[geogeo]

Εγώ θα μείνω σε μια απλή περιγραφή των δεδομένων και της βουτιάς που κάναμε την τελευταία ημέρα, με την εκκλησία να έχει πλέον βρεθεί, χάρη στην επιμονή του Γιάννη και της Μαρίας.



- ... Όλοι ετοιμάζονται για την βουτιά

Με δεδομένο ότι η λίμνη είναι στα 300 μέτρα και εφόσον το ίδιο απόγευμα θα έπρεπε να επιστρέψουμε ανεβαίνοντας σε ακόμα μεγαλύτερο υψόμετρο (από 800 έως 1100 μέτρα ανάλογα την επιλογή του καθενός για επιστροφή), αποφασίσαμε ότι το μέγιστο βάθος θα ήταν τα 32 μέτρα. Οπότε θα μέναμε στον σταυρό και θα αφήναμε την περαιτέρω εξερεύνηση για την επόμενη επίσκεψή μας.
Αποφασίσαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τους πίνακες για υψόμετρο 700-1500 και την ώρα μηδέν του επόμενου βάθους (36 μέτρα). Οπότε η βουτιά μας θα είχε χρόνο 9 λεπτά. Εμείς ήμασταν λίγο πιο «χαλαροί» στις στάσεις και αποφασίσαμε ότι θα κάνουμε προληπτικές στα 9 στα 6 και στα 3 (1, 2 και 5 λεπτά αντίστοιχα).



- Απόσπασμα του πίνακα που χρησιμοποιήσαμε

Βουτήξαμε αμέσως μόλις βγήκαν στην βάρκα ο Φοίβος και ο Γιάννης και μας είπαν ότι όλα ήσαν όπως τα είχαμε υπολογίσει.



- Γιάννης και Φοίβος στο νερό, έτοιμοι για τη βουτιά



- Το μπαλόνι αποσυμπίεσης των παιδιών έχει βγει στην επιφάνεια και τους περιμένουμε



- Τους βοηθάμε να βγουν στην βάρκα



- Σειρά μας, ο Χρήστος έτοιμος με τις διπλές, εγώ στο νερό ...

Η θολούρα, το κρύο και το σκοτάδι ήταν ίδια όπως και δύο μέρες πριν, αλλά η ψυχολογία μας τώρα ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν υπήρχε η αγωνία για μια βουτιά σε εντελώς άγνωστες συνθήκες, αλλά μόνο προσμονή για να αντικρίσουμε τον σταυρό πάνω στον τρούλο της εκκλησίας.
Ήταν πραγματικά μια εικόνα που μόνο κατάδυση δεν θύμιζε … Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και ενώ ήδη το βαθύμετρο μου έδειχνε 31 μέτρα φάνηκε στην άκρη του σχοινιού … Μόλις ένα μέτρο μακριά και φωτισμένος από τον πολύ ισχυρό Kowalski του Βασίλη ίσα που φαινόταν μια κίτρινη φιγούρα.
Έχει περάσει ήδη μια εβδομάδα αλλά ακόμα το σκέφτομαι. Βουτάω πια 19 χρόνια, σ’ αυτά και σε περισσότερα μέτρα έχω πάει πολλές φορές, δεν ήταν δα και κανένα κατόρθωμα Δεν ξέρω σε τι είδους υποβολή μπήκαμε εκείνες τις δυο μέρες, δεν ξέρω καν εάν νιώθαμε μόνο για εμάς ή και για τους νέους φίλους μας, τους ανθρώπους της περιοχής που τόσο πολύ θέλανε να δούμε στην εκκλησία, λες και θα την έβλεπαν κι αυτοί μαζί μας … Τι να πω, πραγματικά τα συναισθήματα ήταν πολύ δυνατά.
Όλα κύλησαν ρολόι μέχρι το 8ο λεπτό, τότε κάναμε την λάθος … πεδιλιά, τα πάντα θόλωσαν, ο σταυρός αμέσως εξαφανίστηκε και έπρεπε να ψηλαφίσεις για να τον βρεις. Ετσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ανάδυση ένα λεπτό νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Έτσι κι αλλιώς δεν μας έλλειπε τίποτα, εκείνη τη στιγμή τα είχαμε όλα.







- Οσοι είχαμε μείνει την τελευταία ημέρα (πολλοί φίλοι είχανε ήδη φύγει λόγω του προγράμματός τους): Ingeborg, Χρήστος, Δήμητρα, ο super Κώστας, Γιάννης, Μαρία, Φοίβος, Ζίνα και πίσω από την κάμερα η Γεωργία και ο Νίκος.

Ευχαριστώ όλους …