Η ανακύκλωση, μπορεί να είναι δυο πράγματα:
1)
Rocket Science: όταν περνάω κάτι πολύπλοκα και δύστροπα υλικά (που κατά κανόνα το καλαίσθητο εργαστήριο της φύσης αρνήθηκε πεισματικά να δημιουργήσει) από ειδική επεξεργασία μέσα σε ειδικά εργοστάσια προκειμένου να τα καθαρίσω/αποστειρώσω/αναδιαμορφώσω/ξαναχρησιμοποιήσω (αντί της μο-να-δι-κής εναλλακτικής να χτίσω νέους πολυέστερ ορειβατικούς προορισμούς στα εξωτικά Λιόσια)
2)
Σιγά τ' αβγά: όταν πετάω τα αποφάγια μου στο χώμα και αναλαμβάνουν οι γατούλες, τα πουλάκια, τα σκουληκάκια, τα μυκητάκια, τα βακτηριάκια, τα φυτάκια κλπ κλπ ώστε εντός ολίγων ημερών μην το είδατε το υπόλοιπο-αβγουλακίου.
Οτιδήποτε βιοδιασπώμενο εμπίπτει στην κατηγορία 2 και (έστω και αν χρειαστεί κάτι παραπάνω από μερικές ημέρες) φεύγει με τα σιγά-τ'-αβγά για τη χωματερή.
Νομίζω πώς η σημαντικότερη συνεισφορά του
ατόμου στο μεγάλο θέμα των στερεών αποβλήτων δεν είναι το να "ανακυκλώνει" (=μαζεύει ωραία-ωραία τα κουτάκια-κονσερβοκουτάκια-φαστφουντοπακετάκια του και τα πηγαίνει στον μπλε κάδο). Η πιο σημαντική συνεισφορά είναι να αποφεύγει κανείς όσο το δυνατόν περισσότερο αυτά τα υλικά και οτιδήποτε σερβίρεται εντός τους. Δύσκολο στα σημερινά δεδομένα, σχεδόν αντίσταση, το ξέρω.
www.storyofstuff.com (προσθήκη μετά από
σύσταση του Αλέξανδρου Φραντζή 
)