[Σώτος Χριστοδούλου]

Σε ότι αφορά στην σύγκριση που γίνεται στα εκπαιδευτικά συστήματα έχω να καταθέσω και την προσωπική μου εμπειρία.

Η φιλοσοφία της NAUI είναι "DIVE SAFETY THROUGH EDUCATION". Κάποιοι CD της NAUI θέλησαν κάποτε να προωθήσουν τον οργανσιμό αυτό σαν το μόνο οργανισμό που παρέχει ασφαλή εκπαίδευση. Τότε όταν ήμουν και εγώ μαθητής τους και άκουγα αυτά τα πράγματα από τα στόματα των ανθρώπων που θαύμαζα και είχα σαν πρότυπο ένιωθα ομολογώ κάπως άβολα. Δεν μου άρεσε να γίνεται αυτός ο διαχωρισμός. Έκαναν αναφορές σε καταδυτικά ατυχήματα και σύνδεαν πάντοτε την αιτία με έναν οργανσιμό εκπαίδευσης -- ποιόν άλλο από την PADI. Η PADI εν τω μεταξύ σενέχισε να αναπτύσσεται και να κατακυριεύει την παγκόσμια σκηνή. Σαν λογικά σκεπτώμενο άνθρωπο μου έκανε εντύπωση το γεγονός πως ένας οργανισμός που οδηγεί τους εκπαιδευόμενους του στο ατύχημα συνεχίζει να αναπτύσσεται και να μεγαλώνει. Μα τόσο αδαείς εν τέλει, έλεγα είναι οι Αμερικάνοι. Μα δε βλέπουν τη διαφορά? Αυτή η κατάσταση συνεχιζόταν και επαναλαμβανόταν σε κάθε συζήτηση σε πηγαδάκια δυτών, με τους μεν να στιγματίζουν του δε και του δε να στιγματίζουν τους μεν. Διότι εδώ που τα λέμε δεν ήταν μονοβαρής αλλά αμφιβαρής το δημόσιο "κατηγορώ". Ετσι κάποια μέρα αποφάσισα και έγινα εκπαιδευτής. NAUI αρχικά. Επιεδή ήθελα να δω και το απέναντι σττρατόπεδο έγινα και PADI. Διαπιστωσα με ανακούφιση πως αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν αδαείς. Μάλιστα "έκλεψα αρκετά απο τα θετικά τους στοιχεία τα οποία με αναβάθμισαν σαν δύτη και σαν άνθρωπο. Έμαθα ότι η αντιπαράθεση με γνώμονα τα καταδυτικά ατυχήματα ήταν άτοπη και επιζήμια για όλους. Άρχισα να σκέφτομαι το θέμα λίγο πιο βαθειά και δεν είναι ανάγκη νομίζω να σας αναφέρω πως τα συμπεράσματα που έχω καταλήξει είναι ότι σε ένα καταδυτικό ατύχημα παίζουν ρόλο τόσοι πολλοί παράγοντες και η ποικιλομορφία που επικρατείο είναι τέτοια ώστε να μην είμαι σε θέση να υποστηρίξω αν κάποιος οργανισμός πλεονεκτεί σε αυτό το θέμα έναντι κάποιου άλλου. Ενδεχομένως οι άνθρωποι στην GUE και στην κάθε GUE να έχουν σκεφτεί κάπως πιο βαθειά αυτά τα θέματα να έχουν κάνει τις ανλύσεις τους και να βρήκαν κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα και να τα εφάρμοσαν στη συνέχεια στα εκπαιδευτικά τους προγράμματα με την αντίστοιχη βαρύτητα και επιμονή ώστε να έχει προκύψει ένα καλό αποτέλεσμα. Όμως θεωρώ πως οι άλλοι οργανσιμοί δεν στερούνται παρόμοιας προσπάθειας. Επίσης θεωρώ πως είναι κάπως παρακινδινευμένο να στηρίζεις ένα τέτοιο όνειρο. Το όνειρο των zero accidents. Πάντοτε θα υπάρχουν άτυχοι και παντοτε θα υπάρχουν άτομα που κάνουν υπερβάσεις επικίνδυνες ανεξάρτητα από το που προέρχονται και ανεξάρτητα από το ποιός τους έχει εκπαιδεύσει. Πιστεύθω πάρα πολύ στο θέμα του χαρακτήρα και της γενικότερης νοοτροπίας. Εϊμαι οπαδός της εφαρμογής νέων τακτικών για την ασφάλεια που έχουν τεκμηριωθεί και αποφεύγω να δηλώνω πως είμαι "ο καλύτερος". Ίσως αυτό να με βοηθά στο να είμαι πιο προσεχτικός και προνοητικός.

Αυτό πάντως είναι η προσωπική μου άποψη.