Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Beracuda
Μαρία μιάς και ήσουν παρούσα στην εκδήλωση μπορείς να μας δώσες μια σύντομη αναφορά ?
Επίσης αν γνωρίζεις το πρόγραμμα επισκέψεων & δράσεων του πλοίου της Greenpeace...
Ευχαριστούμε  |
Βύρων, οι εκδηλώσεις ήταν πολλές και όχι μία στη διάρκεια αυτού του δεκαήμερου... σπουδαία κατά τη γνώμη μου, η συνάντηση και συνομιλία μεταξύ greenpeace, επιστημόνων και συνδέσμου των παράκτιων αλιέων της περιοχής, η οποία έγινε στο πανέμορφο χωριουδάκι της Αγ. Τριάδας στην Άνδρο.
Είναι απίστευτα ενθαρρυντικό να μιλάς με τους ίδιους τους ψαράδες και να βλέπεις ότι κατανοούν βαθειά το πρόβλημα της υπεραλίευσης και κυρίως ότι είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν στη λύση, ξεφεύγοντας από το -κλασικό πια- "Φταίνε οι Άλλοι"
Τις περισσότερες ημέρες πάντως τις περάσαμε στο πλοίο της Greenpeace, Arctic Sunrise, με το οποίο ομολογώ ότι κατενθουσιαστήκαμε...
Αν και δεν μετακινηθήκαμε περισσότερο από την απόσταση μεταξύ Σύρου και Άνδρου, στο ταξίδι αυτό ένιωσα λες και γύρισα τη μισή υφήλιο.
Γιατί το πλήρωμα και οι εθελοντές της οργάνωσης, είχαν καταφτάσει από όλα τα μέρη της γης, έχοντας στο μυαλό τους την Ποσειδωνία μας σαν το υπέρτατο αγαθό.
Κι ομολογώ ότι ήταν για μένα απίστευτο πολιτισμικό σοκ να συναναστρέφομαι με Βρετανούς, Ολλανδούς, Αμερικανούς, Παναμέζους, Βούλγαρους, Λιβανέζους, Τούρκους, Νεοζηλανδούς, Ινδούς, Βραζιλιάνους (και ποιός ξέρει πόσες εθνικότητες ξεχνάω τώρα), οι οποίοι να αναμένουν καθημερινά και εναγωνίως να μάθουν τα νέα της χαρτογράφησης, σε τι κατάσταση είναι τα λιβάδια, σε τι βάθος φτάνουν και πότε θα καταφέρει επιτέλους η Ελλάδα να χαρτογραφήσει και να προστατέψει αυτό το πολύτιμο θαλάσσιο οικοσύστημα.
Γιατί δεν έχω ποτέ μου συναντήσει καπετάνιο βλοσυρό, πολύπειρο, σκαμμένο από τις επτά θάλασσες να ρωτάει με ειλικρινές ενδιαφέρον που να ρίξει την άγκυρά του ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να πέσει πάνω σε λιβάδι....
Γιατί δεν έχω ξανασυναναστραφεί χειριστές ταχυπλόων που να τρέμουν να πετάξουν μια αγκυρούλα 10 εκατοστών, μην τυχόν και ξεριζώσουν το πολύτιμο φυτό.
Γιατί δεν έχω ξαναβρεθεί ποτέ σε καράβι όπου η ανακύκλωση είναι επιστήμη και μάλιστα σε βαθμό που ακόμα και ο πιο ευαισθητοποιημένος έλληνας νιώθει ότι μόλις κατέβηκε από το χωριό και κοιτάζει τους κάδους με τις ώρες πριν αποφασίσει που τελικά πάει τι.
Γιατί είναι απίστευτα συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους από τα πέρατα της γης να αγαπάνε και να σέβονται εκείνα -τα δικά μας- που εμείς επιδεικτικά αγνοούμε....
Ένιωσα πολύ περήφανη για τα λιβάδια μας αυτές τις μέρες. Κι αναρωτιόμουν πώς θα ήταν αν στη θέση των νεοζηλανδών και των ινδών αγωνιούσαν οι έλληνες.... Σίγουρα θα ζούσαμε σε μια καλύτερη χώρα....
Η Greenpeace έκανε ένα ξεκίνημα και μάλιστα πανέμορφο. Ελπίζω η δράση αυτή να γίνει σκυτάλη. Το 80% των λιβαδιών της χώρας μας, παραμένει αχαρτογράφητο....
Βύρωνα σχετικά με το πρόγραμμα επισκέψεων και δράσεων, αν εννοείς αν θα υπάρξει και άλλο open boat στην Ελλάδα, φοβάμαι πως όχι. To Arctic Sunrise έχει ήδη βάλει πλώρη για Λιβύη με επόμενο στόχο την προστασία του τόνου από την παράνομη αλιεία. Η Ισπανία θα είναι ο τελικός προορισμός αυτής της εκστρατείας.
Ελπίζω να έχουν όλοι τους ένα πανέμορφο και δημιουργικό ταξίδι και να συνεχίσουν πάντοτε να πιστεύουν στο μότο τους "There's nothing you cant change"
Δηλώνω απλά γοητευμένη από αυτούς τους ανθρώπους. Τίποτα σκληροπυρηνικό, τίποτα υπερβολικό ....μονάχα πάθος και σεβασμός.
(και ομολογώ ότι δεν υπήρξα ποτέ φαν των NGO's εν γένει... είναι όμως τελείως διαφορετικό να το ζεις από μέσα και να διαβάζεις τα μάτια αυτών που μιλάνε
αλλά και πράττουν για την πράσινη ειρήνη )