[΄Ακης Γκούμας]

[. Μπήκαμε από ένα σπασμένο παράθυρο στην τραπεζαρία και ανεβήκαμε στη γέφυρα από ένα χώρο που είχε κάτι σαν ηλεκτρικούς πίνακες και καλώδια που κρέμονταν αν θυμάμαι και καλά. Όλα τα λεφτά ήταν η γέφυρα και το μπλέ που έβλεπες από τα παράθυρα. Πάντως αν είχα να κάνω ακόμα 2-3 βουτιές θα τις έκανα έξω από το ναυάγιο. Είναι πολύ εντυπωσιακό (ο όγκος του , οι νταλίκες, τα φουγάρα, οι προπέλες κλπ κλπ) και βλέπεις και πολλά ψάρια και μικροζωή...[/quote]

Γιώργο, εγώ έχω κάνει αυτήν την διαδρομή, αλλά ανάποδα. Είσοδος απο τα μπροστινά παράθυρα της γέφυρας, αμέσως μετά μέσα απο έναν διάδρομο, πέρασα στο πίσω μέρος. Αυτό που λές για τα καλώδια, είναι εκεί ακριβώς. Το μέρος αυτό είναι η καφετέρια (Αν θυμάσαι, υπάρχει πολύ εμφανής η καφετιέρα, κάτι μπουκάλες γκαζιού κλπ).
΄Αλλη μια πολύ καλή, είναι μέσα στο πίσω γκαράζ, μέχρι το τέλος του, περίπου 30 μέτρα απόσταση (Αδιέξοδο). Πολύ μαυρίλα απο την μέση και μετά, μπουκάλια με ένα περίεργο μπλέ υγρό μέσα, υπερίπτανται στο ταβάνι (πλαινή πλευρά, είναι...) και όλα τα λεφτά είναι η επιστροφή, βλέποντας ένα απίστευτο μπλέ (το άνοιγμα) να σε περιμένει να βγείς απο το σκότος !
Τέλος, έκανα και μια απο μια πόρτα (πίσω μέρος του γκαράζ), μέσα απο έναν διάδρομο με ζιγκ-ζάγκ, και βγήκα πάνω απο το τιμόνι, χοντρικά. Πολύ στενούρα, όμως... Αποκλείονται οι κλειστοφοβικοί.
Είχα μπάντυ έναν απίθανο Εγγλέζο, με περίπου 400 βουτιές στο συγκεκριμένο ναυάγιο (Ο Σώτος, ξέρει...).
Ή πλάκα είναι οτι το καράβι είναι πλαγιασμένο με την δεξιά του πλευρά, και έτσι, κάθε διάδρομος είναι: πολύ χαμηλός αλλά πολύ πλατύς... (Σαν το ποντιακό ανέκδοτο με τον πόντιο πιλότο που προσγειώνεται κόντρα στον διάδρομο, ακούγεται. Πολύ κοντός, αλλά απο πλάτος... !!!!!