[ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ]

Παιδιά (μαθητές και φοιτητές) ψυχραιμία. Η Δημοκρατία φτάνει μέχρις εκεί που δεν ενοχλείς και δεν καταπατάς τα δημοκρατικά δικαιώματα του άλλου. Η δική μου εμπειρία όπως και μερικών χιλιάδων Πατρινών λέει το εξείς.
Όντας κάτοικος Πατρών και μάλιστα του κέντρου φυγάδευσα την οικογένειά μου εκτός Πατρών αφού στη γειτονιά μου γινόταν της τρελλής από τα δακρυγόνα. Τρείς μέρες καίγανε την Πάτρα, 10 άτομα απέκλειαν κάθε πρωί την οδό Κορίνθου, κεντρική οδό εξόδου προς Αθήνα και η ταλαιπωρία μας δεν ήταν μόνο το πώς να πλησιάσουμε στο σπίτι κουβαλώντας τα μωρά ή οι καθυστερήσεις από το κυκλοφοριακό κομφούζιο στο κέντρο. Σιγά σιγά τα "παιδιά" έπαιρναν θάρρος θεωρώντας ότι η συμπαράσταση της κοινωνίας και η ανοχή στη δίκαιη οργή θα συνέχιζε όσο και αν κάποιοι προχωρούσαν σε όλο και πιο χειρότερες πράξεις. Συνέχιζαν να αποκλείουν και άλλους δρόμους και να βάζουν φωτιές σε κάδους ενώ τα ΜΑΤ δε φαίνονταν πουθενά. Κοντά στο σπίτι μου είδα 10 η ώρα το βράδυ ένα δωδεκάχρονο καλοντυμένο παιδάκι έξω από μια σπασμένη Αγροτική Τράπεζα να βρίσκει ένα κράνος να το πηγαίνει στους κουκουλοφόρους και μετά από λίγο το βλέπω πάλι μπροστά μου. Κάτω από τα απειλιτικά βλέματα των συγκεντρωμένων φοιτητών το μάλωσα και του είπα να πάει αμέσως στο σπίτι του.
Χτές το βράδυ λοιπόν βλέποντας όλους τους γείτονές μου να συγκεντρώνονται απέναντι από τους κουκουλοφόρους (από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν πιτσιρικάδες και φοιτητές καμμιά εξακοσαριά όλοι -όλοι) πήγα και εγώ να παρακολουθήσω τα διαδραματιζόμενα και να συμπαρασταθώ στους γνωστούς μου μαγαζάτορες. Ο κόσμος ήταν ψύχραιμος και παρακολουθούσε χωρίς αντίδραση. Οταν έβαλαν φωτιά σε κάτι μηχανάκια ο κόσμος φώναξε Ου και τότε τα "παιδιά" μας απάντησαν με πέτρες....
Σε λίγο που ο κόσμος ήταν πολύ περισσότερος έβαλαν φωτιά σε ένα κάδο και απειλήθηκε ένα περίπτερο και μια πολυκατοικία που στο εισόγειο ήταν ένα ανθοπωλείο. Πήγε ένα πυροσβεστικό να σβήσει τη φωτιά και "τα παιδιά" πέταξαν πέτρες.Ο κόσμος φώναξε Ου και "τα παιδιά" πέταξαν πάλι πέτρες. Τότε ο κόσμος αγανάκτησε και άλλαξε η στάση του, η οργή ξεχύλισε και τα ΜΑΤ δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν ένα πλήθος πολιτών που με ορμή επιτέθηκαν "στα παιδιά" με σφοδρότητα τέτοια που αυτά υποχώρησαν σχεδόν μέχρι την είσοδο της πόλης. Εκεί έληξε και το θλιβερό συμβάν για τους περισσότερους αν και κάποιοι συνέχισαν να καταδιώκουν τους αντιεξουσιαστές που είχαν διασπαστεί και να τους ξυλοκοπούν και να τους παραδίνουν στην αστυνομία. Από το μπαλκόνι του σπιτιού μου είδα κάποιους πράγματι να μπαίνουν σε καφενεία και να αναζητούν νεαρούς ταραξίες αλλά μέχρι εκεί. Δεν διέκρινα δεκάδες αστυνομικούς μεταμφιεσμένους σε "αγανακτισμένους πολίτες" όπως λέγεται, είδα ανθρώπους φοβισμένους που κάποια στιγμή δεν άντεξαν και σήκωσαν και αυτοί την πέτρα. Ήταν νεαροί, ηλικιωμένοι,πενηντάρηδες με κουστούμια, γυναίκες που διατηρούσαν καταστήματα στην περιοχή.
Είδα και κάποιον με ένα μπλουζάκι με σπαθιά και φίδια και special forces κλπ κλπ που προφανώς ήταν ακροδεξιός.
Η Πάτρα μετά από το ντου ηρέμησε και εύχομαι να ηρεμήσει η κατάσταση παντού γιατί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και χρειάζεται δουλειά σκληρή για να τα βγάλουμε πέρα εδώ που μας φτάσανε...