[psyche]

εν συντομία κάποιες παρατηρήσεις....

για το ζήτημα της επιστημονικής ελίτ και της κάστας των ειδικών:

Όταν το διάβαζα μου θύμισε κείμενα της μετά-στάλιν εποχής και της φοβίας των τότε σοβιετικών για την ανάπτυξη μιας νέας τάξης μέσα στην προσπάθεια για την αταξική κοινωνία.
Νομίζω πως η πράξη και στο σοβιετικό μοντέλο, αλλά και στο καπιταλιστικό, έχει αποδείξει ότι per se η επιστημονική εξειδίκευση δεν περικλείει τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία τα οποία μπορούν παράγουν και να αναπαράγουν μια τάξη. Κι αυτό διότι per se στερείται της υλικής βάσης (βλ. παραγωγικά μέσα) προκειμένου να επιτελέσει το σκοπό αυτό.

Διαφορετικά θα είχαμε και τους εργαζόμενους στα παρόντα εργοστάσια πυρηνικής σχάσης να έχουν την δυνατότητα να εξασκήσουν κάποια ιδιαίτερη δύναμη στην κοινωνία.
Και ακόμα παραπέρα. Δλδ μόνο στη σχάση βλέπει την επιστημονική ελίτ;
Σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας;

Πόσοι παράγουν π.χ. μικροεπεξεργαστές; Κατά βάση για μας τους κοινούς θνητούς δύο είναι όλοι κι όλοι. Ε λοιπόν, ποιος ασκεί την κοινωνική δύναμη; Οι επιστήμονες που τους σχεδιάζουν και σαφώς αποτελούν μια ελίτ ειδικών, ή ο "εργοστασιάρχης";

Το ίδιο και για τα εργοστάσια σύντηξης. Ποιος έχει τη δύναμη; Οι επιστήμονες ή ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου; Νομίζω πως είναι σαφής η απάντηση.

Τέσπα, το πρόβλημα δεν δημιουργείται από το γεγονός ότι απαιτούνται "ειδικοί" για να φτιαχτεί το εργοστάσιο. Δλδ πραγματικά, πλέον για πλείστα αντικείμενα από τα οποία εξαρτάται η καθημερινή μας ζωή, απαιτείται μια φοβερά εξειδικευμένη γνώση προκειμένου να παραχθούν. Και πάλι οι επιστήμονες είναι από τους τελευταίου τροχούς της αμάξης.

Για το ζήτημα συγκεντρωτικού-αποκεντρωτικού μοντέλου παραγωγής ενέργειας.
Δεν ξέρω μου φαίνεται εξαιρετικά άστοχος ο παραλληλισμός. Εκ των πραγμάτων ορισμένα αντικείμενα συμφέρει να παράγονται κεντρικά (από άποψη κόστους τουλάχιστον) και άλλα όχι.
Αυτοκίνητα είναι πρόβλημα που παράγονται κεντρικά; Πόσο θα κόστιζε ένα αυτοκίνητο αν είχαμε άπειρα μικρά εργοστασιάκια που να παράγουν 1-2-10 αυτοκίνητα το καθένα;
Το νερό; Αυτό δεν μαζεύεται κεντρικά; Τι να κάνουμε, να αφήσουμε τα ποτάμια και να μαζεύει ο καθένας με το κουβαδάκι του;
Ο ηλεκτρισμός σήμερα. Πιστεύει κανείς ότι η κεντρική παραγωγή του έχει συντελέσει στην ανελευθερία μας;
Συγκριτικά μεγέθη κόστους κιλοβατώρας από μικρά εργοστάσια παραγωγής σε σχέση με μεγαλύτερα έχετε δει;

Και πάλι το πρόβλημα δεν είναι το κεντρικό του ζητήματος, αλλά ο τρόπος ελέγχου του.
Δεν είναι δυνατόν να επιλέγονται κοστοβόρες λύσεις, το οποίο κόστος φυσικά ποιος θα το επωμιστεί; Ο πλανήτης μας...

Το πρόβλημα λύνεται με τον κοινωνικό έλεγχο των μέσων παραγωγής. Είτε αυτά είναι εργοστάσια αυτοκινήτων, είτε είναι εργοστάσια ενέργειας.

Μου φαίνεται λίγο με το ζόρι αναρχο-ιδεαλιστικό-ανάλυση το κείμενο που απλώς επιλέγει να συνδιάσει κατά το δοκούν παραμέτρους που βολεύουν για να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αντιληφθώ ως αναγκαίο.