μεσαιωνικό κάστρο γύρω από την παλιά πόλη με δυνατότητα περιπάτου σε όλη την περίμετρό του και τους πύργους του.

Πηγές φωτό εδώ, εδώ και εδώ

• Peratallada:

18 χιλιόμετρα από το L' Estartit. Μινι μεσαιωνικό χωριό, πολύ ωραίος περίπατος, ενδιαφέρουσες φωτό και όμορφα καφέ και εστιατόρια.
Μια συλλογή από φωτογραφίες εδώ.

Πηγή φωτο

Οι Βουτιές

Οι βουτιές που κάναμε ήταν για όλα τα γούστα και όλα τα επίπεδα εμπειρίας. Υπήρχαν βουτιές με ψάρια, πολλά ψάρια! Υπήρχαν άλλες με σπηλιές και τούνελ, όλες μέσα σε ασφαλή πλαίσια και μακριά από οτιδήποτε εξειδικευμένο. Γοργονίες αλλού πολλές, αλλού λιγότερες αλλά σχεδόν παντού.

El Medellot

Ο πρώτος βράχος στην βόρεια πλευρά του συμπλέγματος. Γοργονίες μωβ και κίτρινες σε πολύ μεγάλους αριθμούς. Ψάρια παντού. Οι ροφοί τεράστιοι και δεκτικοί στην επαφή.

La Vaca(η αγελάδα!!!)

Τοποθεσία στην ΒΔ πλευρά του MedaGran. Κύριο χαρακτηριστικό της βουτιάς το μεγάλο τούνελ που σε οδηγεί στην άλλη πλευρά του νησιού. Βλέπεις την ανταύγεια από το φως στην έξοδο της σπηλιά και μένεις χαζός βγαίνοντας, από την εικόνα των τεράστιων σηκιών που αιωρούνται στο μπλε. Ψάρια και γοργονίες παντού στην διαδρομή της επιστροφής στο σκάφος. Δεν αναφέρω ξανά το μέγεθος και την συμπεριφορά των ροφών.
Το παίρνουμε απόφαση ότι έτσι θα είναι σε όλα τα σημεία της περιοχής. Bonus με την επιστροφή στο σκάφος το άνοιγμα του καιρού και το τέλος της βροχής που μας ταλαιπωρεί απ’ το πρωί, δημιουργώντας μας και «περίεργη» διάθεση.

Les Ferranelles

Ένα από τα βράχια στο ανατολικό μέρος του συμπλέγματος. Είναι η βουτιά που είχα κάνει και στην αρχή του χρόνου που είχα βρεθεί για ένα πρωινό εδώ. Την «φοβόμουν» γιατί το ρεύμα που είχα συναντήσει τότε, μπορούσα να το συγκρίνω μόνο μ’ αυτό που είχα ξανασυναντήσει πριν δυο χρόνια στο Elphinstone. Βουτάμε όμως χαλαρά, αφού όπως μας διαβεβαίωσε ο Peter πριν μπούμε στο νερό, σήμερα δεν υπάρχει καθόλου ρεύμα.
Η βουτιά εξελίσσεται μαγικά και στις υπόλοιπες ημέρες είναι η βουτιά αναφοράς σε ότι αφορά το πλήθος, το μέγεθος αλλά και την ποικιλία των ψαριών. Bonus το eagleray «εν πτήσει» που μας χαρίζει όμορφα πλάνα. Πανέμορφος και ο βράχος με τις γοργονίες, που είναι και το πρώτο σημείο στροφής στην υποβρύχια πλοήγηση μας.
Η Agata, dive master του σκάφους είχε δίκιο όταν μας είπε στο briefing: «όλα τα ψάρια των Medes είναι εδώ και σας περιμένουν».

El Salpatxot

Μάλλον η πιο «αδιάφορη» βουτιά, από τις οκτώ που κάναμε. Στόχος και πάλι ένας βράχος με γοργονίες ανοικτά του σκάφους, ο οποίος: ή ήταν λιγότερο εντυπωσιακός απ’ αυτούς που είχαμε συναντήσει στις προηγούμενες βουτιές ή δεν ήταν ο σωστός ή έχουμε καβαλήσει πλέον το καλάμι απ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα και δεν ξέρουμε τι ζητάμε. Ένα σαλάχι μας χαρίζει και πάλι μαγικές στιγμές από την «πτήση» του. Η βουτιά «σώζεται τελικά» στο δεύτερο, το ρηχό της κομμάτι κοντά στο σκάφος. Υπάρχει μεγάλος βράχος που ξενερίζει και γύρω του και πάλι βρίσκονται «τα πάντα».
Σπέσιαλ στιγμή το «καρτέρι» στην μεγάλη τσιπούρα με την κάμερα για βίντεο. Βάθος 3-4 μέτρα, έρχεται αμέσως, την βιντεοσκοπώ για περίπου ένα λεπτό και φεύγω από την άλλη μεριά. Προφανώς δεν ικανοποιήθηκε, γιατί με ακολουθεί κατά πόδας για κάμποση ώρα.

Pedra de Deu(η πέτρα του θεού)

Μικρός βράχος που ξενερίζει ακριβώς δίπλα στον βόρειο κάβο του Meda Gran. Βουτιά σπέσιαλ και με βαθύ κομμάτι για όποιον ενδιαφέρεται. Στα περίπου 40 μας ενημερώνει η Agata υπάρχει υποβρύχιο φαράγγι «πνιγμένο» στις γοργονίες. Η είσοδος του σηματοδοτείται από σημαδούρα. Μια και κάποιοι έχουμε αποφασίσει ότι από την επόμενη βουτιά και για τις τρεις που μας απομένουν θα χρησιμοποιήσουμε Nitrox, αποφασίζουμε να ρίξουμε μια ματιά.
Το μέρος μοιάζει μαγικό, αλλά οι 14 βαθμοί της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με την σχεδόν καλοκαιρινή μου στολή, αλλά και η ορατότητα των μόλις λίγων μέτρων, πραγματικά επιτρέπει απλώς «μια ματιά». Η βουτιά και ρηχότερα είναι πολύ όμορφη, με καλύτερα σημεία το κολύμπι της περιμέτρου της «πέτρας» και την σχετικά μικρή σπηλίτσα με τις πολλές εισόδους όπου συνάντησα τον πιο εκφραστικό ροφό που έχω δει μέχρι τώρα.
Τσεκάροντας αν μπορούμε να περάσουμε από την μια είσοδο της σπηλιάς και να βγούμε από κάποια άλλη, συνειδητοποιώ ότι δυο μεγάλα μάτια με παρατηρούν από απόσταση εκατοστών. Μπορείτε ελεύθερα να πείτε «πάει, τα ‘παιξε αυτός», αλλά εγώ είμαι σίγουρος ότι σ’ αυτή τη φάτσα, υπήρχε έκφραση.
Η δεύτερη βουτιά της ημέρας που έγινε στο ίδιο καταδυτικό σημείο (θα εξηγήσω αλλού γιατί), οδήγησε κάποιους από την ομάδα να κάνουν την ίδια διαδρομή και τους υπόλοιπους να πάνε από την «άλλη πλευρά». Η άλλη πλευρά, από την άποψη της μορφολογίας του βυθού, είναι λιγότερο όμορφη από την πρώτη.
Στα καλύτερα σημεία της η ύπαρξη μπόλικων σκορπιών μεγαααλου μεγέθους και ένα μικρό τούνελ – πέρασμα ανάμεσα σε μεγάλους βράχους κοντά στην ακτή. Οι αστακοί που μας «υποσχέθηκαν», απουσίαζαν.

El dofi (το δελφίνι)

Το πρωινό ξύπνημα της τελευταίας καταδυτικής ημέρας, γίνεται με βροχή πράγμα που απειλεί την διάθεσή μας. Ευτυχώς μέχρι να τελειώσουμε το πρωινό μας και να πάμε στο καταδυτικό η βροχή σταματάει και ο καιρός ανοίγει. Ο άνεμος όμως έχει φορτώσει για τα καλά και έρχεται από βόρεια.Το σκάφος δένει στην ΝΑ πλευρά του Meda Petita.
Στο briefing η Agata μας μιλάει για τρεις σπηλιές και τούνελ. Η πρώτη, ακριβώς δίπλα στο σκάφος έχει θύλακα φρέσκου αέρα όπου μπορείς να αναπνεύσεις. Η δεύτερη, είναι μάλλον η πιο χαρακτηριστική των Medes, με ένα μικρό άγαλμα δελφινιού στην είσοδό της. Είναι όμορφη, «διαμπερής» και διαθέτει φωτεινό πατάρι με ενοίκους. Ότι πρέπει για πολλές – πολλές βουτιές, αλλά με λιγότερη πολυκοσμία και την συνεπακόλουθη θολούρα.
Η τρίτη, είναι μάλλον η ομορφότερη, κατοικείται πλήρως και είναι στην ουσία ένα μακρύ τούνελ που βγαίνει στην άλλη πλευρά. Στην αρχή της δεν βλέπεις φως από την άλλη πλευρά και πρέπει να διασχίσεις αρκετά μέτρα μέχρι να αρχίσεις να αχνοβλέπεις την ανταύγεια από την απέναντι είσοδο. Μας έχουν αυστηρά ζητήσει να μην βγούμε από την απέναντι είσοδο, γιατί εκτός της απόστασης είναι και στην εκτεθειμένη στον καιρό πλευρά, ο οποίος καιρός έχει φορτώσει για τα καλά.
Μια και η δεύτερη βουτιά είναι προγραμματισμένη για το ίδιο σημείο (σύμφωνα με το πλάνο που ακολουθούν όλα τα καταδυτικά της περιοχής) αποφασίζω να μην απομακρυνθώ από την είσοδο και να αφιερώσω ολόκληρη την επόμενη και τελευταία βουτιά της εκδρομής, εδώ. Αλλά μια και η είσοδος – έξοδος από το σκάφος, αλλά και το απλώς να σταθείς σ’ αυτό έχει γίνει επικίνδυνη άσκηση, ζητάμε από τον Peter να πάμε σε άλλο μέρος για την επόμενη βουτιά.
Μας υπόσχεται ότι θα το ζητήσει από το λιμεναρχείο, αλλά η απόφαση δεν είναι στο χέρι του. Προφανώς οι άνθρωποι είναι λογικοί και …

Carall Bernat

…η τελευταία βουτιά μας γίνεται μπροστά από τον νοτιότερο βράχο του συμπλέγματος (η πρώτη φωτογραφία του πρώτου ποστ ) .Μας προειδοποιούν για ρεύμα στα ρηχότερα σημεία και ανάμεσα στα βράχια Carall Bernat, Tascon Gross και Tascon Petit. Η βουτιά τελικά εξελίσσεται σε ονειρική από πλευράς παρουσίας ψαριών.
Στο βαθύτερο κομμάτι της νότια του Carall Bernat τεράστιοι ροφοί σε ομάδες των δύο και τριών ποζάρουν παρέα με ανάλογου μεγέθους σμέρνες. Στα περάσματα μεταξύ των βραχονησίδων, καβάλα στο δυνατό ρεύμα γίνεται η παρέλαση των κυνηγών που περιγράφει ο Ηλίας παραπάνω. Απίστευτο.
Με λίγη παραπάνω προσπάθεια από την συνηθισμένη (μια και το ρεύμα μας έχει παρασύρει για λίγο εκτός πορείας) επιστρέφουμε στο σκάφος, γεμάτοι με τις εικόνες της αποχαιρετιστήριας παράστασης που μας επιφύλασσαν οι κάτοικοι των νησιών.

Η παραπάνω περιγραφή ασφαλώς αφορά τις βουτιές τις «δικές» μου και της εκάστοτε καταδυτικής παρέας μου, μια και δεν βουτάγαμε κοπαδιαστά ο ένας πίσω από τον άλλον, αλλά το κάθε ζευγάρι ή ομάδα είχε τον δικό της ρυθμό και προτεραιότητες στην κάθε βουτιά. Κατά συνέπεια και τις δικές της εικόνες.

Το καταδυτικό κέντρο CalypsoDiving

Υπεύθυνοι είναι ένα ζευγάρι ο Peter και η Jacqueline. Μαζί τους δυο εκπαιδευτές και η dive master Agata. Επίσης παρόντες δυο νεαροί που δεν κατάλαβα ακριβώς τον ρόλο τους. Έμοιαζαν μαθητευόμενοι και αντίθετα με όλους τους υπόλοιπους, δεν ήταν ιδιαίτερα εξυπηρετικοί.
Βρίσκεται κοντά στην παραλία. Εκτός του κυρίως καταστήματος όπου βρίσκεται το βασίλειο της Jacqueline (όλη η οργάνωση και ο προγραμματισμός περνάει από τα χέρια της), υπάρχουν δυο ακόμα χώροι, στην πίσω πλευρά του κτιρίου. Για την ακρίβεια πρόκειται για δυο αρκετά μεγάλα ημι-υπόγεια γκαράζ σε μεγάλη αυλή, και χρησιμοποιούνται για το ξέπλυμα και την φύλαξη του εξοπλισμού.
Στο ένα βρίσκεται αποκλειστικά εξοπλισμός του καταδυτικού και στο άλλο φυλάσσεται και ο εξοπλισμός όσων (όπως εμείς) πάνε για περισσότερες από μία βουτιές. Το κακό είναι ότι αυτό το μέρος είναι συνέχεια (τουλάχιστόν εμείς έτσι το ζήσαμε) από πολύ υγρό έως πλημμυρισμένο από τα νερά του ξεπλύματος. Παρόλα τα σχετικά παράπονά μας δεν έγιναν πολλά πράγματα για βελτίωση της κατάστασης.

Το σύστημα που ακολουθούν είναι το εξής: Οι δύτες πρέπει να είναι εκεί περίπου τρία τέταρτα πριν την ώρα της βουτιάς. Παραδίδεις τον εξοπλισμό σου στο βαν (στο οποίο είναι κοτσαρισμένη μια μπαγκαζιέρα με την παλέτα με τις φιάλες της κάθε βουτιάς) και παίρνεις τον δρόμο για το λιμάνι, με τα πόδια! Απόσταση 770 μέτρα! Γενικώς συστήνουν στους δύτες να μοντάρουν εξοπλισμό και να φορέσουν στολές στο λιμάνι, πριν την επιβίβαση στο σκάφος. Αν θέλεις μπορείς να τα κάνεις όλα στο σκάφος, όπου ο μέσος χρόνος για να καλυφθεί η απόσταση ανάμεσα στο λιμάνι και στο καταδυτικό σημείο είναι 20 λεπτά.

Ακολουθήσαμε την συμβουλή τους στην πρώτη βουτιά, αλλά επειδή την πρώτη ημέρα έβρεχε ασταμάτητα μέχρι το απόγευμα, δεν δούλεψε ικανοποιητικά, μια και φτάσαμε στο λιμάνι βρεγμένοι και εκνευρισμένοι. Από την δεύτερη βουτιά και όλες τις υπόλοιπες προτιμήσαμε να φοράμε στολές από το καταδυτικό και να κυκλοφορούμε στον παραλιακό δρόμο μ’ αυτές. Δεν ήταν πρόβλημα και για όλες τις υπόλοιπες ημέρες που δεν έβρεχε μια και η θερμοκρασία δεν ήταν υψηλή. Επίσης δεν ήμασταν οι μόνοι που το κάναμε, αφού συναντήσαμε και άλλους, από το δικό μας αλλά και από άλλα καταδυτικά με στολές στον δρόμο! Είδαμε ασφαλώς και δύτες άλλων καταδυτικών με στολές, να μεταφέρονται στο λιμάνι με βαν.

Φτάνοντας στο καταδυτικό σημείο, γίνεται briefing πάνω σε χάρτη του σημείου της βουτιάς και γίνεται ανάλυση της καλύτερης διαδρομής και των πιο ενδιαφερόντων σημείων της. Δεν υπάρχει συνοδεία, εκτός αν κάποιος την ζητήσει και την χρεωθεί επιπλέον. Το κόστος της ανά άτομο είναι 7 ευρώ και υποθέτω ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποιο ελάχιστο όριο δυτών (?). Εν ολίγοις, το καταδυτικό σου προσφέρει φιάλη, βάρη και ότι κομμάτι εξοπλισμού χρειαστείς, μεταφορά με το σκάφος και briefing καθώς και εξοπλισμό πρώτων βοηθειών επάνω στο σκάφος. Από ‘κει και πέρα ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Αυτό σε εμένα αρέσει και είναι ο τρόπος που προτιμώ, σε άλλους δεν αρέσει και προτιμούν αυστηρότερη επιτήρηση και συνοδεία.

Τα καταδυτικά δεν έχουν το καθένα το κομπρεσέρ του, αλλά υπάρχει κάποια κοινή αποθήκη αέρα (δεν την είδαμε) όπου βάσει του προγράμματός τους όλοι παίρνουν φιάλες γεμάτες με αέρα ή nitrox. Όποιος θέλει να βουτήξει με nitrox πρέπει να το ζητήσει μια ημέρα πριν και χρεώνεται με 5 ευρώ επιπλέον για κάθε φιάλη. Ο Peter ξαναμετράει το μίγμα στο σκάφος, μπροστά σου.

Οι βουτιές μας ήταν εξ’ αρχής προγραμματισμένες για τις 9.00 και τις 15.00. Διαπιστώσαμε ότι κάποιοι όταν επιστρέφαμε από την βουτιά των 9.00 έπαιρναν απ’ ευθείας νέες φιάλες και πήγαιναν κατευθείαν για την επόμενη βουτιά. Το εφαρμόσαμε και εμείς την τρίτη και την τέταρτη ημέρα, για να έχουμε περισσότερο χρόνο το απόγευμα για τις εξερευνήσεις μας στην γύρω περιοχή.

• Θετικά: η ύπαρξη χρόνου το απόγευμα, η άνεση στο μεσημεριανό φαγητό και το λίγο καλύτερο στέγνωμα των στολών λόγω του μεγαλύτερου διαλείμματος ανάμεσα στις βουτιές δύο ημερών.
• Αρνητικά: Μένεις στο σκάφος με την βρεγμένη στολή για πολλή ώρα και στην δεύτερη βουτιά κρυώνεις. Οι δύο πρώτες διαδοχικές βουτιές, γίνονται στον ίδιο τόπο. Αυτό είναι καθορισμένο από το λιμεναρχείο, όπως και το συνολικό ημερήσιο πρόγραμμα κάθε καταδυτικού και ο αριθμός των δυτών που μπορεί να «βουτήξει» κάθε ημέρα στα νησιά. Εν ολίγοις, δεν βουτάει ο καθένας όπου και όσους θέλει.

Ενδιαφέροντα:

• Μας ζητήθηκε να δείξουμε τις πιστοποιήσεις μας την πρώτη ημέρα και τις συνέκριναν με την λίστα που τους είχαμε στείλει.
• Ερωτηθήκαμε εάν έχουμε καταδυτική ασφάλεια. Όσοι δεν είχαν, χρεώθηκαν επιπλέον 12 ευρώ για εβδομαδιαία ασφάλιση. Δεν μας ζητήθηκε να δείξουμε τις κάρτες μας.
• Μετά το μέτρημα του nitrox στο σκάφος, δεν υπήρχε κάποια λίστα στην οποία να υπογράφαμε την περιεκτικότητα και το μέγιστο βάθος μας. Επίσης δεν μας ζητήθηκε να δείξουμε την πιστοποίηση για nitrox.
• Το κόστος της κάθε βουτιάς ήταν 16 ευρώ. Η χρέωση για jacket και ρυθμιστή ήταν 7 ευρώ την ημέρα (2 βουτιές).
• Θερμοκρασία της θάλασσας στην περιοχή είναι μερικούς βαθμούς χαμηλότερη απ’ ότι στην Αττική. Είχαμε 20-21 βαθμούς στην επιφάνεια και μετά από κάποια μέτρα, έπεφτε σταδιακά. Μικρότερη που εγώ είδα, ήταν 14 βαθμοί στα –37 μέτρα. Αντίστοιχα τον Γενάρη που είχα ξαναβουτήξει είχε στην επιφάνεια 10 βαθμούς!

Συνεχίζεται .... (για βάλτε εν τω μεταξύ κα'να χεράκι και οι υπόλοιποι ;))

:geia: