Κρίση πανικού.
 

Καταρχάς γειά σε όλους..! Είμαι νέα στο forum και νέα και στην κατάδυση..
Περίμενα ότι θα έβρισκα κάποιο θέμα εδώ σχετικά με τη συχνή -από ότι ακούω- εμπειρία της κρίσης πανικού κατά τη διάρκεια της βουτιάς.. Εάν μου διέφυγε sorry.. :o
Έβγαλα το open water πρίν από έναν χρόνο και από τότε μέχρι τώρα είχα την ευκαιρία να βουτήξω 11 φορές.. Η τελευταία βουτιά έγινε το Νοέμβριο και από τότε κατάφερα να ξαναβουτήξω αυτές τις μέρες (Μαιο).. Εώς τώρα, έστω από το μικρό δειγμα βουτιών φαινόταν να έχω πολύ καλή συμπεριφορά δύτη, ήμουν πάντα πολύ ήρεμη στο νερό, σοβαρή και είχα αντίληψη των καταστάσεων..
Στη τελευταία βουτιά που έγινε ύστερα από 6 μήνες αποχής, πρίν το μέγιστο βάθος και ξαφνικά άρχισε το περιβάλλον να μη μου αρέσει... Ήταν αρκετά θολά και κρύα, ο τοίχος από πάνω μου, κάπως μου φάνηκε.., παρότι στο ίδιο μέρος είχα βουτήξει άλλες 3 φορές... Ξαφνικά με κυρίευσε ένα αίσθημα ανασφάλειας, άρχισα να τα βλέπω όλα προφανώς πιο τρομακτικά από όσο ήταν στη πραγματικότητα και με επιασε ταχυπαλμία. Από την ταχυπαλμία άρχισα να νοιώθω πως η αναπνοή κόβεται με αποτέλεσμα να πίνω τον αέρα αρκετά γρήγορα και πάει λέγοντας.. Τελικά έπειτα από συνενόηση ανεβήκαμε πιο πάνω όπου μετά από κάποια λέπτά ηρέμησα και τελικώς ολοκληρώσαμε τη βουτιά... Βέβαια το περιστατικό δε με άφησε να την απολάυσω...

Και πλέον αναρωτιέμαι... Είναι πραγματικά ένα συχνό φαινόμενο? Έχει συμβεί στο καθέναν? Είναι δείγμα ότι ''δε μου πάει'' το σπορ...??:(
Την άλλη βδομάδα ξεκινάω το σχολείο για το advanced και θέλω να μου πάει καλά.. Καταλαβαίνετε...
Θα το εκτιμούσα πολύ να ακούσω τις απόψεις σας επί του θέματος..
Ευχαριστω!! :rolleyes:

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Κατ'αρχήν καλώς ήρθες στο forum και στον χώρο γενικότερα.
Σχετικά με το περιστατικό σου, εχω να σου πω τα παρακάτω:
1) το αν σου πάει το άθλημα ή όχι θα στο πει μονο ο εαυτός σου και μόνο μετά από σωρεία περιστατικών... Θα μπορούσα να σου γράφω κατεβατά για το θέμα αλλά δεν θα το κάνω γιατί μάλλον θα καλυφθείς από τα παρακάτω.
2) Το περιστατικό σου οφείλεται καθαρά στην νάρκωση αζώτου που προκλήθηκε από αρκετούς παράγοντες που προκλήθηκαν.Δηλαδή:
Λέγοντας πως έχεις 11 καταδύσεις και η τελευταία σου ήταν τον Νοέμβριο, πιθανολογώ πως έκανες το open water σου μέσα στο καλοκαίρι. Αν είναι έτσι, όλες σου οι μέχρι τώρα καταδύσεις έχουν γίνει σε θερμοκρασία 20 βαθμών κατ ελάχιστον. Σε σχέση με τους 15 που έχει τώρα η θάλασσα υπάρχει μεγάλη διαφορά στο πως ανέχεται το σώμα σου όλο το περιβάλλον.
Φαντάζομαι επίσης πως η στολή\ες που φορούσες ήταν πιο χοντρη απο το καλοκαίρι άρα και περισσότερα βάρη = περισσότερο έργο πριν την κατάδυση.
Σίγουρα επίσης η αποχή σου από το νερό για περίπου έξι μήνες, θα έχριζε (αν όχι μια επανάλληψη δεξιοτήτων) ένα ήπιο προφίλ μιας και ένα χειμερινό ακόμη περιβάλλον μάλλον σου ήταν άγνωστο. Μόνη σου άλλωστε ανέφερες πως η ορατότητα δεν ήταν καλή.
Τέλος, δεν ξέρω αν σωματικά και οργανικά ήσουν καλά. (εννοώ αν ήσουν ξεκούραστη, αν κοιμήθηκες καλά, αν είχες καταναλώσει αλκοόλ κλπ).
Όλα όσα προανέφερα είναι παράγοντες για να σου δημιουργήσουν πρόβλημα και τελικά να σου χαλάσουν την διάθεση. Το πόσο βαθιά πήγες δεν παίζει κανέναν ρόλο (στην περίπτωση που σκεφτείς ότι δεν πήγες βαθιά) Νάρκωση παθαίνουμε από την στιγμή που εγγαταλείπουμε την επιφάνεια (ΡΡΝ > από 0,79 Ατα) απλά γιατί ο ργανισμός μας δεν είναι φτιαγμένος για κάτι τέτοιο. Απλά, τα αποτελέσματα της νάρκωσης, που ενδεχομένως προκαλέσουν προβλήματα ξεκινάν απο τα -30μ. Αυτό όμως είναι ένας γενικός κανόνας και τίποτα περισσότερο. Μόνο με την εμπειρία σιγά σιγά αρχίζεις τελικά και το ελέγχεις κάπως και φυσικά γνωρίζεις καλύτερα τα όποια όρια σου. Προσωπικά μου έχει τύχει να ναρκωθώ και από τα -15μ, και πίστεψέ με έχω πάρα πολλές καταδύσεις.
Ελπίζω να σε βοήθησα περισσότερο, παρά να σε κούρασα, για το τέλος θα σου πρότεινα πριν ξεκινήσεις το advance open water να κάνεις μερικές καταδύσεις αναψυχής τώρα. Θα σε βοηθήσει να θυμηθείς το στήσιμο του εξοπλισμού σου την πλευστότητά σου και άλλα επίσης, ούτως ώστε να είσαι πιο έτοιμη για ένα σχολείο που θα σε κατεβάσει μέχρι και τα 30 μέτρα.
Σου εύχομαι συναρπαστικές καταδύσεις, και ακόμη πιο ασφαλείς αναδύσεις.
Μάριος.

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Θα μπορούσες να πεις ότι δεν ου πάει το σπορ, αν αυτές οι κρίσεις σε έπιαναν εντυπωσιακά συχνά, σχεδόν πάντα!
Ειμαι κι εγώ νέος OW με μόλις 16 βουτιές, και είχα μία "μίνι" κρίση πανικού στην τελευταία μου βουτιά πριν ένα μήνα. Αν η κρίση σου δεν προέρχεται από πραγματικά αίτια (πχ αστοχία εξοπλισμού) αλλά από ψυχολογικά (όπως αυτή που μας περιγράφεις, ή αυτή που έπαθα εγώ), το σημαντικό είναι να διατηρήσεις τον έλεγχό σου και να πείσεις τον εαυτό σου ότι... όλα είναι στο κεφάλι σου! :banghead:
Στην δική μου περίπτωση πριν την βουτιά συζητάγαμε για καταδυτικά ατυχήματα, το νερό ήταν πολύ κρύο, περίμενα για αρκετή ώρα στον βυθό μέχρι να κατέβουν και οι υπόλοιποι και άρχισα να στρεσάρομαι, παρόλο που ήμουν αρκετά ρηχά και σε εντελώς οικία τοποθεσία.
Κάποια φάση άρχισα να αισθάνομαι ένταση, να με πλακώνει το νερό, να μην με φτάνει ο ρυθμιστής (στο μυαλό μου, στην πράξη μια χαρά ανέπνεα), όταν όμως είδα ότι οι αισθήσεις μου και το μυαλό μου αρχισαν να τεντώνουν "ταρακούνησα" λίγο το κεφάλι μου και υπέβαλα στον εαυτό μου (με εντελώς αυταρχικό τρόπο :D ) ότι όλα αυτά είναι εικονικά και να ξεκολληω :crazy::banghead: Μετά από λίγο στάνιαρα και συνέχισα την βουτιά......

Απ' ότι συζητάω με παλιότερους, μάλλον δεν υπάρχει δύτης που να μην έχει πάθει κρίση πανικού......

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Mάριε σε ότι αφορά το 1ο από το άθλημα έχω κατενθουσιαστεί εδώ και ένα χρόνο το μυαλό έχει κολλήσει στο βυθό.. !
Τώρα, το σχόλιό σου για τη νάρκωση επιβεβαιώνει και τις δικές μου υποψίες. Όντως δεν είχα συνηθήσει να βουτάω σε τόσο κρύο περιβάλλον (και μάλιστα με 5άρα).. Και επιπλέον τα μέτρα που συνέβη το περιστατικό ήταν ήδη πολλά περισσότερα από όσα θα έπρεπε για μια βουτιά μετά από 6 μήνες και χωρίς να έχω την απαραίτητη εμπειρία (ήταν 30.7 και το μεγιστο μου στα 40 για κανα δυό λεπτά μία φορά)... Από φυσική κατάσταση και διάθεση ήμουν μια χαρά..! Αλκοόλ ούτε να το ακούω! Ενυδατωμένη σωστά και ξεκούραστη...
Σίγουρα ήταν ένα δίδαγμα να μη ξεθαρεύω!!!! :madwife: Μάλλον το resumé είναι αυτό. Επίσης πιστεύω ότι ένας παράγοντας ήταν το γεγονός ότι τα μέτρα μου φάνηκε να τα κάνουμε σχετικώς γρήγορα με αποτέλεσμα να μη πρόλαβα ίσως να προσαρμοστώ σωστά..

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Ναι... Το καλό της υπόθεσης (εκτός φυσικά από το μάθημα στο ότι επιβάλλεται να είσαι συνετός και ταπεινός εάν έχεις καιρό να βουτήξεις και δεν έχεις και την ανάλογη εμπειρία για σχετικώς βαθειές βουτιές,..!!) είναι ότι είδα ότι παρότι βρισκόμουν σε κατάσταση πανικού με δυσπνοια, ταχυπαλμία, φόβο κλπ ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι είναι στο μυαλό μου, ότι σε καμία περίπτωση δε φεύγω τρέχοντας για πάνω, ότι ειδοποιώ κατευθειαν τον εκπαιδευτή μου και του εξηγώ τί μου συμβαίνει και ότι σκέφτομαι πώς έστω με το ζόρι πρέπει να πάρω βαθειές ανάσες και να προσέξω μη μου φύγει καμιά μάσκα από τη πολλή και έντονη εκπνοή.. Άρα από την άλλη χάρηκα που είδα ότι κράτησα τη ψυχραιμία μου... Βέβαια το μάθημα περί σύνεσης, μάθημα..!!! :madwife:

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Θεωρώ vanilly ότι πριν από κάθε βουτιά καλό είναι να κάνουμε μια άσκηση αυτοσυγκέντρωσης κατά την οποία θα διμιουργείς μέσα στο μυαλό σου λενα εικονικό πλάνο της κατάδυσης την οποία πρόκειται να εκτελέσεις.
Από εκεί και μετά θα πρέπει να καταλάβεις ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό μας και ότι αν δεν πάει κάτι καλά θα ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το στρες το οποίο νιώθουμε διότι είμαστε σε ένα ξένο προς εμάς περιβάλλον.
Θα πρέπει να καταλάβεις ότι ΠΡΕΠΕΙ να βασίζεσαι στον εξοπλισμό σου διότι είναι ο μόνος συνδετικός κρίκος με την ζωή κατά την διάρκεια της βουτιάς.
Έχει τύχει να βγάλω την σύζηγό μου κυριολεκτικά μισοπνιγμένη διότι κατά την διαδικασία της ανάδυσης ο καιρός είχε φορτώσει και την σκέπαζαν τα κύμματα και δυστηχώς έκανε το τραγικό λάθος που κάνουν οι περισσότεροι να πετάξει όλο τον εξοπλισμό.

Θεωρώ ότι οι πολλές βουτιές - εξοικίωση θα σε κάνουν να νιώθεις πολύ ευχάριστα μέσα στο νερό.

Στο κάτω-κάτω η κατάδυση είναι χόμπυ για εμάς και όχι εργασία. Μην πιέζεις τον εαυτό σου στα όρια.:)

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Εκτός απο το τη ανάφεραν τα υπόλοιπα παιδια, ο τρόπος που βλέπω εγώ τα πράμγατα:

• Η πρώτη βουτια μετά από τόσο καιρό έπρεπε να γίνει πού πιο ξέβαθα απο το μαξ. βάθος που σου δίνει το open water.
• Με open water και 11 βουτιές (που ακόμα δεν έχω εμπειρίες) δεν παρασύρομαι στο να κάνω καταδύση στα 30 και 40μέτρα έστω και για 1-2 λεπτά.

Ξαναδοκίμασε σε μικρότερο βάθος όταν θα νοιώθεις άνετα ψυχολογικά και σωματικά (κρύο), ξαναπέρασε ορισμένες απο τις ασκήσεις που έκανες στο open water για 3-4 λεπτά (μην σπαταλίσεις ολο σου τον αέρα στις ασκήσεις) και κάνε μετά τη βόλτα σου μέσα στα όρια που έχεις εκπαιδευτή και όλα θα παν καλά :)

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Συμφωνοντας απολυτα , παραθετω οτι ακολουθησα στην αρχη της πορειας μου σαν ερασιτεχνης αυτοδυτης , τα ΑΚΡΙΒΩΣ αντιθετα (πρωτη βουτια μετα το πρωτο * με πηγε το καταδυτικο στα -48 και μετα βλακωδως , οπως πολλοι-ες αλλοι-ες εχουν κανει αγωνας βαθους -βλακειας- μαγκιας κλ@νι@ς) με αποτελεσματα κατα καιρους παρα τριχα οριστικα τραγικα (εκρηκτικη αναδυση πανικου απο τα -42 με τα συμπτωματα που παραθεσατε προηγουμενως κλπ κλπ και αλλα πολλα :o:o:o:o:fioufiou:) . Α , να εξηγουμαι , ποτε δεν ψαρεψα με Scuba , για να μην παρεξηγουμαι .
Καποια στιγμη λογικευτηκα , προχωρωντας στην εκπαιδευση (το δευτερο και τριτο * της CMAS - Ομοσπονδιας και μετα το OWSI της PADI , σε αποσταση 6 ετων απο το πρωτο , αλλα με ολα του κηπου τα καλα σε βουτιες ως τοτε , νυχτερινες , βαθιες , ρευματα , απο βραχια , σε λιμανια κλπ κλπ ) .
Παρολα αυτα , προ τριετιας , λογω προβληματων υγειας στην οικογενεια , ψυχολογικα επεσα τοσο πολυ ωστε προκαλεσα στον εαυτο μου διαφραγματοκηλη και οισφαγιτιδα προχωρημενου βαθμου , με αποτελεσμα να κανω οισοφαγικες παλινδρομησεις . Αυτο ειναι ενα ακομα σοβαρο θεμα .
Οποτε πηγαινα για βουτια , σε δυσκολες συνθηκες (κακη ορατοτητα , δυνατα ρευματα , εντονο κυμματισμο , πληθωρα εξοπλισμου , πολυ κρυο , γενικα "στρεσσογονες" συνθηκες) , υποβρυχιως εκανα παλινδρομισεις απο ηπιες ως εντονες (φετος ειμαι πια καλα !) . Την φορα δε που προκληθηκε οισοφ. παλινδρ. αρκετα κατω απο τα -30 , αποφασισα να διακοψω για λιγο καιρο τις καταδυσεις μεχρι να αισθανθω καλυτερα . Δεν με κυνηγαει τιποτα και κανενας για να βουτηξω , βουταω για ευχαριστηση και οχι για μεροκαματο , οποτε προσεχω πλεον τον εαυτο μου περισσοτερο απο πριν .
Βουτατε λοιπον για ευχαριστηση . Ειπαμε , δεν ειναι αθλημα , ειναι ενασχοληση , μην βαζετε ανταγωνισμο και σε αυτο , μην ακολουθειτε τα ιχνη ολων αυτων (:o) που παραστρατησαν , γιατι ως αναπηροι ή νεκροι δεν θα εχετε να αποδειξετε σε κανεναν τιποτα απολυτως . Προσεξτε πολυ τις λεπτομερειες στην εκπαιδευση σας και ακολουθειστε τις , οσο και να θεωρειτε οτι εισαστε υπερανω . Καποιοι τυχαια ισως ειναι , οι πιο πολλοι οχι .

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Νομίζω ότι ο Μάριος κάλυψε το θέμα πλήρως.
Μην ξεχνάς ότι το βάθος, η στενή στολή, ο βαρύς εξοπλισμός, το κρύο περιβάλλον κ.α. μπορούν να αλλάξουν το ρυθμό και την ποιότητα της αναπνοής σου και τα επίπεδα CO2 στο αίμα και να επιδεινώσουν σημαντικά το φαινόμενο της νάρκωσης αζώτου,που ήταν και η βασική αιτία των συμπτωμάτων σου και να σε οδηγήσουν σε ένα φαύλο κύκλο.
Βούτα εκεί που σου επιτρέπει η εκπαίδευσή σου και μέχρι εκεί που αισθάνεσαι άνετα (ως εκεί που "το έχεις")και μην παρασύρεσαι από ανεγκέφαλους που ε πηγαίνουν πέρα από αυτά τα όρια. είναι δικαίωμά σου να μην πας, αν δε θες.
Ό,τι σου συνέβη είναι φυσιολογικό και συχνό στην αρχή. Προχώρα στην κατάδυση χωρίς στρες αλλά με διαρκή θέληση για βελτίωση και πολλά θα έρθουν από μόνα τους

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

:thumbup:

Ξεκάθαρα όπως είπες και μόνη σου το λάθος έγινε πριν καταδυθείτε. Ξεκινήσατε για ένα βάθος στο οποίο δεν έχεις την άνεση να κινηθεις. Δεν έχεις καμιά δουλειά εκεί κάτω. Ακόμα και μετά το advanced στα 30+ μέτρα δεν θα πας, τουλάχιστον όχι για τον επόμενο χρόνο (ή κάτι τέτοιο... κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός)

Θέλω λίγο να σταθώ στην σωστή σου (και του ζευγαριού σου) αντίδραση προς την επίλυση του προβλήματος. Δεν ένοιωσες καλά, ένοιωσες να σε κυριεύει το στρες και επέλεξες να πάτε ελεγχόμενα και ήρεμα σε ένα βάθος που αισθάνεσαι πιο ήρεμα. Διορθώσατε δηλαδή το λάθος που είχατε κάνει αρχικά. ΜΠΡΑΒΟ.

Κάθε κατάδυση έχει στρες. Με τον καιρό θα μειώνεται και θα δίνει την θέση του σε ακόμα περισσότερη απόλαυση. Συνέχισε να βουτάς (ακόμα και μετά το advanced) σε μικρό βάθος και κατέκτησε αυτό που φαίνεται να σου αρέσει πολύ. Έχει πολλά πράγματα να δεις στα 15 μέτρα (οι πιο όμορφες βουτιές είναι κάπου εκεί) και αυτά που είναι πιο κάτω δεν θα φύγουν. Όταν θα είσαι έτοιμη να τα επισκεφτείς, θα σε περιμένουν και πίστεψέ με θα το χαρείς πραγματικά γιατί δεν θα είναι μόνο η ομορφιά που θα αντικρίσεις αλλα και η επιβράβευση της καταδυτικής σου προόδου.

Μην ανησυχείς, λάθη κάνουμε όλοι (και όταν λέμε όλοι εννοούμε... όλοι), ζητούμενο είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας (για να μην παθαίνουμε)

Καλές βουτιές:geia:

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Και πιο κάτω

Όλα τα παραπάνω στοιχεία φωτογραφίζουν το σύνδρομο “Essoufflement” γαλλική λέξη που μεταφράζεται σε υπερκαπνία, δύσπνοια, σύνδρομο το οποίον εμφανίζεται υποβρυχίως αναπνέοντας από καταδυτική συσκευή που μπορεί να εξελιχτεί ακόμα και σε Black-out.

Συνήθως παρουσιάζεται σε αυτοδύτες οι οποίοι:

• δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση
• έχουν παθολογικά αίτια
• όταν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πολύ δύσκολες απαιτήσεις μιας κατάδυσης
• σε κατάδυση με χαμηλή θερμοκρασία νερού
• εκτελούν αυξημένη σωματική εργασία
• έχουν πρόβλημα κλειστοφοβίας κ.λ.π.

Τα πρώτα σημάδια είναι:

• ανασφάλεια
• φοβία
• ταχυπαλμία
• αυξημένος ρυθμός αναπνοής…..

Στην συνέχεια υπάρχει η αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρας που μας δίνει ο ρυθμιστής με αποτέλεσμα να εντείνεται ο ρυθμός της αναπνοής ακόμα περισσότερο. Στην εξέλιξη του φαινομένου συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες όπως:

• η δύσκολη αναπνοή λόγου της πυκνότητας του αέρα που αναπνέουμε (σε κάπως μεγαλύτερα βάθη)
• ο στροβιλισμός του αέρα μέσα στους πνεύμονες ο οποίος εμποδίζει σημαντικά την ανταλλαγή και την εκπνοή των αερίων
• η αλλαγή τρόπου αναπνοής υποβρυχίως (βλέπε σημείωση).

Η αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρα μας αναγκάζει υποσυνείδητα να έχουμε πάντα τους πνεύμονες γεμάτους με αποτέλεσμα να αναπνέουμε μικρότερη ποσότητα αέρα, μερικές φορές ο αέρας παραμένει στους νεκρούς χώρους του αναπνευστικού μας συστήματος χωρίς να φτάνει σωστά στους πνεύμονες. Έτσι αυξάνει το διοξείδιο του άνθρακα CO2 ακόμα περισσότερο στο αίμα που ως γνωστόν ρυθμίζει το αναπνευστικό μας σύστημα.

Από κει και πέρα είναι θέμα 20-30 δευτερολέπτων το ξέσπασμα του πανικού. Πέρα των 20-30 δευτερολέπτων σε αυτό το στάδιο ο πανικός δεν είναι πλέον διαχειρίσιμος από το ίδιο άτομο.

Όπως αποδεικνύουν συστηματικές έρευνες, πολλά ατυχήματα οφείλονται σε αυτό ακριβώς το φαινόμενο, αυτοδύτες βρέθηκαν πνιγμένοι ενώ οι ρυθμιστές ήταν εντάξει και στις φιάλες με αρκετή ποσότητα αερίου, παρόλα αυτά βρέθηκαν πνιγμένοι και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις χωρίς ρυθμιστή στο στόμα.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε μια τέτοια εξέλιξη?
Κατά αρχήν το πρόβλημα δεν παρουσιάζεται ξαφνικά και αυτό είναι το ευτύχημα.
Αφού καταλάβουμε τις πρώτες ενδείξεις που προανέφερα, κάνουμε οικονομία δυνάμεων, δηλαδή σταματάμε να κολυμπάμε, αναπνέουμε και εκπνέουμε βαθιά (ελεγχόμενα) 3 - 4 φορές ανανεώνοντας τον αέρα στους πνεύμονες.

Κατ’ αυτό τον τρόπο επιστρατεύουμε τις τελευταίες αντιδράσεις του οργανισμού μας και μας δίνει την ευκαιρία μιας στοιχειώδους διαχείρισης του προβλήματος. Στην συνέχεια με την βοήθεια του συντρόφου μας (είναι καθοριστικής σημασίας και επιδρά θετικά στην ψυχολογία) αρχίζουμε ελεγχόμενη άνοδο φτάνοντας σιγά σιγά σε μικρότερο βάθος όπου η αναπνοή αρχίζει να επανέρχεται σε κανονική λειτουργία.

Σε κάμια περίπτωση δεν συνεχίζουμε την κατάδυση, παρά την διακόπτουμε αμέσως τηρώντας ταχύτητα ανόδου και τυχόν στάσεις αποσυμπίεσης.

Σημείωση:
Στο φυσικό μας περιβάλλον κάτω από ομαλές συνθήκες η εκπνοή είναι η κανονική κατάσταση, υποβρύχιως όμως και χωρίς την θεληση μας αντιστρέφεται και η κανονική κατάσταση είναι η εισπνοή. Αλλάζει επομένως και η χρονική σχέση του κύκλου αναπνοής. Ενώ στο φυσικό μας περιβάλλον o κύκλος αναπνοής είναι αναπνοή- εκπνοή-μικρό διάλειμμα-αναπνοή....., υποβρυχίως στην πλειοψηφία των δυτών είναι αντίστροφα, μικρό διάλειμμα-εκπνοή-εισπνοή-μικρό διάλειμα.........

:confused::confused:

Χρήστος Ευθυμίου

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

:)καλημέρα vanilly .
εγώ θα σου απαντήσω ότι όπως εσύ , εγώ και άλλοι μέ μικρή πείρα πάνω στην κατάδυση να έχουμε τέτοια περιστατικά όπως το δικό σου. πιστεύω όμως ότι θα το ξεπεράσουμε έχοντας δίπλα μας ανθρώπους με πείρα , μεταδοτικότητα και αγάπη σε αυτό που κάνουμε , μα πάνω απο όλα η συντροφικότητα που ειναι πολύ σημαντική . για μένα αν πραγματικά το θέλεις αυτό που κάνεις συνέχισε με το advance , μην το βάζεις κάτω στην πρώτη αναποδιά. ίσως να φταίει και ότι είχες καιρό να βουτήξεις .:thumbup:

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Έχουν ήδη ειπωθεί τα σημαντικότερα κατά τη γνώμη μου για το θέμα, οπότε θα υπενθυμίσω απλά ότι τα 30+ μέτρα ΔΕΝ είναι λίγα και οι 11 βουτιές ΔΕΝ είναι πολλές για να ξεθαρεύουμε.
Από κεί και πέρα συνέχισε και τις βουτιές και την εκπαίδευση σου, χωρίς να βιάζεσαι να δοκιμάσεις τα όρια σου.

Φιλικά,
Θοδωρής

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Να βουτάμε με ανθρώπους με πείρα αλλά μέχρι εκεί που έχουμε εκπαιδευτεί και μέχρι εκεί που είμαστε άνετοι. Μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Και με τον καλλίτερο δύτη δίπλα μας όταν έχουμε περάσει τα ΔΙΚΑ μας όρια, δεν είμαστε ασφαλείς, ούτε εμείς ούτε το έμπειρο ζευγάρι μας.

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Ας πω λοιπόν και την δικιά μου, αφού ως γνωστόν ... όλοι έχουμε από μία

τα 30.7, πολύ δε περισσότερο τα 40 "για κανα δυό λεπτά" δεν είναι σχετικώς βαθιά βουτιά. Είναι βαθιά βουτιά. Τελεία.
Ειδικά για έναν δύτη με 11 βουτιές (μήπως περιλαμβάνονται σ' αυτές και αυτές της εκπαίδευσης?? :confused:)


από αυτό να συμπεράνω ότι ο εκπαιδευτής σου σε πήγε σ' αυτή τη βουτιά, με τα δεδομένα που είπες παραπάνω? :confused:

αν ναι, ο πρώτος που χρειάζεται το μάθημα (μεταξύ άλλων και) σύνεσης είναι ο "εκπαιδευτής" σου :angry:.

Σχετικά με την πρόθεσή σου να ξεκινήσεις το επόμενο σχολείο με τόσο μικρή προηγούμενη εμπειρία, θα συμφωνήσω με τον προβληματισμό του Χρήστου, σε προηγούμενο post.

Μόνο που θα προσθέσω και τον προβληματισμό μου για τον εκπαιδευτή, που λέγαμε παραπάνω.

Φιλικά :geia:

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Κατά φωνή...ένα εξαιρετικό paper από τον Gareth Lock .!!!

Human Factors in Sport Diving Incidents and Accidents

και η σχετική συζήτηση....
http://www.direxplorers.com/general-...nts-paper.html

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Δεν εχω χρόνο να διαβάσω απαντήσεις , ελπίζω να μην επαναλαμβάνομαι
κ γίνομαι κουραστική αλλά στα γρήγορα και σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία θα σου πω:

Θυμάμαι να έχω αυτή την αίσθηση στην αρχή, λόγο κούρασης κυρίως.
Δεν είχα καλή πλευστότητα και έκανα άσκοπες κινήσεις με τα χέρια μου, με αποτέλεσμα να κατασπαταλώ άδικα την ενέργεια μου,
να κουράζομαι , να αποκτώ δύσπνοια και το περιβάλλον να μου είναι δυσάρεστο.
Επίσης παίζει μεγάλο ρόλο τι έχεις κάνει την προηγούμενη νύχτα!
Αν έχεις πιει αλκοόλ κ έχεις παει για βουτια με λιγες ωρες ύπνο, παθαίνεις υπερκόπωση υποβρυχίως πανεύκολα!
Βάζε παντα την κατάδυση προτεραιότητα-ας χασεις και ένα ξενύχτι! :):geia:

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

ερωτηση

γιατι με το OWD και με 11 βουτιές, πορφανως συμπεριλαμβανομενων και αυτων του σχολειου, ΠΡΕΠΕΙ να πας στα -30, στα -40, ενω στην άκρη του μυαλού σου ΞΕΡΕΙΣ οτι δεν πρεπει να το κάνεις ? έχεις την καταλληλη εμπειρεια, εκπάδευση, εξάσκηση, επαναλήψεις για να το κανεις ?

το αγχος που λες οτι νοιώθεις, ειναι η ιδια η αντιδραση του οργανισμου σου.

μην την ... βιάζεις !

και μεχρι τα 18μ υπάρχουν παααααααρα πολλά και να δεις, και να κανεις, και να εξασκησεις τις τεχνικες που εμαθες τωρα μόλις στο πρωτο σου σχολειο....

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

:thumbup::thumbup:

Απάντηση: Κρίση πανικού.
 

Σας ευχαριστώ όλους πολύ για το ενδιαφέρον και τα σχόλιά σας..
Λαμβάνω πολύ σοβαρά υπ όψιν όλα όσα ειπώθηκαν και είναι τροφή για σκέψη..

Σε ότι αφορά τη κριτική για τον εκπαιδευτή... Να πώ το εξής.. Θεωρώ πολύ λογικό για κάποιον που διαβάζει ένα post στο φόρουμ να κρίνει με αντικειμενικά και σκληρά κριτίρια. Νομίζω ότι και εγώ, έστω με τη μικρή εμπειρία που έχω πάνω στο σπόρ, εάν διάβαζα ένα τέτοιο post, θα κατέκρινα αυστηρά τον εκπαιδευτή κλπ..
Βέβαια επιτρέψτε μου, μιας και έχω προσωπική επαφή μαζί του και μιας και γνωρίζω όλη του την πορεία στο σπόρ και τις επιλογές του, να τον θεωρώ υπέρτατα σοβαρό και συνεπή σε αυτό που κάνει... Νομίζω άλλωστε ότι εκ του αποτελέσματος τελικά κρίνονται οι επιλογές και η οριοθέτηση που κάνει ο καθένας.. Το γεγονός ότι σε αυτή τη κατάσταση, αντέδρασα με ψυχραιμία, συνενοηθήκαμε άψογα κλπ, ήταν κάτι που νομίζω ότι και ο ίδιος γνώριζε. Δλδ ότι στη χειρότερη περίπτωση θα γινόταν αυτο. Ήξερε ότι δεν είμαι από τους τύπους που θα έκρυβα τη δυσκολία μου μέχρι να φτάσει στο απροχώρητο... Και επιπλέον συζητήσαμε πώς και που θα πάμε και ότι για όλους τους λόγους που ειπώθηκαν, επέλεξε να με έχει συνεχώς δίπλα του και να με παρακολουθεί.. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, νομίζω ότι η σοβαρότητα κάποιου και η συμπεριφορά του στο νερό φαίνεται έστω και από λίγες βουτιές. Και αυτά για εμένα ο εκπαιδευτής μου τα γνώριζε. Δεν είπε ''παίρνω εναν οποιονδήποτε ΟW και πάω για μια βαθειά οπως να ναι..''...

Σε ότι αφορά το αν θα έπρεπε να παρακολουθήσω το advanced ή είναι ακόμα νωρίς... Τι να πώ ρε παιδιά.. Εγώ εντάξει νοιώθω να το κάνω.. Βέβαια κάτι θα ξέρετε όσοι λέτε ότι είναι νωρίς. Αλλά από την άλλη υπάρχει και ο παράγοντας χρήμα.. (Γινομαι πεζή??) Τουτέστιν, θέλω να κάνω το σχολείο, να βουτήξω με καταδυτικά για λίγο καιρό ακόμα (το οποίο σημαίνει πορτοφόλι για κάθε βουτιά) και μετά να μπορώ να νοικιάζω μόνο τη μπουκάλα μου, μιας και έχω τη τύχη να μπορώ να βρώ εμπειρότατο και σοβαρότατο ζευγάρι...

Τέλος να ξανατονίσω ότι η εμπειρία αυτή, παρότι τελικώς όλα πήγαν καλά, μου δίδαξε πολλά..! Πως παρότι μπορεί να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, παρότι μπορεί να έχεις καλή διάθεση, να είσαι ξεκούραστος κλπ κλπ, ΠΑΝΤΑ πρέπει να προγραμματίζεις τη βουτιά σου με αντικειμενικά κριτίρια και ψυχρή λογική.. ΠΟΤΕ μη ξεθαρρεύεις vanilly..!!

Ευχαριστώ και πάλι όλους!