Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο eye love scuba
|
Doc, σαφώς και η ταχύτητα διάχυσης ή ο ρυθμός απορρόφησης / αποβολής είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας στην όλη υπόθεση.
Θα έλεγα όμως πως η ταχύτητα δεν επηρεάζει την ανεκτικότητα του ιστικού διαμέρίσματος per se (αν την δούμε τελικά σαν τέτοια που ίσως να μην είναι καν), αλλά οδηγεί για δεδομένο χρόνο έκθεσης σε ήλιο συγκριτικά με το άζωτο σε μεγαλύτερη φόρτιση των αργότερων ιστών για την περίπτωση του ηλίου. Οι αργότεροι ιστοί έχουν ταυτόχρονα και πιό χαμηλές M values από τους γρηγορότερους και επομένως το συνολικό ceiling είναι βαθύτερο για το ήλιο παρά για το άζωτο.
GKAM είναι μαθηματικά μοντέλα όπως είπες. Στην περίπτωση του ηλίου δεν έχω κάνει λάθος. Απλώς για χάρη σύγκρισης θεωρώ πως ο δύτης με την έναρξη της βουτιάς του, ή πριν την κατάδυση δεν έχει καθόλου άζωτο στο σώμα του. Κάνει δηλαδή pre-breathing με heliox για αρκετές ημέρες ώστε να κορεστούν οι ιστοί του με ήλιο αντί για άζωτο. Αυτό το κάνω για να έχουμε σύγκριση μόνο των δύο αερίων. Η συνολική εικόνα όλων τω ν ιστών ωστόσο δίνει βαθύτερα ceiling για το ήλιο (πιό αργοί ιστοί γίνονται οι περιοριστικοί).
Τελικά ο τρόπος που αντιμετοπίζει (μάλλον) ο Buhlmann το θέμα της μικρότερης διαλυτότητας του ηλίου είναι μέσω μετακίνησης του περιοριστρικού διαμερίσματος προς τα αργότερα διαμερίσματα (επειδή φορτίζονται πιό γρήγορα σε σύγκριση με το άζωτο). Αν ο χρόνος δηλαδή είναι τέτοιος που η υπολογεισθήσα τάση για το άζωτο σε ένα διαμέρισμα να μην ξεπερνά τα M values του αζώτου τότε τα m values του ηλίου στο ίδιο διαμέρισμα θα ξεπεράσουν λόγω του ότι ο χρόνος έκθεσης ήταν αρκετός για να συμβεί αυτό.
Ευχαριστώ και τους δύο για τις σκέψεις / απαντήσεις.