[Kardinalios]

Δολοφόνησε ένα παιδί- Ένας αστυνόμος
Βίασε ένα ρήτορα – Ο Τύπος
Κάψανε μαγαζιά – Πολλοί
Πλιατσικολόγησαν – Περισσότεροι

Και όλοι μιλάνε γι αυτό, όλοι μιλάμε γι αυτό. Αλλά η ουσία είναι ότι ένα παιδί έχασε τη ζωή του. Και ότι όλα όσα λέγονται έχουν σαν κριτήριο το προσωπικό status. Και είναι λογικό ο καθένας να ασχολείται με τα προβλήματά του. Αλλά όπως ο αστυνόμος σκότωσε το παιδί γιατί δεν έχει συναίσθηση της έννοιας ανθρώπινα δικαιώματα, όρια και καθήκον, παρά μόνο εμπάθεια και πάθος εξουσίας, έτσι και ο δημοσιογράφος ενδιαφέρεται για το άρθρο του και τις πωλήσεις του, λυμαίνεται αρχαίους ρήτορες χωρίς συναίσθηση της αλήθειας και των συνεπειών των πράξεών του. Και ο μέσος άνθρωπος θεωρεί ότι είναι χειρότερο, μάλλον στεναχωριέται περισσότερο για τους φίλους του που χάνουν τη δουλειά τους και λιγότερο για τον Αλέξανδρο που έχασε τη ζωή του. Κι αυτό γιατί ο Αλέξανδρος δεν ήταν φίλος του, όχι γιατί η ανεργία έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από το θάνατο. Όλα στην ελληνική κοινωνία μετριούνται στον παρονομαστή της μονάδας και του συμφέροντος. Πώς θα κερδίσω ΕΓΩ περισσότερα. Κοινωνική συνείδηση δεν υπάρχει στον Έλληνα. Και αυτό καταγγέλλει ο φίλτατος Ισοκράτης που έζησε περίπου στα μέσα του 5ου με μέσα 4ου αιώνα π.Χ. Καταγγέλλει την έλλειψη κοινωνικής συνείδησης που επικρατούσε κάποτε, προπύργιο και ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας των προγόνων του. Και η παραποίηση των λόγων του έρχεται να επιβεβαιώσει περίτρανα αυτήν ακριβώς την έλλειψη κοινωνικής συνείδησης με έναν ακόμα χειρότερο τρόπο: την έλλειψη παιδείας. Και συμπληρώνει ένα φαύλο κύκλο προβλημάτων. Γιατί και άλλοι αρχαίοι ημών πρόγονοι τόνισαν τη σημασία της παιδείας (Πλάτωνας ας πούμε),της κοινωνικής συνείδησης καθώς και το διαχρονικό στοιχείο της ανθρώπινης φαυλότητας. Αλλά αυτά αποσιωπούνται είτε από άγνοια είτε από συμφέρον. Και κανένας δεν βλέπει ότι για να βοηθήσει τον εαυτό του πρέπει να βοηθήσει και τον διπλανό του. Και όλοι πατούν επί πτωμάτων και η Ελλάδα έχει ένα απελπιστικό βαθμό διαφθοράς παντού. Και δυστυχώς έτσι θα είναι τα πράγματα. Και αθώοι θα χάνουν τη ζωή τους, λίγοι θα πλουτίζουν και περισσότεροι θα είναι θύματα της εκάστοτε οικονομικο-κοινωνικής κρίσης. Η Γερμανία ανέκαμψε ταχύτατα μετά από ολοκληρωτικές καταστροφές 2 φορές τον προηγούμενο αιώνα. Η Ιαπωνία ανέκαμψε ταχύτατα μετά από τον πυρηνικό όλεθρο που υπέστη. Η Ελλάδα δεν ανέκαμψε ποτέ μετά από οτιδήποτε. Και όσο ο Έλληνας δεν θα βλέπει πέρα από το προσωπικό του συμφέρον, διαδικασία που περνάει μέσα από ένα σύνθετο πλέγμα παιδείας, μακροπρόθεσμης σκέψης, συνεργασίας και σεβασμού, θα ματαιοπονεί μέσα σε ένα λαβύρινθο προβλημάτων που ο ίδιος δημιούργησε.
Ελπίζω πραγματικά ο θάνατος του Αλέξανδρου να μη γίνει βορά και αφόρμηση περισσότερων διακηρύξεων. Είδα σε μία ιστοσελίδα ένα γκράφιτι «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ». Δεν ξέρω τι εννοεί αυτός που το έγραψε, αλλά ελπίζω, αν πάνε κάπου οι ψυχές μετά από αυτή τη ζωή, να είναι ευτυχισμένες, και εμείς που διατηρούμε αυτή τη ζωή να βελτιώσουμε λίγο τον κόσμο για όλους που τον ζούμε.