Μαρία είναι σίγουρο ότι επιπτωσεις υπάρχουν σε κάθε μορφή τουρισμού, είτε κατάδυση είναι είτε ορειβασία είτε ότι άλλο γίνετααι μέσα στην φύση.
Το θέμα είναι κατά πόσον μπαίνουν κανόνες για την ελάχιστοποίηση της επίδρασης από τον άνθρωπο και φυσικά κατά πόσον τηρούνται.
Ο μόνος τρόπος για μηδενική απίδρααση είναι η απόλυτη απαγόρευση. Όμως αυτό καταργεί και την έννοια του τουρισμού. αν αυτό είναι καλό ή κακό δεν μπορώ να πώ. Αυτό που μπορώ να πώ είναι ότι τα πάντα είναι αλληλένδετα και αυτό που πρέπει να βρεθεί είναι η χρυσή τομή. Αν δεν επιτρέπεται η κατάδυση στους υφάλους τότε παραμένουν μόνο σαν κάτι μακρυνό και εξωπραγματικό μια και θα βλέπουμε εικόνες μόνο σε κάποια περιοδικά και σε λίγα τηλεοπτικά προγράμματα. Θά έχουμε βέβαια μηδενική επίπτωση στα οικοσυστήματα.
Βέβαια πράγματα όπως το να χαράζουν το όνομά τους (κάτι που έκαναν παλαιότερα οι τυρίστες στην Ακρόπολη) είναι απαράδεκτοι χουλιγκανισμοί και πρέπει να καταγγέλονται άμεσα (και ειδικά στους καταδυτικούς οργανσιμούς και φόρα). Αυτό πιστευω θα έχει καλύτερα απότελέσματα μια και αν οι δύτες ξέρουν ότι θά δούν ένα κατεστραμένο ύφαλο θα προτιμήσουν άλλο προορισμό (είπαμε η κινητήρια δύναμη σήμερα είναι το χρήμα - αν χτυπήσεις αυτό τα αποτελέσματα ειναι άμεσα
. Ποιό καταδυτικό δεν θα προσέχει το τί κανουν οι δύτες αν βλέπει ότι με το να δημοσιεύονται τέτοιες καταστροφές μειώνονται οι πελάτες?)
Α΄και κάτι άλλο. Ας μην ξεχνάμε την παράδοση. Παλιά τα χωράφια τα καλιεργούσαν χρόνο παρα χρόνο για να προλαβαίνουν να δυναμώνουν τα χώματα και να δίνουν καλή σοδειά. Αυτό μπορεί να γίνει και στους υφάλους. Φέτος κατάδυση εδώ του χρόνου σε άλλο μέρος τον επόμενο χρόνο αλλού και σίγουρα τα αποτελέσματα θα έιναι καλύτερα. Άλλωστε οι ύφαλοι δεν έιναι 10Χ10 για να πρέπει όλοι να βουτάνε στο ίδιο σημείο.