Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο GKAM
Σε διάφορες παρουσιάσεις, συζητήσεις και κείμενα συναντάμε περιστατικά νόσου που προέκυψαν σε καταδύσεις «εντός των πινάκων». Η κλασσική απάντηση είναι οτι δεν υπάρχει καμία εγγύηση και πως (προφανώς) το ρίσκο αυξάνει όσο βαθύτερα καταδύεται κανείς ή όσο μεγαλώνει η διάρκεια της αποσυμπίεσης. Ο μοναδικός τρόπος να είμαστε απόλυτα ασφαλείς είναι απλά να μη καταδυόμαστε. 
Που και πού όμως εμφανίζονται περιστατικά που μας βάζουν πραγματικά σε σκέψεις όπως η περίπτωση του Philip Greenspun και του John W. Burge, Jr. (WANNA KNOW WHAT IT’S LIKE TO BE REALLY BENT?) ... Ιδίως η περίπτωση του John με εμφάνιση νόσου μετά από κατάδυση σε μέγιστο βάθος 12m...
Μια άλλη ιστορία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο είναι αυτή του David Pelly ο οποίος συνειδητοποίησε το χτύπημα της νόσου ενώ ολοκλήρωνε την αποσυμπίεση παρόλο που ήταν «εντός πινάκων» σε μια βαθιά βουτιά. |
Οι πίνακες αποσυμπίεσεις όπως και οι ώρες μηδέν όπως ξέρεις πολύ καλύτερα από εμένα είναι προϊόν στατιστικής μελέτης. Αυτό νομίζω τα λέει όλα!!!
Παράθεση:
|
Η πιθανότητα της νόσου είναι κάτι που με απασχολεί αρκετά, ιδίως στις βαθιές τεχνικές καταδύσεις. Προσωπικά, γνωρίζω περί τα 15 άτομα στην Ελλάδα που καταδύονται συστηματικά σε μεγάλα βάθη (>70m) για συγκεκριμένο σκοπό και παραμένουν σε αυτά για ΒΤ από 10-25 λεπτά αναλόγως βάθους. Μέχρι στιγμής, οι 4 (!) από αυτούς έχουν σε κάποια φάση της καριέρας τους εμφανίσει νόσο (DCI Type II κυρίως) και έχουν νοσηλευτεί σε θάλαμο ευτυχώς με πλήρη ίαση. Κανένα από τα προφίλ που ακλούθησαν δεν ήταν «εκτός ορίων» και σε όλες τις περιπτώσεις μόνο ο ένας εκ των δύο εμφάνισε νόσο.
|
Όπως έχει παρατηρήσει δεν έχει σημασία αν κάνεις μια recreational ή μια technical βουτιά. Όσον αφορά το θέμα πινάκων το ρίσκο είναι περίπου το ίδιο. Οπότε η πιθανότητα της νόσου δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί μόνο στις τεχνικές καταδύσεις αλλά και στις ερασιτεχνικές σου.
Παράθεση:
Θα με ενδιέφερε να μοιραστείτε εμπειρίες και το δικό σας (περισσότερο φιλοσοφικό) σκεπτικό για το πώς αντιμετωπίζετε το θέμα της νόσου «εντός των πινάκων» (αν φυσικά σας απασχολεί) 
/GKAM
|
Εγώ γενικά εμπειρίες τέτοιου είδους δεν έχω και εύχομαι ποτέ να μην αποκτήσω.
Λογική μου όμως είναι οτι η Κατάδυση (rec or tec) είναι ένα extreme sport και σαν κάθε extreme sport έχει αυξημένο δείκτη επικυνδινότητας είτε εντός/είτε εκτός ορίων. Άλλωστε όπως είπα το μέγεθος είναι στατιστικό οπότε το τι είναι εντός και τι εκτός ορίων πάλι σχετικό είναι, αφού έχουμε δεί αρκετές φορές τους πίνακες να αλλάζουν και ίσως στο μέλλον να ξανα-αλλάξουν!!!. Απο εκεί και πέρα δέχομαι αυτό το επιπλέον ρίσκο και συνεχίζω να βουτάω.
Βέβαια εγώ μιλάω εκ του ασφαλούς. Δεν ξέρω αν αύριο/μεθαύριο που θα κάνω οικογένεια ίσως επανεκτιμίσω την όλη κατάσταση και αποφασίσω οτι δεν αξίζει το ρίσκο.
Ίσως τότε να μην οδηγώ, να μην μπαίνω σε αεροπλάνα κλπ κλπ
