Αν και είμαι στην πράξη βεχεμεντικός τύπος, ομολογώ ανερυθρίαστα ότι δεν βλέπω την ώρα να ξεναγήσω υποβρυχίως την upcoming ανηψιά μου!
Εντάξει, είμαστε κωλοείδος, αλλά πρέπει όλοι μας να παραδεχτούμε ότι ο άνθρωπος έχει φέρει και μερικά πολύ σπουδαία και όμορφα πράγματα σε αυτό τον κόσμο, όπως τη μουσική, το θέατρο, την ποίηση, την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, τους λαχανοντολμάδες (όλα αυτά που εγώ δεν μπορώ να κάνω τελοσπάντων) και πιστεύω ότι του αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία του άτιμου....
Και πέρα από όλα τα πιθανά και απίθανα καταστροφολογικά σενάρια, υπάρχει και φως στο βάθος του τούνελ, δεν είναι και τόσο δύσκολο, αρκεί να μάθουμε επιτέλους να στέλνουμε σπίτι τους κάτι ανθρωπάρια που νομίζουν ότι μπορούν να κόβουν και να ράβουν το μέλλον μας στα μέτρα τους.
Άντε, ας αφήσουμε τα προβλήματα, ας δούμε και
καμιά λύση, υπάρχουν πολλές.