[Σώτος Χριστοδούλου]

Η άποψή μου για το συγκεκριμένο άρθρο είναι η εξής:

Οι γνώσεις του συγγραφέα για τη θάλασσα βασίζονται σε ταινίες χολιγουντιανές που σε κάποιες παλαιότερες εποχές είχαν απήχηση όπως π.χ. «thejaws” και από άλλες ταινίες με το γνωστό σενάριο πως ένας τοξικός ανθρωποκτόνος ιός ξεφεύγει από τον έλεγχο ενός επιστημονικού πειράματος και απειλεί την εξαφάνιση του homosapiens. Τελικά όμως σε αυτή την ιμπεριαλιστική συμπεριφορά των νοημόνων ιών που διαθέτουν έκτη αίσθηση και τηλεπαθητικές ικανότητες, μπαίνει ο δαιμόνιος ντετέκτιβ αστυνόμος Σαίνης και κατατροπώνει το αιμοβόρο θηρίο και στο στέλλει στο πυρ το εξώτερον με μια πρωτοποριακή ουσία, την ΧΑ4Ε – Ω43Β που εκτοξεύεται με οπλοπολυβόλα ακτινών γ.

Πέρα από την ασχετοσύνη και την όλη μπαχαλοειδή κατάσταση που επικρατεί οι περισσότεροι ήρωες του άρθρου και χαρακτήρες έχουν δραπετεύσει από άλλα έργα και βρέθηκαν συμπτωματικά στο πλατώ της εν λόγω επικής ταινίας. Εύγε ρε Μπογιόπουλε την είδες και σκηνοθέτης!

Δεν με απασχολεί καθόλου αν υπάρχουν τοξικά, ιοβόλα ή δηλητηριώδη ψάρια. Αυτό ας απασχολήσει τις κυρίες και τους κυρίους για τους οποίους θάλασσα σημαίνει μόνο φαΐ και κακαβιά. Έχουνε μάθει πολλοί το ανέκδοτο με τη γοργόνα (ούτε να τη φάς ούτε να τη .... και κολλήσανε εκεί…)

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω τη Μαρία, αν η μετανάστευση κάποιων ειδών με τους τρόπους που αναφέρονται στο άρθρο (ιδιαίτερα με γόνους ιχθυοκαλλιεργειών) ισχύει και αν αυτό έχει κάποια επίδραση στο οικοσύστημα.