[psyche]

[...]
Φυσικά πάγια επιδίωξη και στόχος όλων των οργανισμών πιστοποίησης αυτοδυτών είναι η υπαγωγή της κατάδυσης εκτός των extreme sports, διότι δεν έχει (η κατάδυση) ανταγωνιστικό, διαγωνιστικό ή αγνωστικό χαρακτήρα, ενώ προσφέρει συνάμα επαφή με την φύση, επιπλέον οι ευεργετικές επιδράσεις αυτής (της κατάδυσης) σε εδικές ομάδες πληθυσμού είναι ευρεία αποδεδειγμένες και αποδεκτές από την ιατρική και επιστημονική κοινότητα, εκτός αν θεωρούμε τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα ακραίους.
[...]

Aντιλαμβάνομαι ότι ενδεχομένως συντρέχουν σοβαροί λόγοι στο να αντίκειστε της συγκεκριμένης προσπάθειας περί "Ανώτατης Σχολής". Όπως και ότι εξίσου ενδεχομένως να αδυνατείτε να μιλήσετε ανοιχτά για τους λόγους αυτούς ακριβώς γιατί αδυνατείτε να διαχειριστείτε την όξυνση των καταστάσεων που αυτό θα προκαλούσε.

Αλλά ανάμεσα σε αυτά τα δύο -την ανάγκη αντίστασης και την αδυναμία όξυνσης- η επιλογή της αντιπαράθεσης σε κάτι συζητήσιμο όπως το ζήτημα του "Extreme Sport" είναι εξαιρετικά άστοχη
(ΕΕΠ το "εκτός αν θεωρούμε τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα ακραίους" ήταν πολύ φτηνός συνδικαλισμός).

Το τι θέλει να περιγράψει ο όρος δεν έχει τίποτα να κάνει με "ανταγωνιστικό, διαγωνιστικό ή αγωνιστικό χαρακτήρα". Έρχεται απλώς να περιγράψει οποιοαδήποτε φυσική δραστηριότητα που ενέχει πολύ υψηλότερες προϋποθέσεις, έναντι πολύ υψηλότερων κινδύνων, σε σχέση με μια "καθημερινή δραστηριότητα".

Και από πότε η κατάδυση είναι extreme sport?

από τότε που απαιτεί σαφή εκπαίδευση, redundant εξοπλισμό και έλεγχο προκειμένου να είναι ασφαλής.

Είτε όμως είναι έτσι, είτε αλλιώς παραμένει μια συζήτηση που μπορεί να συνεχιστεί αενάως. Καθ' ένας μπορεί να υποστηρίξει κάλλιστα το σκεπτικό του.
Αν το νόημα είναι το να "περαστεί" το ότι οι καταδύσεις είναι ασφαλείς, τότε η συζήτηση περί extreme είναι απλώς ανούσια. Γιατί κι έτσι κι αλλιώς, μπορεί να είναι εξίσου ασφαλής όσο και επικίνδυνη.
Αν το πρόβλημα είναι να πειστεί κάποιος ότι οι καταδύσεις είναι μια ασφαλής ενασχόληση αυτό δεν νομίζω ότι γίνεται προσπαθώντας να τον πείσεις ότι η κατάδυση είναι ακίνδυνη (και ως εκ τούτου μη extreme) γιατί η ασφάλεια και ο κίνδυνος δεν είναι άμεσα αντίθετες έννοιες.
Μπορείς να έισαι ασφαλής έναντι κινδύνων, και ανασφαλής άνευ κινδύνου. Και το κρύο κίνδυνος είναι αλλά δεν φοβάμαι να κλείσω μάτι σπίτι μου, ενώ κάλλιστα μπορεί να φοβάμαι μην αμαρτήσω και πάω στην κόλαση

Οι κίνδυνοι που μας αποτρέπουν είναι αυτοί έναντι των οποίων δεν έχουμε μάθει πως να είμαστε ασφαλείς. Ας μάθει πως μπορεί να είναι ασφαλής με πολύ απλό και συγκεκριμένο τρόπο, και το αν είναι extreme ως δραστηριότητα θα είναι αδιάφορο. Μερικές φορές, δε, το να "αιωρείται" κάπου και το "extreme" αποτρέπει από την απερισκεψία η οποία με τη σειρά της σίγουρα ούτε ακίνδυνη είναι, ούτε ασφαλής.

Η άλλη αντιπαράθεση, η για την οποία δεν είναι δυνατή η όξυνση, μάλλον είναι διαφορετικού είδους πρόβλημα, του οποίου η λύση δεν είναι η εξεύρεση επιχειρημάτων.

ΥΓ Παρέλειψα τα ονόματα των συγγραφέων με τη λογική της αντιπροσωπευτικής και όχι προσωπικής παράθεσης...