ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Σας παραθέτω κάποια αποσπάσματα της με αριθ. 250/2010 απόφασης του Αρείου Πάγου, την οποία εγώ προσωπικά βρήκα ενδιαφέρουσα. Υπογραμμίσεις και εντός παρενθέσεως σχόλια είναι δικά μου (ολόκληρο το κείμενο της απόφασης εδώ www.areiospagos.gr/.../apofaseis_DISPLAY.asp?...250_2010)
Κατ αρχάς κάποια νομικίστικα της απόφασης για να σας βάλω στο κλίμα

»……. για τη θεμελίωση της αξιόποινης πράξεως της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, απαιτείται η διαπίστωση, αφενός μεν ότι ο δράστης δεν κατέβαλε την απαιτούμενη κατά αντικειμενική κρίση προσοχή, την οποία οφείλει να καταβάλει κάθε μετρίως συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος, κάτω από τις ίδιες πραγματικές καταστάσεις, με βάση τους νομικούς κανόνες, τις συνήθειες που επικρατούν στις συναλλαγές, την κοινή πείρα, τη λογική και τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων και αφετέρου, ότι είχε τη δυνατότητα να προβλέψει και αποφύγει το αξιόποινο αποτέλεσμα, το οποίο πρέπει να τελεί σε αντικειμενικό αιτιώδη σύνδεσμο με την πράξη ή την παράλειψη. ………………...
Κατά τη διάταξη του άρθρ 15 ΚΠ, όπου ο νόμος για την ύπαρξη αξιόποινης πράξης, απαιτεί να έχει επέλθει ορισμένο αποτέλεσμα, η μη αποτροπή του, τιμωρείται όπως η πρόκλησή του με ενέργεια, αν ο υπαίτιος της παράλειψης, είχε ιδιαίτερη (δηλαδή ειδική και όχι γενική) νομική υποχρέωση να παρεμποδίσει την επέλευση του αποτελέσματος. Η ιδιαίτερη αυτή νομική υποχρέωση (προς ενέργεια τείνουσα στην παρεμπόδιση του αποτελέσματος), μπορεί να πηγάζει από ρητή διάταξη νόμου ή από σύμπλεγμα νομικών καθηκόντων, που συνδέονται με ορισμένη έννομη σχέση του υπόχρεου ή από σύμβαση ή από ορισμένη προηγούμενη συμπεριφορά του, από την οποία δημιουργήθηκε ο κίνδυνος επέλευσης του εγκληματικού αποτελέσματος. …..
Εξάλλου, η απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠοινΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία της δικαστικής αποφάσεως, η έλλειψη της οποίας ιδρύει τον από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ` του ιδίου Κώδικα λόγο αναιρέσεως, υπάρχει, προκειμένου για καταδικαστική απόφαση, όταν εκτίθενται σε αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος,…»

Τώρα τα πραγματικά περιστατικά, όπως τα δέχθηκε η αναιρεσιβαλόμενη υπ` αριθ. 1734/2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών
"Ο πρώτος κατηγορούμενος Χ1 κατά τον κρίσιμο χρόνο της 24.3.2002 ήταν Πρόεδρος, Διευθύνων Σύμβουλος και νόμιμος εκπρόσωπος της εδρεύουσας στη νήσο ... Ν. ... ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "...........................". Η τελευταία διατηρούσε στη νήσο ... μονάδα ιχθυογεννητικού σταθμού παραγωγής γόνου ιχθύων. Για τις ανάγκες λειτουργίας της είχε προσλάβει ως δύτη το έτος 1991 με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου τον ΑΑ. Από τότε τον απασχολούσε συνεχώς με την ιδιότητα αυτή. Ο ανωτέρω έκανε καταδύσεις στην περιοχή των κλωβών κατ` εντολή και για λογαριασμό της εργοδότριας εταιρείας, προκειμένου να ελέγχει αυτούς και να προβαίνει σε επιδιόρθωσή τους στην περίπτωση που υφίσταντο βλάβες από οιαδήποτε αιτία. Ο πρώτος κατηγορούμενος, με την παραπάνω ιδιότητα του εργοδότη, ασκούσε την άμεση εποπτεία του προσωπικού και ήταν υποχρεωμένος να επιμελείται στα πλαίσια της εύρυθμης και σύμφωνης με τους ισχύοντες κανονισμούς τη νόμιμη λειτουργία της εταιρίας στον τομέα της παραγωγικής διαδικασίας των εκτρεφομένων ιχθύων, καθώς επίσης να λαμβάνει τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία του δύτη, που καταδυόταν στους ιχθυοκλωβούς, σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ. 9 του υπ` αριθμ. 3131/1/20/95 Γενικού Κανονισμού Λιμένα (ΦΕΚ Β` 978). ….., σύμφωνα με την παράγραφο 8 περ. δ` του ίδιου Κανονισμού, ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ διαδοχικών καταδύσεων πρέπει να είναι τέτοιος, ώστε ο οργανισμός του δύτη να έχει απαλλαγεί απολύτως από το διαλυμένο άζωτο ή να έχει μικρή ποσότητα που να είναι γνωστή στον επόπτη και δύτη, από τους πίνακες των διαδοχικών καταδύσεων ή και το αποσυμπιεσόμετρο. Η δε μικρή αυτή ποσότητα πρέπει να υπολογιστεί για την επόμενη κατάδυση. Ο πρώτος κατηγορούμενος ασκούσε την εποπτεία στο προσωπικό και στη λειτουργία της ιχθυοπαραγωγικής μονάδας από την ίδρυσή της. Είχε δε, ενόψει των ανωτέρω, ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ως εργοδότης του δύτη να μεριμνά ….. να μεσολαβεί μεταξύ διαδοχικών καταδύσεων τέτοιος χρόνος ώστε ο οργανισμός να έχει απολύτως απαλλαγεί από το διαλυμένο άζωτο. ….
Στις 24-3-2002 ο δύτης ΑΑ μετέβη στο χώρο της εργασίας του προκειμένου να καταδυθεί για να διενεργήσει έλεγχο των κλωβών. Πράγματι, περί ώρα 10.30 καταδύθηκε σε βάθος 18 μέτρων, όπου βρισκόταν οι κλωβοί και αναδύθηκε στις 10.40-11.10 περίπου». (επομένως χρόνος βυθού κάπου μεταξύ στα δέκα και στα σαράντα λεπτά)
Στη συνέχεια δε, περί ώρα 11.30 (χρόνος επιφανείας κάπου μεταξύ πενήντα και είκοσι λεπτών, περίπου) καταδύθηκε εκ νέου στο ίδιο βάθος Μολονότι δε ενεργούσε την κατάδυση αυτή κατ` εντολή και για λογαριασμό της εργοδότριας εταιρίας, οι κατηγορούμενοι ……..δεν απέτρεψαν τον δύτη να ενεργήσει τη δεύτερη διαδοχική κατάδυση, καίτοι μεταξύ των δύο καταδύσεων δεν είχε μεσολαβήσει ικανός χρόνος προς αποτοξίνωση του οργανισμού του από το άζωτο και αναζωογόνηση των δυνάμεών του προς αποτροπή του κινδύνου, με αποτέλεσμα να υποστεί καρδιακό επεισόδιο οφειλόμενο στη συγκέντρωση φυσαλίδων στην καρδιά. Οι παραλείψεις αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα να υποστεί ο ΑΑ λόγω απόφραξης της εμπρόσθιας στεφανιαίας αρτηρίας οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου εντός του θαλασσίου ύδατος σε βάθος 18 μέτρων και στη συνέχεια ανακοπή της καρδιακής λειτουργίας, από την οποία ως μόνη ενεργό αιτία επήλθε ο θάνατος αυτού. ………………...
Τέλος, το αίτημα των κατηγορουμένων να κληθούν και εξεταστούν ως μάρτυρες πρόσωπα με ειδικές γνώσεις για τη νόσο των δυτών, κατ` άρθρο 203 ΚΠΔ, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον η μαρτυρία αυτών δεν κρίνεται αναγκαία για την ανακάλυψη της αλήθειας. Επίσης, το αίτημα των κατηγορουμένων περί αναβολής της δίκης προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη για να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του ΑΑ, πρέπει να απορριφθεί, καθότι η πραγματογνωμοσύνη δεν πρόκειται να εισφέρει απολύτως τίποτε περισσότερο από τα αποδεικτικά μέσα που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου.
Επομένως, πρέπει vα κηρυχθούν ένοχοι οι κατηγορούμενοι ….".
Καταλήγει ο Άρειος Πάγος : «Με βάση τις παραδοχές αυτές, το Δικαστήριο της ουσίας, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα και τον ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σε αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα προκύψαντα από τη διαδικασία πραγματικά περιστατικά, που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος,»

(Βγήκε σεντόνι αλλά δεν μπορούσα να «κόψω» παραπάνω)
Ετοιμάζω κάποιο σχολιασμό της απόφασης αυτής και θα εκτιμούσα οποιαδήποτε άποψη

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Κατερίνα περιμένω τον σχολιασμό σου. Εχει αρκετό ενδιαφέρον πάντως και σηκώνει κάποια συζήτηση.

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

εκτός επό την μη αποτροπή του δύτη να καταδυθεί τους καταλόγησε και την έλλειψη συνθηκών ασφαλείας!!

:madwife::madwife::worship:

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

[FONT='Times New Roman','serif']Η - άλλη - έλλειψη συνθηκών ασφαλείας που τους καταλογίζεται στην απόφαση είναι η παραβίαση των διατάξεων για την ασφαλή σύνθεση καταδυτικού συνεργείου (ένας επόπτης και δύο δύτες, εκ των οποίων ο ένας ενεργεί καθήκοντα δύτη ασφαλείας). Παρέλειψα τα σχετικά χωρία στα αποσπάσματα που παρέθεσα γιατί θεωρώ ότι σε αυτό το σημείο η απόφαση είναι επαρκως αιτιολογημένη.[/font]
[FONT='Times New Roman','serif']Ο προβληματισμός μου έγκειται στο κατά πόσο η απόφαση είναι «εμπεριστατωμένη και χωρίς λογικά κενά ή ασάφειες» όταν, προσδιορίζοντας το χρόνο βυθού κάπου μεταξύ 10 και 50 λεπτών – αυτό στον πίνακά μου μου δίνει 18 διαφορετικές ομάδες αζώτου – και το χρόνο επιφανείας κάπου μεταξύ των 20 και των 50 λεπτών καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «μεταξύ της αρχικής κατάδυσής και της μοιραίας κατάδυσης δεν μεσολάβησε ικανός χρόνος προς αποτοξίνωση του οργανισμού του από το άζωτο και αναζωογόνηση των δυνάμεών»[/font]

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Κατερίνα προφανώς μπάζει από παντού αυτή η απόφαση και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά.
Πιστεύω μάλιστα πως (θα έπρεπε να) είναι σε θέση να την αμφισβητήσει ακόμη και ένας φρέσκος δύτης OW με τις γνώσεις που έχει αποκτήσει στο πρώτο του σχολείο:

α) άλλο χρόνος βυθού 10 άλλο 40 λεπτά
β) άλλο χρόνος επιφανείας 50 και άλλο 20
γ) δε μας λέει τίποτα για το χρόνο βυθού της δεύτερης (και μοιραίας) βουτιάς

Μου κάνει τρομερή εντύπωση η σιγουριά με την οποία έβγαλαν απόφαση μ' αυτά τα ελλειπή και αμφιλεγόμενα στοιχεία και μάλλιστα πολύ περισσότερο ότι εξέφρασαν και το παρακάτω με τόση βεβαιότητα:


Ένα άλλο επίσης πολύ "θολό" σημείο είναι και το ακόλουθο:

Παράθεση:

Μολονότι δε ενεργούσε την κατάδυση αυτή κατ` εντολή και για λογαριασμό της εργοδότριας εταιρίας, (...)

Δηλ. η δεύτερη βουτιά δεν ήταν για λογαριασμό της εταιρείας?
Την έκανε για προσωπική του ευχαρίστηση?
(άκυρο το παραπάνω, είναι 'δε' κι όχι 'δεν', όπως σωστά επισήμανε ο φίλος altsam στο επόμενο μήνυμα)


Γιατρός δεν είμαι, ούτε έχω την πείρα να το παίξω εμπειρογνώμονας... αλλά με τα λίγα και αμφιλεγόμενα στοιχεία που μας έχεις παραθέσει -εξαιρώντας το σημαντικό δεδομένο πως δεν ξέρουμε το χρόνο βυθού της δεύτερης βουτιάς- εγώ λέω πως δεν βγαίνει με τίποτα ασφαλές συμπέρασμα.

Θα πρέπει να είναι πολύ βεβαρημένος ένας δύτης είτε παθολογικά (π.χ. καρδιολογικά, προηγούμενο περιστατικό νόσου, PFO) είτε φυσιολογικά (ξενύχτι, αφυδάτωση) είτε βαριά χρεωμένος απο προηγούμενες βουτιές, για να μπορέσουν 2 βουτιές στα -18 να έχουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα θρηνούσαμε κάθε μέρα κανα-δυο εκπαιδευτές και συνοδούς...

εκτός... εκτός αν τα στοιχεία για τα βάθη των καταδύσεων είναι (εκ του πονηρού) τόσο προσεγγιστικά όσο και οι χρόνοι που αναφέρονται ;)

Αν θέλουμε επίσης να είμαστε ρεαλιστές, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι:

α) Τα ιχθυοτροφεία προσλαμβάνουν πολλές φορές δύτες που έχουν ανύπαρκτη ή ελλειπή εκπαίδευση και τους εκμεταλεύονται στο έπακρο

β) Η δουλειά ενός δύτη στο ιχθυοτροφείο είναι εξαιρετικά σκληρή και δεν έχει σχέση με κατάδυση αναψυχής ή με την τήρηση των καταδυτικών profiles όπως τα ξέρουμε εμείς. Όταν ένας δύτης ελέγχει/μπαλώνει κλουβιά σε ιχθυοτροφείο κάνει συνεχόμενα yo-yo από τα 0 στα -20,-25 μέτρα σε κάθε βουτιά του και την επίδραση αυτού του profile στο πως έχουν φορτιστεί οι ιστοί του από άζωτο, δεν μπορεί να στην δώσει πρακτικά κανένας πίνακας :lipsrsealed:

Πάντως αυτό που μου μένει τελικά από το περιστατικό, είναι το πόσο εύκολα ένα δικαστήριο (και μάλιστα το ανώτατο της χώρας) μπορεί να πάρει αποφάσεις ελαφρά τη καρδία και αποφεύγοντας να ζητήσει τη συμβουλή ειδικών :fioufiou:


ΥΓ: Κατερίνα αν μπορείς δώσε μας κι ένα σωστό link στα πλήρη πρακτικά, γιατί αυτό που έχεις βάλει στην αρχή είναι λειψό και δεν δουλεύει...

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Πιστεύω πως όποιος έχει περάσει έστω και μια φορά από δικαστήριο...ή είχε δικαστική διαμάχη για κάποιο θέμα...θα έχει μάθει πολύ καλά πως είναι οι διαδικασίες και πως οι αποφάσεις βγαίνουν.

Για να μιλάμε για ΑΠ...σημαίνει ότι έχουν προηγηθεί και άλλες δίκες....έγιναν εφέσεις επί της αποφάσεως...και έφτασε όπου έφτασε.

Επειδή όμως όλη η διαδικασία βασίζεται σε καταθέσεις μαρτύρων...και συνήθως οι μάρτυρες καταθέτουν καθ εντολή των πλευρών με ασάφειες....για αυτό το λόγο υπάρχουν τα διαστήματα στα χρονικά περιθώρια.

Αν διαβάσετε καλά....για το μόνο χρονικό όριο που το δικαστήριο έχει αμφιβολία είναι ο χρόνος ανάδυσης. Η ώρες της πρώτης και της δεύτερης βουτιάς είναι συγκεκριμένες. Για αυτό μετά από εκεί και πέρα έχει διαστήματα. Πάντως αν πάρουμε τα πράγμα βασιζόμενοι στο ακραίο περιθώριο της απόφασης....η πρώτη βουτιά κράτησε 40 λεπτά στα 18 μέτρα και το διάλλειμα επιφανείας ήταν μόνο 20' μεταξύ των 2 βουτιών.

Πολύ σωστό είναι το σχόλιο του Φοίβου για το γιο-γιο που έχουν οι βουτιές αυτές.....

Φοίβο....το Μολονότι δε....σημαίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κατάλάβες...

Αλλίως θα έγραφε δεν αντί για δε .... :)


Κατερίνα...ελπίζω να βοηθήσαμε στον σχολιασμό που θέλεις να κάνεις.

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Αυτό που πρέπει όλοι μας να έχουμε κατα νού.....είναι ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ του νομικού τρόπου σκέψης / απόφασης με τον ειδικό τρόπο σκέψης.

Εμείς εδώ μπορεί να μιλάμε και να αναλύουμε όλα τα τεχνικά θέματα.... η έδρα όμως έχει άλλα πράγματα κατα νου που περιμένει να ακούσει !!

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Σωστός! :thumbup:
...έχω καιρό να διαβάσω γλώσσα δικαστηρίων και κάνει μεγάλη διαφορά αυτό το 'ν' που φαντάστηκα ;)

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Τα 40 λεπτά στα 18 μέτρα και η επαναληπτική επίσης στα 18 μ, έστω μετά από 20 λεπτά, δεν είναι από μόνα του στοιχεία που προκαλούν νόσο και μάλιστα type ΙΙ.

Το θέμα είναι ότι δεν αναφέρεται πουθενά το προφίλ της κατάδυσης (της ανάδυσης αν θέλετε), όπου θα μπορούσαμε να δούμε πραγματικά σημαντικά στοιχεία, όπως ταχύτητα ανάδυσης και στάσεις ασφαλείας (ποιες και αν).
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως το προφίλ δεν ήταν διαθέσιμο στους αρμόδιους.

Γράφει εξάλλου, κάπου: […πρέπει να προκύπτει από την απόφαση με βεβαιότητα, ότι έχουν ληφθεί υπόψη και εκτιμηθεί όλα τα αποδεικτικά μέσα στο σύνολό τους και όχι ορισμένα μόνον από αυτά. Για τη βεβαιότητα δε αυτή, αρκεί να μνημονεύονται όλα, έστω κατά το είδος τους (μάρτυρες, έγγραφα κλπ), χωρίς ανάγκη ειδικότερης αναφοράς τους και μνείας του τι προέκυψε χωριστά από καθένα από αυτά …]

και

[…διαλαμβάνεται ότι από την χωρίς όρκο κατάθεση στο ακροατήριο πολιτικώς ενάγουσας, τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης που εξετάσθηκαν ενόρκως στο Δικαστήριο, από τα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, όλα τα έγγραφα που αναφέρονται στα ίδια ως άνω πρακτικά και αναγνώσθηκαν δημόσια...] [...αποδείχθηκαν τα ακόλουθα…]

Από τα στοιχεία πάντως που δίνονται, η ευθύνη του ιχθυοτροφείου φαίνεται να σταματάει στο σημείου που, κατά παράβαση του Γ.Κ.Λ. [… άρθρο 10 παρ. 9 του υπ' αριθμ. 3131/1/20/95 Γενικού Κανονισμού Λιμένα (ΦΕΚ Β' 978)…], δεν παρείχαν σωστή καταδυτική ομάδα, και κατά συνέπεια, βάσει της παραγράφου που ορίζει την ευθύνη για φόνο εξ αμελείας […για τη θεμελίωση της αξιόποινης πράξεως της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, μπλα-μπλα…], μπορούν να κριθούν ένοχοι.

Από 'κει και πέρα, ασφαλές συμπέρασμα για τα πραγματικά αίτια του δυστυχήματος δεν μπορεί να υπάρξουν (βάσει της έκθεσης πάντα), και επομένως δεν μπορεί να αποκλειστεί και ο κακός χειρισμός της κατάδυσης από τον θανόντα δύτη (θα μπορούσε μάλιστα να του καταλογιστεί ευθύνη, μόνο και μόνο διότι δέχτηκε να πραγματοποιήσει την κατάδυση, παρόλο που γνώριζε τα παραλειπόμενα μέτρα ασφαλείας).

Αυτά μπορώ να σκεφτώ, λίγο πρόχειρα και χωρίς ειδικές γνώσεις.

Υ.


ΥΓ. Το σωστό link, εδώ

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

καλημέρα...

να ρωτήσω κάτι που μου κάνει εντύπωση?

λέει στην απόφαση:
ο λόγος του θανάτου ήταν οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, το οποίο ήταν και η μόνη ενεργό αιτία του θανάτου.
όσο μεγάλη χρονικά και αν ήταν η πρώτη βουτιά, όσο μικρό και αν ήταν το διάλειμμα επιφανείας (άρα και ο οργανισμός να ήταν αρκετά φορτισμένος με άζωτο), στη δεύτερη βουτιά, απλά θα έμπαινε πολύ γρήγορα σε χρόνους αποσυμπίεσης.

αν ο δύτης δεν έχει πρόβλημα υγείας, για ποιο λόγο να προκαλέσει έμφραγμα η μεγάλη φόρτιση με άζωτο?
με αυτή τη λογική, όσοι μπαίνουμε σε χρόνους με αποσυμπίεση (ή κάνουμε επαναληπτικές καταδύσεις) θα έπρεπε να παθαίνουμε και μερικά εμφράγματα...

μπορεί η φόρτιση με άζωτο στον οργανισμό να προκαλέσει έμφραγμα?



επίσης αυτό:
με τρομάζει...

αν είναι δυνατόν, τα πρόσωπα με ειδικές γνώσεις να μην είναι αναγκαία για την ανακάλυψη της αλήθειας...
για μένα είναι ίσως τα μόνα ικανά για αυτό...
και ύστερα μιλάμε για δικαιοσύνη...

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Να σου πω, και μένα με τρομάζει...
Το μόνο ίσως ελαφρυντικό -για τον Άρειο Πάγο- σ' αυτό σημείο είναι πως οι υποθέσεις που φτάνουν εκεί, έχουν περάσει ήδη από άλλα πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια κλπ δικαστήρια στα οποία έχουν εξεταστεί ειδικοί μάρτυρες.
Αν δεις στα πλήρη πρακτικά, εκεί που αιτιολογεί την άρνηση αναβολής, αναφέρει το "Δικαστήριο της ουσίας" (=προηγούμενο δικαστήριο που έχει εκδικάσει ήδη την υπόθεση?) και λέει:

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

για τι μιλάμε ;;;;
για τι μιλάμε ;;;;
:rofl::rofl::rofl::rofl::rofl::rofl::rofl::rofl::r ofl::rofl::rofl::rofl::rofl::rofl::rofl::rofl::rof l:
Να ΄σαι καλά Γιώργο. Γαμ@το.

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Αρχικά δεν ήθελα να γράψω τη γνώμη μου πάνω στο θέμα. Οι λόγοι είναι απλοί. Δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης σε ολόκληρη τη δικογραφία και πολλά στοιχεία δεν είναι γνωστά. Επειδή όμως αρκετοί συν-δύτες έχουν εκφράσει άποψη θα προσπαθήσω να πώ και τη δική μου κάνοντας διάφορες υποθέσεις που μπορεί στην πραγματικότητα να είναι και λανθασμένες. Το κάνω για να καταλήξουμε στο τέλος σε ένα συμπέρασμα.
Η κατηγορία είναι ότι οι εργοδότες έπραξαν από αμέλεια, και σαν αποτέλεσμα της αμέλειας αυτής προκλήθηκε θάνατος στον εργοδοτούμενό τους.


Η αμέλεια συνίσταται σε δύο πραμέτρους


Α) Παραβίασαν τις διατάξεις για την ασφαλή σύνθεση καταδυτικού συνεργείου και


Β) Δεν απέτρεψαν κατάδυση που επέφερε ρίσκο στον εργοδοτούμενο.


Στο πρώτο δεν τίθεται θέμα. Υποθέτω ότι οι μαρτυρίες αποδεικνύουν στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο ότι όντως υπήρξε παραβίαση.


Απλά εδώ θα ήθελα να σχολιάσω πώς ο θανών εργαζόταν για 11 χρόνια στην ίδια εταιρεία σαν δύτης. Υποθέτω ότι δεν είναι μόνο την μοιραία μέρα που δεν υπήρχε καταδυτικό συνεργείο. Ενώ αυτό αποτελεί ξεκάθαρη παραβίαση του κανονισμού λιμένος, φαίνεται πώς δεν αποτελεί από μόνο του συνθήκη πρόκλησης ατυχήματος. Ο δύτης έκανε την ίδια εργασία για αρκετές χιλιάδες άλλες μέρες χωρίς να υπάρχει συμβάν. Το συμβάν όμως έφερε στην επιφάνεια την έλλειψη αυτή.


Η δεύτερη παράμετρος, το κατά πόσο δηλαδή η κατάδυση εμπεριήχε ιδιαίτερο κίνδυνο δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα αλλά μπορώ να υποθέσω.


Διαβάζοντας τα πρακτικά του ΑΠ για αυτή την έφεση κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα. Είναι εύκολο δηλαδή ο αναγνώστης να υποθέσει ότι υπήρχε ιατροδικαστικό πόρισμα για την αιτία θανάτου που ήταν η συσσώρευση φυσαλλίδων αζώτου στην πρόσθια στεφανιαία αρτηρία με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί έμβολο, έμφραγμα του μυοκαρδίου και καρδιακή ανακοπή. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι το συμβάν έλαβε χώραν σε βάθος 18 μέτρων.


Οι ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν είναι οι εξής:


Εφόσον δεν υπήρχε δύτης ασφαλείας και επομένως δεν υπήρχε οπτική επαφή με το δύτη πώς είναι δυνατόν να υπάρχει μαρτυρία ότι το συμβάν έλαβε χώραν υποβρυχίως και σε συγκεκριμένο μάλιστα βάθος?


Ποιό ήταν το προφίλ της πρώτης και ποιό της δεύτερης κατάδυσης? Είναι ξεκάθαρο από τα πρακτικά πώς αυτή η πολύ χρήσιμη και ουσιαστική παράμετρος δεν κατέστει δυνατό να εξασφαλιστεί ούτε από μαρτυρίες ούτε και από κάποιο ενδεχωμένως καταδυτικό κομπιούτερ που θα μπορούσε να έχει ο δύτης. Στο περίπου χρόνος βυθού, στο περίπου το πώς κινήθηκε ο δύτης, στο περίπου πόσο χρόνο έκατσε στην επιφάνεια και άγνωστο τι έκανε στην δεύτερη κατάδυση.

Το μόνο σίγουρο είναι πώς αν βασιστεί κανείς μόνο σε αυτό το σημείο μπορεί να οδηγηθεί σε ένα όργιο υποθέσεων.

Παρόλαυτά φαίνεται πώς το δικαστήριο που εκδίκασε αρχικά την υπόθεση πείστηκε ότι η δεύτερη κατάδυση εμπεριήχε ρίσκο λόγω μιας ασαφούς παραβίασης κάποιων χρονικών ορίων που καθορίζονται με ακρίβεια μισής ώρας. Αυτό και αν είναι υπόθεση!


Υποθέτω και πάλι ότι υπήρξε ιατροδικαστικό πόρισμα. Γιατί ο ιατροδικαστής δεν αποφάνθηκε αρτηριακή εμβολή από αέρα και αποφάνθηκε απόφραξη της στεφανιαίας αρτηρίας από φυσαλίδες αζώτου που παραπέμπει σε νόσο αποσυμπίεσης? Η νόσος αποσυμπίεσης κλασσικά εμφανίζεται μετά την ανάδυση, ή σε ακραίες καταδύσεις κατά την φάση της ανάδυσης. Με ποιά μέθοδο ταυτοποιήθηκε ότι οι φυσαλίδες ήταν φυσαλίδες αζώτου και όχι φυσαλίδες άλλου αερίου. Μήπως αυτό το πόρισμα να είναι βασικό στοιχείο για την στήριξη της κατηγορίας υπ αριθμό 2, περί της επικινδυνότητας της επαναληπτικής κατάδυσης?


Για χάρη της συζήτησης απλά αναφέρω από το βιβλίο “TheunderwaterInvestigator” τα εξής:


«Η διάγνωση της εμβολής από αέρα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οταν δεν υπάρχει αρκετή εμπειρία σε αυτό το πεδίο τότε ο παθολογοανατόμος πρέπει να ενθαρρυνθεί ώστε να αναζητήσει βοήθεια από αναγνωρισμένες ιατρικές αρχές που ειδικεύονται στο πεδίο έρευνας καταδυτικών ατυχημάτων ή υπερβαρικής ιατρικής. Μερικές φορές οι κατά τόπους παθολογοανατόμοι έχει παρατηρηθεί ότι δεν έχουν πρόθεση να παραδεχτούν ότι δεν έχουν εμπειρία σε αυτό το πεδίο. Μπορεί να απορρίψουν κάθε εξωτερική βοήθεια, θεωρώντας την σαν επέμβαση στο δικό τους πεδίο εξειδίκευσης»


Μερικά από τα στοιχεία που παραθέτει ο corporalRGTeatherσυγγραφέας του βιβλίου και πολύ έμπειρος πραγματογνώμονας από τον Καναδά είναι και τα εξής:


«Κατά τη διάρκεια της διάνοιξης της θωρακικής κοιλότητας η τομή σε κάποιο μεγάλο αγγείο πρέπει να αποφεύγεται διότι αέρας που πιθανόν να εισχωρήσει μέσα σε αυτά τα αγγεία να προκαλέσει σύγχυση»
«Η ύπαρξη αέρα μέσα στα αγγεία ενώ δεν είναι αποδεικτική, τείνει να ενδεικνύει συμβάν εμβολής από αέρα. Μερικές φορές για να υποδεικτεί η ύπαρξη αέρα μέσα στα αγγεία ή ιδιαίτερα στο δεξιό μέρος (που είναι αρκετά ενδεικτικό για μαζική εμβολή από αέρα) χρειάζεται το λείψανο να βυθιστεί ολόκληρο μέσα σε υδατόλουτρο, η να εφαρμοστεί μία άλλη τεχνική εμβάπτισης της καρδιάς μέσα σε νερό πρίν την διάνοιξή της».


«Η απλή ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων αερίου μέσα στην κυκλοφορία δεν αποτελεί από μόνη της στοιχείο πάνω στο οποίο μπορεί να βασιστεί η διάγνωση εμβολής από αέρα. Μερικές φορές αέρια που παράγονται στη διαδικασία της αποσύνθεσης μπορεί να δημιουργήσουν αυτό το φαινόμενο»


Γράφει και άλλα πολλά ενδιαφέροντα αλλά τα πιό πάνω τα βάζω για να δούμε ότι ακόμα και ένας παθολογοανατόμος δεν μπορεί εύκολα να διαγνώσει εμβολή από αέρα. Με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας φαίνεται παρολαυτά πώς είχε διαγνωστεί νόσος των δυτών (φυσαλίδες αζώτου) που συνέβηκε στα 18 μέτρα βάθος, και προκάλεσε εμβολή μιάς στεφανιαίας αρτηρίας. Δεν είναι όμως δυνατό οι φυσαλίδες αυτές να σχηματίστηκαν ακόμα και μετά τον θάνατο σαν αποτέλεσμα βίαιης και ανεξέλεγκτης ανάδυσης που έκανε το θύμα στην προσπάθειά του να αντιμετοπίσει ένα κίνδυνο ή έστω στην παθητική ραγδαία ανάδυση του αφού ήταν ήδη νεκρός με θετική πλευστότητα την στιγμή που έχασε τις αισθήσεις του?


Αλλές ερωτήσεις (πολλές) είναι και οι εξής: Πώς γνωρίζουν ότι ο δύτης αφού δεν υπήρχε αυτόπτης μάρτυρας δεν είχε κάποιο άλλο πρόβλημα? Πώς γνωρίζουν το καταδυτικό πλάνο αφού ούτε καλά καλά τους χρόνους δεν ξεκαθάρισαν? Μπορεί ο δύτης να είχε κατεβεί πιό βαθειά, η να μην κατέβηκε ποτέ στα 18 μέτρα? Υπήρχε περιβάλλον που μπορούσε να παγιδευτεί και να πάθει υπεκανπία από την αγωνία και την υπερπροσπάθεια, και καρδιακή ανακοπή σαν αποτέλεσμα αρρυθμίας ή ταχυκαρδίας? Ηταν αφυδατωμένος? Είχε ή δεν είχε PFO? Έγιναν τοξικολογικές αναλύσεις?


Συμπέρασμα (δικό μου). Από τα πρακτικά που διαβάσαμε, δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή υπόνοια για νόσο αποσυμπίεσης. Υπάρχει μια ξεκάθαρη αμέλεια στην πρώτη κατηγορία. Σε περιπτώσεις που υπάρχει αμέλεια μπορεί για πολλά χρόνια να μην συμβεί τίποτε (για 11 χρόνια στο παράδειγμά μας). Οταν όμως συμβεί το μοιραίο τότε έστω και αν η αμέλεια δεν έχει την σχέσης αιτίας – αιτιατού με τον θάνατο ενός δύτη τότε μπορεί να είναι αρκετή για να οδηγήσει το δικαστήριο σε απόφαση ανθρωποκτονίας εξ αμελείας.


Τα πιό πάνω αποτελούν προσωπική μου άποψη την οποία παραθέτω στο φόρουμ για σκοπούς συζήτησης. Δηλώνω πώς δεν είμαι ειδικός ούτε καν σχετικός με το θέμα και εκφράζομαι μόνο με τις λίγες γνώσεις που μπορώ να έχω σαν δύτης. Η γνώμη μου βασίζεται πάνω σε ελλειπή γνώση των γεγονότων.

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Γιατρός δεν είμαι ούτε γνωρίζω κάτι για το περιστατικό, μπορώ μάλιστα να πω ότι το διάβασα πολύ "διαγώνια"

Μπορώ να φανταστώ έναν λόγο. Έκανε In Water Recompression. Δηλαδή μπήκε με συμπτώματα νόσου προκειμένου να θεραπεύσει μια ήδη αποκτηθήσα νόσο. Ίσως πίσω από την(τις) φυσαλίδα(ες) να είχε(αν) σχηματιστεί θρόμβοι οι οποίοι με την επανασυμπίεση των φυσαλίδων (στην δευτερη κατάδυση) απελευθερώθηκαν στην ροή του αίματος και μπλόκαραν σε ένα άλλο σημείο που αποδείχθηκε μοιραίο.

Όλο αυτό μπορεί και να μην έγινε ηθελημένα. Δηλαδή να είχε ελαφριά συμπτώματα, να τα αγνόησε ή να τα απέδωσε αλλού (ξενύχτι, γενικότερη κούραση, κάποιο άλλο μικροπρόβλημα υγείας, παλιό κρύωμα κοκ) και στην δεύτερη κατάδυση έγινε το κακό.

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Δεν το νομίζω. Αλλά ας μην ανοίξουμε εδώ την κουβέντα του σχηματισμού θρόμβου στη νόσο.
Νομίζω ότι η πιο πιθανή εκδοχή είναι αυτή του Σώτου.
Για τη θεωρία, σε σοβαρές μορφές νόσου που συνήθως καταλήγουν, φυσσαλίδες μπορεί να εμφανιστούν παντού στο σώμα και είναι πολλαπλές.
Επίσης η μεγάλη φόρτιση σε άζωτο μπορεί να αυξήσει το έργο της δεξιάς κοιλίας της καρδιάς, κάτι που η κατάδυση το κάνει ούτως ή άλλως. Σε στεφανιαίους ασθενείς αυτό μπορεί να είναι επικίνδυνο.Δε σημαίνει όμως ότι το έμφραγμα προήλθε από φυσσαλίδα αζώτου.

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Πιάσ' το αυγό και κούρευτω!!!!!!!!!!! (που λέει και ο απλός λαός) ;)
Τι συζητάμε ρε παιδιά.... μάταια νομίζω, να 'χαμε να λέγαμε!

Αλλωστε, μην ξεχνάμε οτι η δικαιοσύνη είναι τυφλή:eek: - θα βρεί αυτή την αλήθεια μόνη της ως υπνοβάτης και χωρίς να πάρει και την γνώμη των ειδικών σε ένα τόσο εξειδικευμένο θέμα. Εχει αυτή τους ειδικούς της (τους διάφορους δικηγόρους καριέρας και δικονομικούς συμβούλους :lipsrsealed:)
Η απόφαση θα βγεί το δίχως άλλο....
Θα ριχτεί άπλετο φώς.........
Το μαχαίρι θα φτάσει βαθιά μέχρι το κόκκαλο........
....και άλλα τέτοια ωραία και γλαφυρά που συμβαίνουν μέσα στα ελληνικά δικαστήρια.

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Δικαστήριο της ουσίας είναι το πρωτοβάθμιο που εξετάζει τα πραγματικά περιστατικά.

Ο Άρειος Πάγος δεν εξετάζει συμβάντα, μαρτυρίες, ισχυρισμούς κλπ, το μόνο που εξετάζει είναι το αν διεξήχθη νομότυπα η δίκη. Αν υπήρχαν δλδ νομικές πλημμέλειες. Τα πραγματικά περιστατικά που έχουν δεχτεί τα προηγούμενα δικαστήρια θεωρούνται δεδομένα, και απλώς κρίνεται αν εφαρμόστηκαν σωστά οι νόμοι επ' αυτών. Δεν κρίνει αθωότητα ή ενοχή. Ακυρώνει ή αποδέχεται την προηγούμενη κρίση. Αν την ακυρώσει, ξαναγίνεται "δικαστήριο ουσίας".

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

.(. ..και από μία "ουδέτερη θέση""...όπως πρέπει να έχει!!!)
Συμφωνώ altsam, με όλα τα παραπάνω!:thumbup:

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Σωστός!

Πριν φτάσει στον ΑΠ, έχει περάσει δύο 2 βαθμούς (πρωτοδικείο, εφετείο). Εκεί εξετάστηκε η ουσία. Ο ΑΠ ή ακυρώνει-εξαφανίζει-αναιρει την απόφαση του εφετείου ή την αποδέχεται. Εκεί δεν μπαίνουν ποτέ στην ουσία. Αν μπήκαν νέα δεδομένα στον ΑΠ τότε πιθανότατα δεν θα είχαν ιδιαίτερης τύχης (νομικός δεν είμαι). Ο ΑΠ δεν μπαίνει στην ουσία (αν το εφετείο έκρινε σωστά τα αποδεικτικά στοιχεία), αλλά αν δεν είχε ερμηνεύσει σωστά τον νόμο, δικονομικά προβλήματα κτλ.

Προφανώς οι δικαστές έκριναν ότι ή έλλειψη επιμέλειας (έλλειψη εφαρμογής καταδυτικών κανονισμών) απο πλευράς εταιρείας οδήγησε στην διενέργεια της 2ης κατάδυσης η οποία φόρτισε περαν των ορίων το σώμα του ΑΑ. Αυτό από μόνο του αποτελεί αμέλεια και αυτη η έλλειψη επιμέλειας είχε ως άμεσο αποτέλεσμα το έμφραγμα (είπε το δικαστήριο).

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

Είναι όντως αδύνατο να διατυπώσεις άποψη για το τι έγινε διαβαζοντας μόνο μία δικαστική απόφαση, πολύ περισσότερο του Αρείου Πάγου που κρίνει την ορθότητα της απόφασης από νομικη άποψη και όχι των ουσιαστικών παραδοχών.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως η έλλειψη αιτιολογίας ήταν λόγος αναίρεσης, και έθεσα το θέμα για να να δω αν έχω δίκιο ότι από όσα αναφέρονται το τελικό συμπέρασμα φαίνεται αυθαίρετο.
Αν πούμε ότι πρόκειται για αυτοκινητιστικό ατύχημα: 20 χλμ την ώρα μπορεί, υπό συγκεκριμενες συνθήκες, να είναι υπερβολική ταχύτητα (κακή ορατότητα, στενός πολυσύχναστος δρόμος κ.λ.π.). Αν όμως τέτοιες συνθήκες δεν αναφέρονται και απόφαση απλώς λέει "ο κατηγορούμενος έτρεχε με ταχύτητα 20 -80 χλμ την ωρα και ως εκ τούτου το ατύχημα οφείλεται σε υπερβολική ταχύτητα¨κάτι λείπει από τη σύνδεση συμπεριφοράς - αποτελέσματος και μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η ποινη δεν επιβλήθηκε επειδή κάποιος προκάλεσε ατύχημα, αλλά επειδή έγινε ατύχημα,

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

ή (πιο ταιριαστό κατά τη γνώμη μου):

Αν πούμε ότι πρόκειται για αυτοκινητιστικό ατύχημα: 20 χλμ την ώρα μπορεί, υπό συγκεκριμενες συνθήκες, να είναι υπερβολική ταχύτητα (κακή ορατότητα, στενός πολυσύχναστος δρόμος κ.λ.π.). Αν όμως τέτοιες συνθήκες δεν αναφέρονται και απόφαση απλώς λέει "ο κατηγορούμενος (που σ' αυτήν την περίπτωση δεν είναι ο οδηγός αλλά αυτός που του έδωσε το μέσο) δεν είχε προβλέψει τοποθέτηση ζώνης ασφαλείας και /ή αερόσακων στο αυτοκίνητο και ως εκ τούτου το δυστύχημα οφείλεται σε ελλειπή μέτρα προστασίας" τότε, ό,τι και να λείπει από τη σύνδεση συμπεριφοράς-αποτελέσματος, δεν έχει και τόση σημασία για το αποτέλεσμα.

agree?

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

ΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
ΠΡΩΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ

Όπως φαίνεται από τα πρακτικά έχει αποδειχθεί στο δικαστήριο της ουσίας ότι:

Οι κατηγορούμενοι ενώ είχαν νομική υποχρέωση έπραξαν από αμέλεια όπως ορίζεται από αυτό...:

...Όντως διότι:

ΔΕΥΤΕΡΗ ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ

Υπάρχει κατά τη γνώμη μου μια αντίφαση σε αυτές τις φρασεολογίες:



Και




Τα δύο πιό πάνω έρχονται σε αντίφαση. Στην μέν πρώτη περίπτωση αφήνεται ένα παράθυρο για γνωστή υπολοιπόμενη ποσότητα αζώτου η οποία θα πρέπει να υπολογίζεται στον σχεδιασμό της δεύτερης κατάδυσης, ενώ στην δεύτερη φράση απαιτείται ρητώς η μεσολάβηση ικανού χρόνου για πλήρη απαζώτωση που όπως γνωρίζουμε τεχνικώς αυτό για να επιτευχεί χρειάζονται αρκετές ώρες!


Όπως διαφαίνεται από το πιό κάτω ο επόπτης ούτε ήξερε ούτε μπορούσε να τεκμηριώσει ότι ήξερε την υπολοιπόμενη ποσόστητα αζώτου. Δεν υπήρχε logbook ή άλλος τρόπος καταχώρισης των καταδύσεων με ακρίβεια αλλά ούτε και καταδυτικό κομπιούτερ από το οποίο να μπορούσαν να εξαχθούν τα στοιχεία αυτά με ακρίβεια. Αρα ο επόπτης δεν ήταν σε θέση να μεριμνήσει αναλόγως για την προστασία του δύτη ελλείψη αυτής της ουσιαστικής παραμέτρου:

Αν υπήρχε πρωτόκολλο με καταχωρημένες καταδύσεις αυτό θα δινόταν στο δικαστήριο με ακρίβεια λεπτού και όχι με ακρίβεια μισής ώρας.

Αυτό:


Πιστεύω πώς στην πράξη αν δεν έχεις τρόπο να τεκμηριώσεις το καταδυτικό πλάνο δεν μπορείς να αποδείξεις ότι έχεις καταβάλει όλη την απαραίτητη μέριμνα. Σε περιπτώσεις που δεν μπορείς να τεκμηριώσεις ότι ενέργησες με μέριμνα, το δικαστήριο θεωρεί ότι υπάρχει παράλειψη και αμέλεια.


Τώρα όσο για το πιό κάτω από τεχνικής και μόνο άποψης δεν έχω πειστεί ότι ευσταθεί:

Τα πιό κάτω θα έπρεπε να γίνουν στο δικαστήριο της ουσίας και όχι στο εφετείο ή στον ΑΠ. Γιατί δεν έγιναν πριν στην πρώτη δίκη?

Απάντηση: ΑΠ 250/2010 Θάνατος δύτη από αμέλεια
 

[quote
Πιστεύω πώς στην πράξη αν δεν έχεις τρόπο να τεκμηριώσεις το καταδυτικό πλάνο δεν μπορείς να αποδείξεις ότι έχεις καταβάλει όλη την απαραίτητη μέριμνα. Σε περιπτώσεις που δεν μπορείς να τεκμηριώσεις ότι ενέργησες με μέριμνα, το δικαστήριο θεωρεί ότι υπάρχει παράλειψη και αμέλεια.
quote]

:thumbup: