Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Πίνακας αποσυμπίεσης “DECO 2000” 0 – 700m Dr. Max Hahn.

Σίγουρα θα τεθεί το ερώτημα σε τι χρειάζονται οι πίνακες αφού σχεδόν όλοι χρησιμοποιούμε DC.

Η απάντηση είναι:

• Διότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε απόλυτα τα DC και να έχουμε πάντα ένα σίγουρο Back-up.
• Διότι χρησιμοποιούμε τους πίνακες εφεδρικά παράλληλα με τα DC.
• Διότι κατανοούμε καλύτερα την διαδικασίας της αποσυμπίεσης.
• Διότι βοηθάει να διευρύνουμε τις γνώσεις μας.
• Διότι έχουμε την δυνατότητα να προγραμματίζουμε στην στιγμή τις βουτιές μας με έναν ασφαλή τρόπο.
• Διότι μπορούμε να υπολογίσουμε και να προγραμματίσουμε διαδοχικές βουτιές.

Τέλος για την γνώση που δεν πρέπει να ξεχάσουμε λόγω χρήσης DC και να δοθεί κυρίως στους νέους αυτοδύτες να ασχοληθούν λίγο παραπάνω με το θέμα.

Επέλεξα τον πίνακα “DECO 2000” 0 – 700m διότι:

• Είναι ένας από τους ποιο ασφαλείς πίνακες.
• Είναι πολύ εύχρηστος.
• Ορθολογικά προσαρμοσμένος για βουτιές αναψυχής.
• Μας δίνει στην στιγμή όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε.

1. Τι μπορούμε να διαβάσουμε στον πίνακα και που μας είναι χρήσιμος?

Οι πίνακες μας δίνουν την δυνατότητα να διαβάζουμε τον χρόνο “0” αλλά και να βρίσκουμε τις στάσεις αποσυμπίεσης για καταδύσεις αναψυχής με χρήση αναπνευστικού αερίου τον αέρα ή με τους αντίστοιχους πίνακες Nitrox EAN 32, EAN 36 από 0-700m και με την αντίστοιχη σειρά για υψόμετρο 701-1500m. Πρέπει όμως να ξέρουμε πως με τους πίνακες υπολογίζουμε ένα ορθογώνιο προφίλ βουτιάς. Η κατάδυση ξεκινάει με μια “κανονική” ταχύτητα και ο χρόνος που χρειάζεται να φτάσουμε στο μέγιστο βάθος της βουτιάς συμπεριλαμβάνεται στον συνολικό χρόνο κατάδυσης. Ο συνολικός χρόνος μετράει από την στιγμή που εγκαταλείπουμε την επιφάνεια του νερού και μέχρι την πρώτη στάση αποσυμπίεσης όπως αυτό προκύπτει από τον συνολικό χρόνο κατάδυσης και το μέγιστο βάθος της βουτιάς. Η ταχύτητα ανόδου στα τελευταία 10m να είναι αργή, λιγότερο από 10m/min.

Εννοείται πως με τους πίνακες δεν είναι δυνατόν να υπολογίσουμε πολυεπίπεδες βουτιές όπως τις υπολογίζει ένα DC. Μπορούμε όμως να τον χρησιμοποιήσουμε για τους υπολογισμούς μας με το μέγιστο βάθος και τον συνολικό χρόνο κατάδυσης από την στιγμή που εγκαταλείπουμε την επιφάνεια μέχρι και την πρώτη στάση αποσυμπίεσης. Χρησιμοποιώντας γενικά τους πίνακες προκύπτουν σημαντικά μεγαλύτεροι χρόνοι αποσυμπίεσης, αυξάνει όμως σημαντικά την ασφάλεια μας. Μπορούμε επίσης να διαβάσουμε τους χρόνους αποσυμπίεσης για επαναληπτική/ες βουτιά/ες μέσα στην ίδια ημέρα μετά από κάποιο χρόνο παραμονής στην επιφάνεια.

2. Οι ενδείξεις του πίνακα:

Στον πίνακα “DECO 2000” μπορούμε να διαβάσουμε:

• Το βάθος βουτιάς από 12m έως 63m με διαβάθμιση ανά 3m.

• Τους χρόνους “0” στο εκάστοτε βάθος.

• Τους χρόνους κατάδυσης που επιθυμούμε για μια συγκεκριμένη βουτιά.

• Τις στάσεις αποσυμπίεσης ανάλογα με το βάθος βουτιάς 3m, 6m, 9m, 12m, 15m με τους ανάλογους χρόνους για την κάθε στάση.

• Επαναληπτικό Group (repetitive group) B, C, D, E, F, G (είναι απαραίτητο για τον υπολογισμό επαναληπτικής βουτιάς / βουτιών).

• Χρόνους παραμονής στην επιφάνεια ανάλογα με το Επαναληπτικό Group (repetitive group) σε h:min.

• Το βάθος της επαναληπτικής βουτιάς και τον αντίστοιχο υπόλοιπο χρόνο “0” από την βουτιά που προηγήθηκε).

• Χρόνος που δεν επιτρέπετε να πετάξουμε μετά από μια βουτιά (no fly time)



3. Πως χρησιμοποιούμε τους πίνακες σε βουτιές με αποσυμπίεση.

Προγραμματισμένη κατάδυση στα 28m βάθος, συνολικός χρόνος 32min.

• Στον προγραμματισμό μιας βουτιάς παίρνουμε πάντα το μέγιστο βάθος της βουτιάς της 1η στήλης που θέλουμε να καταδυθούμε. Σε περίπτωση που το προγραμματιζόμενο βάθος βρίσκεται ανάμεσα σε δύο βάθη του πίνακα, παίρνουμε πάντα το αμέσως μεγαλύτερο βάθος, το οποίον μας προσφέρει και την μεγαλύτερη ασφάλεια.
Διαπιστώνουμε πως το προβλεπόμενο βάθος βουτιάς 28m δεν υπάρχει στον πίνακα, διαβάζουμε το αμέσως επόμενο βάθος δηλαδή 30m. Το ίδιο ακολουθούμε και στον προγραμματιζόμενο χρόνο, 32min δεν υπάρχει στον πίνακα παίρνουμε τον αμέσως μεγαλύτερο χρόνο δηλαδή 33min. Αφού διαπιστώσαμε το βάθος και τον συνολικό χρόνο της βουτιάς αμέσως στις επόμενες στήλες (δεξιά) προκύπτουν οι στάσεις αποσυμπίεσης. Στο παράδειγμα μας είναι στα 6m/5min και στα 3m/12min.

• Για τον χρόνο κατάδυσης στην 2η στήλη ισχύει το εξής: Ο χρόνος που διαβάζουμε, είναι ο χρόνος από την στιγμή που εγκαταλείπουμε την επιφάνεια μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη στάση αποσυμπίεσης.

• Η ταχύτητα ανόδου δεν πρέπει να ξεπερνά τα 10m/min και η άνοδος πρέπει να είναι όσο το δυνατόν ποιο ομαλή δηλαδή max. 10m/min. Σε περίπτωση που η ταχύτητα ανόδου είναι πολύ ποιο αργή από 10m/min. Τότε αυτός ο χρόνος ανόδου μετράει μαζί στο συνολικό χρόνο βουτιάς μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη στάση αποσυμπίεσης.

Πρόσθετα μέτρα ασφαλείας:

• Βουτιά σε παγωμένα νερά.
Όταν κάνουμε βουτιά σε παγωμένα νερά, τότε διαβάζουμε το αμέσως μεγαλύτερο βάθος στον πίνακα από την αρχική μας πρόθεση, π.χ. υπολογίζουμε την βουτιά στα 33m αντί 30m που βουτήξαμε τα οποία όμως κρατάμε σαν μέγιστο βάθος.

• Υπερβολική κούραση
Σε περίπτωση στο διάστημα της βουτιάς νιώσουμε υπερβολική κούραση λόγω ρευμάτων ή για οποιαδήποτε άλλη αιτία τότε πολλαπλασιάζουμε τον συνολικό χρόνο βουτιάς χ 1,5, δηλαδή αυξάνουμε θεωρητικά τον χρόνο της βουτιάς κατά 50% και υπολογίζουμε τις στάσεις αποσυμπίεσης ανάλογα.

Παράδειγμα:
Βουτιά 30min. Σε βάθος 24m, ταχύτητα ανόδου 10m/min. Στάση αποσυμπίεσης στα 3m/4min.





Συνολικός χρόνος κατάδυσης.

Ο συνολικός χρόνος κατάδυσης υπολογίζεται ως εξής:
• 3min από 0-24m διαφορά βάθους (ταχύτητα καθόδου περίπου 10m/min.)
• 30min. στα 24m (και μέχρι την πρώτη στάση αποσυμπίεσης)
• 4min. στα 3m (στάση αποσυμπίεσης)

Συνολικός χρόνος κατάδυσης = 37min.

Ο συνολικός χρόνος κατάδυσης μας χρησιμεύει για να υπολογίσουμε την ποσότητα του αερίου που πρέπει να έχουμε διαθέσιμο.

4. Επαναληπτικές βουτιές.

Μεταξύ δυο καταδύσεων πρέπει να αφήνουμε να περάσει ένα χρονικό διάστημα όχι μικρότερο των 2 ωρών, ακόμα και αν κάποιοι πίνακες μας επιτρέπουν να ξεκινήσουμε την επαναληπτική βουτιά μετά από 15 λεπτά. Αυτό διότι είναι αποδεδειγμένο ότι 40 έως 120 λεπτά μετά την πρώτη βουτιά υπάρχει η μεγαλύτερη συσσώρευση μικροφυσαλίδων στο σώμα μας. Επομένως όσο ποιο μεγάλος είναι ο χρόνος ανάμεσα στις δυο βουτιές τόσο μεγαλύτερη είναι η ασφάλεια μας.
Στην επαναληπτική βουτιά προσθέτουμε επιπλέον χρόνο λόγω της επιβάρυνσης του οργανισμού μας με άζωτο από την 1η βουτιά (υπόλοιπο χρόνου “0”). Ο χρόνος αυτός εξαρτάτε από την παραμονή μας στην επιφάνεια μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης βουτιάς και το επαναληπτικό Group (τελευταία στήλη του πίνακα). Όσο ποιο μεγάλος είναι ο χρόνος μεταξύ των βουτιών τόσο ποιο μικρός είναι ο πρόσθετος χρόνος (υπόλοιπο χρόνου “0” της 1ης βουτιάς) που προσθέτουμε στην διαδοχική βουτιά.

Εφόσον έχουμε τα δυο αυτά στοιχεία δηλαδή τον χρόνο παραμονής στην επιφάνεια και το επαναληπτικό Group (repetitive group) μπορούμε να υπολογίσουμε την δεύτερη βουτιά.

Προσοχή:
Στο προγραμματισμό μας αποφεύγουμε όσο μπορούμε αν αυτό είναι εφικτό το επαναληπτικό Group (repetitive group) G, διότι είμαστε ναι μεν ακόμα ασφαλείς, αλλά οριακά απέναντι σε πιθανή νόσο.

Παράδειγμα: 1η βουτιά, βάθος -27m / 30min.

Διαβάζουμε στον πίνακα:

• Στάση αποσυμπίεσης -3m / 8min
• Επαναληπτικό Group F.

Η 2η βουτιά επιθυμούμε να γίνει στα -24m βάθος / 23min.
Χρόνος επιφανείας ανάμεσα στην 1η και την 2η βουτιά είναι 2h.

Πρόσθετος χρόνος (υπόλοιπο χρόνου “0” από την πρώτη βουτιά).

Τον πρόσθετο χρόνο τον βρίσκουμε ως εξής:

Διαπιστώσαμε ότι το επαναληπτικό Group είναι το F, το αναζητούμε αντίστοιχα στην δεύτερη σελίδα του πίνακα. Βρίσκουμε την κάθετη γραμμή (με το βελάκι) προς τα κάτω ανάμεσα στον χρόνο επιφανείας στην 1η και την 2η βουτιά και τον αμέσως μεγαλύτερο χρόνο, το ακολουθούμε μέχρι να έχουμε στην πρώτη στήλη αριστερά οριζόντια το βάθος** της δεύτερης βουτιάς 24m. Εκεί διαβάζουμε 22min. Ο χρόνος αυτός είναι ο πρόσθετος χρόνος που θα προσθέσουμε στον χρόνο της 2ης βουτιάς (23min + 22min = 45min) ο οποίος είναι θεωρητικά ο συνολικός χρόνος υπολογισμού της 2ης βουτιάς.
Με το νέο δεδομένο βρίσκουμε στην 1η σελίδα του πίνακα 24m/45min (24m/45min δεν υπάρχει, διαβάζουμε 24m/47min) από όπου προκύπτει αποσυμπίεση στα -6m/2min και στα –3m/14min.

Προσοχή:
Πραγματοποιούμε αυστηρά το προγραμματισμένο προφίλ της 2ης βουτιάς 24m / 23min και κάνουμε την αποσυμπίεση με τον νέο συνολικό χρόνο που προέκυψε από τον συνυπολογισμό του πρόσθετου χρόνου και δεν πρέπει να παρασυρθούμε ότι η βουτιά με βάσει τον πίνακα 24m/23min είναι στο χρόνο “0”.

Παρατήρηση:
** Σε περίπτωση που το βάθος που επιλέξαμε για την διαδοχική βουτιά βρίσκεται ανάμεσα σε δύο βάθη του πίνακα επιλέγουμε (αντίθετα με όλες τις άλλες περιπτώσεις) το μικρότερο βάθος διότι αυτό μας παρέχει μεγαλύτερο πρόσθετο χρόνο και επομένως μεγαλύτερη ασφάλεια.

Ευθυμίου Χρήστος

:geia:

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Μπράβο Χρήστο :thumbup:
Για όποιον ενδιαφέρεται οι πίνακες είναι διαθέσιμοι εδώ

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Και το δικό μου μπράβο Χρήστο :thumbup:
Μερικές απορίες:
-Σε ποιο μοντέλο αποσυμπίεσης βασίζεται ο πίνακας?
-Ποσα ¨διαμερισματα¨χρησιμοποιε ι και με ποιους χρονους ημιζωης?
-Τι διαδικασίες validation χρησιμοποιηθηκαν και με ποια αποτελεσματα?
-Πως ορίζεται το κανονική ταχύτητα κατάδυσης?
-Πόσες ώρες μετά την πρώτη κατάδυση θεωρεί ότι έχεις αποκορεστεί εντελώς?
-Προβλέπει στάση ασφαλείας? Αν ναι σε ποιές περιπτώσεις σε ποιο βάθος και για πόσο χρόνο?
-Ποιες οι διαδικασίες σε περίπτωση που η ταχύτητα ανάδυσης είναι μεγαλύτερη των 10μ/λεπτο
-Ποιες οι διαδικασιές σε περίπτωση παράλειψης στάσης ή στάσεων?
-Αφού ο χρόνος της στάσης δεν προσμετράτε στο συνολικό χρόνο γιατί στο παράδειγμα της κατάδυσης στα 24μ/30λεπτα θεωρούμε χρόνο κατάδυσης 37 λεπτά και όχι 33 λεπτά?
Και τέλος γιατί σε ζάλισα ορθολογικός για καταδύσεις αναψυχής με ποιό σκεπτικό?
ευχαριστω εκ των προτέρων για τις απαντήσεις .

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

http://www.achim-und-kai.de/kai/tausim/saett_faq_e.html

http://www.divetable.de/dekotg_e.htm#Kap%206

Buehlman ZHL-16, modified

Max Hahn, Dekompression, Delius Klasing Edition Naglschmid, Stuttgart 1996, ISBN 3-89594-050- X, 86 S.

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Λίγα λόγια για τον πίνακα “DECO 2000”
Τον πίνακα “DECO 2000” είναι δημιουργία του Γερμανού φυσικομαθηματικού Dr. Max Hahn. Είναι η συνέχεια του πίνακα “DECO 92” που είχε δημιουργηθεί από τον ίδιο στην μετά Bühlmann εποχή. Να θυμίσω πως ο Dr. Max Hahn ήταν συνεργάτης και συνεχιστής του Bühlmann μέχρι τον θάνατο του την 11.06.2000

Βασίζεται πάνω στο μοντέλο ΖΗ-16. Είναι το ίδιο μοντέλο με την ονομασία ΖΗ-16C (C= computer) που χρησιμοποιήθηκε στα παλαιότερα DC, της προηγούμενης γενιάς.

Χρησιμοποιεί 16 διαμερίσματα και χρόνους ημιζωής.

Kompartiment 1, 4min
.
.
Kompartiment 16, 635min

Για τις διαδικασίες δεν γνωρίζω πολλά, χρησιμοποιείται όμως επίσημα από πάρα πολλούς Ευρωπαϊκούς οργανισμούς κυρίως σε γερμανόφωνα κράτη. Μερικά πράγματα όπως την μείωση της ταχύτητας ανόδου (1992) από 18m/min σε 10m/min το έχουν συμπεριλάβει στους πίνακες τους όλοι οι οργανισμοί παγκοσμίως.

Δεν υπάρχει επίσημος όρος “κανονική ταχύτητα κατάδυσης”, είναι η ταχύτητα κατάδυσης ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα εξίσωσης πιέσεως κατά την κάθοδο και αυτό είναι για τον καθένα διαφορετικό.

Μετά από 24 ώρες

Όχι δεν προβλέπει στάσεις ασφαλείας και θεωρεί ασφαλείς τις στάσεις αποσυμπίεσης στο εκάστοτε βάθος και στο χρόνο που ορίζει ο πίνακας.

Ότι θα κάναμε και με χρήση DC

Ισχύει το ίδιο ότι θα κάναμε και με χρήση DC.

Ο συνολικός χρόνος κατάδυσης 37min μας χρησιμεύει για να υπολογίσουμε την ποσότητα του αερίου που πρέπει να έχουμε διαθέσιμο.

Ο χρόνος κατάδυσης είναι 30min και αυτόν τον χρόνο χρησιμοποιούμε για την/τις στάση/στάσεις αποσυμπίεσης, βεβαίως ο χρόνος αποσυμπίεσης μετράει στον συνολικό χρόνο βουτιάς και με αυτόν τον χρόνο υπολογίζουμε την ποσότητα του αερίου που πρέπει να έχουμε διαθέσιμο + τα 50 bar που καλό είναι να έχουμε κατά την έξοδο μας από το νερό.

Το σκεπτικό είναι να είναι όσο ποιο κοντά γίνεται στις καταδύσεις αναψυχής, ταυτόχρονα να δίνει και την δυνατότητα για βουτιές με αποσυμπίεση αλλά παράλληλα να είναι εφικτές τέτοιου είδους βουτιές. (Η Γερμανική ομοσπονδία VDST διδάσκει την διαδικασία της αποσυμπίεσης από το 1ο *).
Και θα ολοκληρώσω με ένα πίνακα που μου έκανε δώρο ο γιος μου (τον αγόρασε από καταδυτικό μαγαζί) και εκεί βλέπω π.χ βουτιά 33m/90min, στάσεις αποσυμπίεσης 12min/9m, 30min/6m, 64min/3m. Σύνολο χρόνου βουτιάς 196min, δεν είναι παράλογο??

Απεναντίας ο εξορθολογισμένος πίνακας που αναφέρω μας δίνει την δυνατότητα να καταδυθούμε στα 33m το πολύ 35min και στάσεις αποσυμπίεσης 3min/9m, 8min/6m, 18min/3m. Νομίζω πως η διαφορά είναι ορατή.

Επίσης ο Dr. Max Hahn αύξησε το χρόνο παραμονής στην επιφάνεια για διαδοχικές βουτιές από 15min σε 2 ώρες για το επαναληπτικό Group (repetitive group) G.

Όπως έγραψα και ποιο πάνω
Προσοχή:
Στο προγραμματισμό μας αποφεύγουμε όσο μπορούμε αν αυτό είναι εφικτό το επαναληπτικό Group (repetitive group) G, διότι είμαστε ναι μεν ακόμα ασφαλείς, αλλά οριακά απέναντι σε πιθανή νόσο.

Στον εξορθολογισμό του πίνακα DECO 2000 ο Dr. Max Hahn έχει συμπεριλάβει και στατιστικά στοιχεία ατυχημάτων των τελευταίων δεκαετιών και κάποιες λεπτομέρειες ακόμα, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο, πάντα με στόχο την μεγαλύτερη ασφάλεια.

Ελπίζω να απάντησα στα ερώτημα τα σου.

Χρήστος Ευθυμίου

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Μαλλον γι αυτο ειναι τοσο συντηρητικος ο πινακας. Τα περισσοτερα μοντελα χρησιμοποιουν μεγαλυτερα Half Times. Γι αυτο και ο Buhlmann "εφτιαξε" το Tissue Compartment 1b με HT=5min.
TC 1 με HT=4min χρησιμοποιειται μαλλον για bounce dives.

Αυτο που μου κανει εντυπωση ομως ειναι οτι το HT του 16ου διαμερισματος ειναι ιδιο με των μοντελων που χρησιμοποιουν το HT του 1b.

Μπερδευτηκα.
:confused:

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Κατ’αρχήν συγγνώμη που δεν έχω βάλει ακόμα μερικά παραδείγματα από τους πίνακες που ξέρω.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση των πινάκων αλλά νομίζω ότι θέτει λάθος ερωτήματα. Στο ερώτημα ποιος πίνακας είναι πιο ασφαλής η απάντηση δεν δίνεται αναλύοντας τους χρόνους που δίνουν αλλά απαντώντας στο: «γιατί χρήση προορίζεται»

Είναι αδόκιμο πχ να συγκρίνουμε τον DECO 2000 και ton USN με τον RDP της PADI που αν είχε άλλο όνομα θα ήταν NODECO 2000. (συγγνώμη που φέρνω συνέχεια για παράδειγμα τον RDP αλλά για αυτόν γνωρίζω να χρησιμοποιώ και για αυτόν μιλάω). Μπορώ να δώσω ένα παράδειγμα που ο πίνακας της PADI είναι πιο συντηρητικός από όλους, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι πιο ασφαλείς από κάποιον άλλο πίνακα.

Γενικά οι πίνακες που αναφέρθηκαν θεωρούνται κατά μία έννοια ασφαλείς αν χρησιμοποιηθούν σωστά και μέσα στα πλαίσια που έχει ορίσει ο σχεδιαστής τους αφού δεν υπάρχει κάποιο επαναλαμβανόμενο προφίλ που να σε βγάζει έξω άρρωστο. Από την άλλη κανένας δεν σου εγγυάται ότι θα βγεις υγιής άρα κατά μία άλλη έννοια είναι όλοι ανασφαλείς.

Γενικά αυτά τα άρθρα (μιλάω για τα άρθρα στα link) είναι κατά την άποψή μου άνευ αντικειμένου αφού δεν στηρίζονται σε μια επιστημονική βάση αλλά στην επιλεκτική εφαρμογή παραδειγμάτων των οποίων τα αποτελέσματα ανησυχούν τον δύτη που δεν γνωρίζει (ή νομίζει ότι γνωρίζει) το υπόβαθρο των συγκεκριμένων πινάκων, και μάλλον το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι δεν γέμιζαν με τίποτα οι σελίδες των περιοδικών.

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Μου επιτρέπεται να ρωτήσω κάτι σαν πρωτάρης που είμαι?

Ποιά ή διαφορά του Deco 200 0-700m με τον Deco 200 700-1500m?

Ευχαριστώ, Γιώργος.

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

χωρίς να έχω το υπόβαθρο να σχολιάσω / καταλάβω τα πάντα όσα ειπώθηκαν ...νομίζω οτι για κάποια επείγουσα κατάσταση πρέπει να τα έχω μαζί μου παρόλο που οι βουτιές μου είναι αναψυχης μέχρι 30 μ....:)

Απάντηση: Πίνακας αποσυμπίεσης "DECO 2000"
 

Φίλε Γιώργο!

η ερώτησή σου δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι απλά, θα πρέπει να γράψω πολλές σελίδες.....

Παρ' όλα αυτά θα προσπαθήσω να επισημάνω μερικές βασικές διαφορές.

Τον πίνακα "Deco 2000 0-700m" τον χρησιμοποιούμε στο επίπεδο της θάλασσας και σε λίμνες οι οποίες βρίσκονται σε υψόμετρο το πολύ μέχρι υψόμετρο 700m πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.

Αν θέλουμε να βουτήξουμε σε λίμνη πάνω από αυτό το υψόμετρο και μέχρι 1500m τότε χρησιμοποιούμε τον πίνακα "Deco 701-1500m" , διότι αλλάζουν κάποια δεδομένα όπως:

• οι χρόνοι "0" (είναι μικρότεροι)
  
• οι χρόνοι αποσυμπίεσης (είναι μεγαλύτεροι)
  
• οι στάσεις αποσυμπίεσης (αρχίζουν σε μικρότερο βάθος)

'Ολα τα παραπάνω, βασικά στοιχεία της κατάδυσης, αλλάζουν διότι, όσο μεγαλύτερο είναι το υψόμετρο τόσο μειώνεται αντίστοιχα η ατμοσφαιρική πίεση (περίπου 0,01bar ανά 100m αλλαγής υψομέτρου)

Η κατάδυση σε μεγάλο υψόμετρο απαιτεί πρόσθετη γνώση/εκπαίδευση και ανάλογη εμπειρία, για περισσότερα αν σε ενδιαφέρει μπορείς να διαβάσεις εδώ το οποίο άρθρο μου δεν αντικαθιστά την εκπαίδευση.

Καλό διάβασμα!!

:geia: