Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ
Να θυμισω οτι ειχαμε θυματα? οτι δολοφονηθηκε ενας μαθητης? και μαλιστα απο οργανο της "ταξης"?
ή δεν ηταν αυτοδικια αυτο αλλα διατεταγμενη υπηρεσια και δεν μετραει?
απο ποτε θρηνουμε περισσοτερο για βιτρινες και θεσεις εργασιας απο οτι για ανθρωπινες ζωες????
απο τοτε μηπως που οι ανθρωποι εγιναν στατιστικα δεδομενα και καταναλωτες?
Μηπως ειχε ταξει κανεις στους φιλους σου οτι θα δουλεψουν στο δημοσιο εφ'ορου ζωής? Καπιταλισμο δεν εχουμε ή το ξεχναμε οποτε βολευει?
Εχω κατι ελιες στο χωριο για μαζεμα αν πεινανε τα παιδια....
Απο την αλλη μεριά, ξεπερνας το θανατο με ευκολια που ανατριχιαζει....
Κι αν στους φιλους σου οντως εταξαν σιγουρο ψωμι εφόρου ζωης , να θυμασαι οτι οι γονεις του αλεξη του ειχαν ταξει οτι θα μεγαλωσει , οτι θα γινει αντρας, θα γελασει, θα κλαψει, θα κανει ερωτα και να εισαι σιγουρη οτι τιποτα απο αυτα δεν θα συμβει ΠΟΤΕ.
Μα τοσο πολυ εχει αλλαξει η ιεραρχεια αξιων και δεν το εχω παρει χαμπαρι???
|
...2 μέρες δεν μπήκα στο forum και έχει γραφτεί ολόκληρος τόμος!!!
Αν και πιστεύω ότι το θέμα έχει εξαντληθεί (δεν μπορούμε να αλλάξουμε γνώμη για κάποια πράγματα...), θα προσθέσω κάποια σχόλια ακόμα:
1) Ο μαθητής σκοτώθηκε, δεν δολοφονήθηκε. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα της κρίσης των αξιών μας να γινόμαστε Ευαγγελάτοι-Εισαγγελάτοι και να βάζουμε ταμπέλες που μας εξυπηρετούν για να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, αλλά καλό είναι να κρατάμε μια πιο μετριοπαθή στάση στους χαρακτηρισμούς μας.
2) Αυτοδικία βάση αστικού δικαίου είναι:
''Η ικανοποίηση της αξίωσης από το δικαιούχο αυτοδύναμα και χωρίς τη βοήθεια της αρχής (αυτοδικία) επιτρέπεται μόνο όταν η βοήθεια της αρχής δεν μπορεί να φτάσει έγκαιρα και υπάρχει κίνδυνος από την αναβολή να ματαιωθεί ή να δυσκολευτεί σημαντικά η πραγμάτωση της αξίωσης''.
Επομένως εξ'ορισμού δεν ήταν ''αυτοδικία''. Μάλλον, θα διαφωνήσουμε στο τι ήταν... εγώ πιστεύω ότι ήταν μεμονωμένος, κακός χειρισμός του αστυνομικού που οδήγησε σε ατύχημα.
Στην περίπτωση βέβαια τραυματισμού/θανάτου αστυνομικού, αρκετοί λένε ''...αυτού, ήταν η δουλειά του, ήξερε τον κίνδυνο'', και το θέμα θεωρείται λήξαν...
Προσωπικά θρηνώ για όλα τα θύματα βίας, τραμπουκισμού, βανδαλισμού, φασισμού. Και την τελευταία εβδομάδα ένιωσα πραγματικά τι θα πει φασισμός. Όταν πχ με διώχνουν από την δουλειά μου για να μην πέσω θύμα των γεγονότων (αφού περιμέναμε να μας κάψουν/πυρπολήσουν/λιθοβολήσουν), ή όταν πχ επί μία εβδομάδα είμαι επισκέπτης στην πόλη μου (αφού δεν μπορώ να κυκλοφορήσω στη μισή Αθήνα και στην υπόλοιπη μισή Ελλάδα χωρίς να κινδυνέψει η σωματική μου ακεραιότητα), ας μου πει κάποιος ότι αυτό δεν είναι φασισμός.
Στα δικά μου μάτια, κάποιοι 15χρονοι με έφεραν σε αυτή τη θέση προκαλώντας τα επεισόδια, επομένως συναισθηματικά έχω αδειάσει, έχω παγώσει, έχω οργιστεί.
Παραδέχομαι ότι είμαι πολύ φορτισμένη συναισθηματικά και πιθανόν όχι αντικειμενική, αλλά αυτό μου βγαίνει...
3) Τώρα γιατί χρειάζεται να ειρωνευόμαστε κάποιους οικογενειάρχες που έμειναν άνεργοι, πραγματικά δεν το αντιλαμβάνομαι. Μάλλον και αυτό είναι αποτέλεσμα της κρίσης των αξιών μας.