[psyche]

Εγώ πάντως μάλλον τείνω να συμφωνήσω με την άποψη του Δημήτρη.

Ορισμένοι επαγγελματίες διοργανώνουν ένα συνέδριο με θέμα την Επιχειρηματικότητα ενός τομέα. Ως εκ τούτου δεν βλέπω γιατί per se οι ερασιτέχνες πρέπει να κληθούν σε κάτι τέτοιο [Φυσικά όμως δεν βλέπω γιατί σων και ντε να μην κληθούν κι όλας]. Κάθε συντεχνία έχει το δικαίωμα να καλέι εσωτερικά της συνέδρια. Και να φωνάζει σε αυτά όποιον πιστεύει πως εξυπηρετεί τους σκοπούς της.

Το ότι γενικώς οποιοδήποτε αντικείμενο οποιασδήποτε επαγγελματικής συντεχνίας αφορά και επηρεάζει τους πάντες, αληθές είναι, αλλά μάλλον θα το χαρακτήριζα (δανειζόμενος ένα μαθηματικό όρο) "αδιάφορη αλήθεια".

Απο εκεί και πέρα, γιατί όντως όλ' αυτά είναι λίγο θεωρητικές συζητήσεις -όπως πολύ σωστά εγράφτηκε- που περισσότερο αρμόζουν σε ηθικολογικές εκθέσεις ιδεών περί σωστού και πρέποντος, το ζήτημα είναι τι πιστεύει κανείς ότι πρέπει να κάνει. Το τι θα έπρεπε, θα ήταν καλό, σωστό κλπ είναι λίγο κενές έννοιες στην πράξη.

Αν πιστεύετε ότι ως σύλλογος [ερασιτεχνών, φίλων της φύσης, καταναλωτών, πολιτών, οτιδήποτε] έχετε λόγο να ανεβείτε στο βήμα στο συνεδρίου και να μιλήσετε, γιατί έχετε πράγματα να πείτε και είναι σημαντικό κάποιοι να τα ακούσουν, τότε -για μένα- το καλύτερο πράγμα που έχετε να κάνετε έιναι να μαζευτείτε ως σύλλογος, να συντάξετε ένα κείμενο παρέμβασης, να πάτε στο συνέδριο και να ζητήσετε/απαιτήσετε να ανεβείτε στο βήμα και να μιλήσετε.

Όχι να πάρετε το λόγο απο κάτω για 1-2 λεπτά για μια ερώτηση.
Να παρεμβείτε κανονικά με βήμα και ομιλία.

Το να συζητάτε εδώ γιατί δεν σας κάλεσαν και τι θα έπρεπε, μικρή σημασία έχει. Και στο κάτω κάτω -για μένα τον απ'έξω, τον άσχετο- δεν είδα να γράφετε και γιατί δεν σας κάλεσαν, που θα είχε ένα νόημα.

Καλώς ή κακώς, κάπως έτσι πηγαίνουν τα πράγματα. Σε πολλούς πολλούς τομείς καλούνται συνέδρια, συμβούλια κ.ο.κ. και δεν καλούνται ομάδες που εκπροσωπούν ιδέες και ανθρώπους για πολύ συγκεκριμένουν λόγους.

Αυτές οι ομάδες, αν πιστεύουν και θέλουν να έχουν κοινωνική παρουσία, αυτό που κάνουν είναι να συντάξουν κείμενα, να μαζευτούν στο χώρο που γίνεται ό,τι γίνεται, και να απαιτήσουν το δικαίωμα που τους δίνει η κοινωνική τους παρουσία στο λόγο.

Εκεί θα φέρεις τον άλλο να πρέπει είτε να σου αρνηθεί επισήμως -εκεί μπαίνει και το πόσο κόσμο έχεις εσύ να πιστεύει εμπρακτα σε αυτό που εκπροσωπείς- είτε να δεχτεί κάτω από την πίεση του βάρους του κόσμου...