Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο ΄Ακης Γκούμας
Στάσου βρε Φοίβο μου, στάσου βρε παιδί μου...
Προτείνω να μην το κάνουμε τόσο προσωπικό, κατ΄αρχήν.
Ας μην πούμε, για παράδειγμα, τι ήθελε να γίνει κάποιος όταν μεγαλώσει...Μπας και είναι κάτι και μας το κρύβει και άλλα τέτοια. Εντάξει?
Επίσης, ας μην πούμε τι είναι ή τι νομίζει οτι είναι.
|
Άκη θα ήταν μεγάλο λάθος μου να το πάρω προσωπικά μια που ούτε καν σε γνωρίζω.
Δεν τα πήρα με σένα... μ' αυτό που εκφράζει το μήνυμά σου τα πήρα.
(είναι αυτό που λέμε: "Θέλω να χωρίσουμε αλλά μη το πάρεις προσωπικά" - πίσω από το αστείο κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια)
Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο ΄Ακης Γκούμας
Πές μου, αν δεν βιώνεις μια - εγώ την είπα "ατέλεια"- εσύ πές την μονομέρεια στα σχόλια όλων.
Πές μου ακόμα, αν δεν νοιώθεις την βιαστική ανάγκη όλων να ξεμπερδέψουν, αναλύοντας στα γρήγορα και κατα τα φαινόμενα.
Κάπου εκεί, εγώ προτιμάω να γυρίσω πίσω, να ξαναδιαβάσω την λογική και τις συνθήκες μιας αντίθεσης, και μάλιστα βίαιης.
Βλέπω ατέλειες παντού (Και δεν είναι αυτή η ψύχωσή μου, έτσι?...).
Βλέπω, ακόμα, αφέλειες. Νομίζω, μάλιστα, οτι ακολουθούν ένα γενικευμένο πνεύμα για την ανάλυση των όσων συμβαίνουν. Αυτό και είπα.
|
Η μονομέρεια τι σημαίνει για σένα?
Ότι η τάση των περισσοτέρων είναι να στηρίξουν μια συγκεκριμένη άποψη ή ότι δεν τη στηρίζουν με επιχειρήματα?
Αν οι περισσότεροι στηρίζουν μια συγκεκριμένη άποψη, αυτό δεν την κάνει αυτοδικαίως μονομερή ούτε προκατειλημένη, ειδικά σε μια συζήτηση σαν κι αυτή που γίνεται εδώ, καθόλου συνθηματική και με μεγάλο φάσμα επιχειρημάτων και αναφορών σε συμβάντα του παρελθόντος.
Αν κάποιο συγκεκριμένο επιχείρημα είναι αφελές, απομόνωσέ το και κάνε κουβέντα πάνω σ' αυτό.
Αν θεωρείς πως κάποια άποψη βασίζεται (μόνο) σε ένα συναίσθημά οργής και δεν έχει πίσω της επιχειρήματα, πάλι πέστο.
Ειδικά όμως... όχι γενικά και αορίστως...
Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο ΄Ακης Γκούμας
Σε παρακαλώ να ξαναδιαβάσεις οτι έγραψα, και να το συνδέσεις με κάτι ακόμα που έγραψα, πρίν μια - δυό μέρες.
Διάβασέ το με την σιγουριά οτι το γράφει κάποιος που δεν ανήκει στην πλευρά που υποπτεύεσαι.
Κάποιος που ζεί, όπως δεν φαντάζεσαι.
Κάποιος που έχει βιώσει και το "κράτος", και την εξουσία και την μεταβατική περίοδο της κοινωνίας, τώρα αλλά και μερικά χρόνια πρίν.
Κυρίως, μην βιαστείς να θυμώσεις ή να ορίσεις "πλευρές" ή αντίθετες ταξικές θέσεις.
|
Σου ξαναλέω ότι δεν υποπτεύομαι τίποτα... καμμιά πλευρά ή ταξική θέση, ούτε μπορώ να κρίνω ποιος είσαι γιατί ακριβώς θα ήταν ανόητο να φαντάζομαι ότι σε ξέρω.
Τα μηνύματά σου κρίνω... μέσα σ' αυτή την κουβέντα. Είδες ότι συμφώνησα και προσπάθησα να προχωρήσω στο προηγούμενο μήνυμα που έγραψες αλλά το τελευταίο σου, ήταν ένα γενικός αφορισμός που συνήθως τον ακούω από δημοσιογράφους και πολιτικούς - εξ ου και οι ας πούμε "προσωπικοί" χαρακτηρισμοί από τη μεριά μου εν θερμώ...
Σκέψου όμως ότι με τον ίδιο τρόπο όμως που το πήρες προσωπικά (και δικαίως) λόγω προσωπικών αντωνυμιών, μπορώ κι εγώ να το πάρω προσωπικά (κι άλλοι ίσως) λόγω των γενικόλογων χαρακτηρισμών.
Το "όλοι" (δηλ. το "εμείς") γι αυτόν που διαβάζει είναι εξίσου προσωπικό με το "εσύ" και τελικά -όσο κι αν έχουμε συνηθίσει να το γράφουμε (<== ζωντανή απόδειξη) - κανένας μας δεν έχει δικαίωμα να τσουβαλιάζει αυθαίρετα τους υπόλοιπους σε μια ομάδα, ακόμη κι όταν βάζει τον εαυτό του μέσα και -κυρίως- αυτό δεν προσφέρει τίποτα στη συζήτηση:
Αν το συμπέρασμα είναι ότι "όλοι" έχουν την ίδια ευθύνη (ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι μπάτσοι, οι διεφθαρμένοι δικαστές, ο εφραίμ, τα αθώα νεκρά παιδιά, οι διεφθαρμένοι πολίτες, οι φοβισμένοι πολίτες, οι πολίτες που διαδηλώνουν στους δρόμους, οι ζαρντινιέρες, τα πιστόλια που εκπυρσοκροτούν μόνα τους) τότε σταματάει να έχει και οποιοδήποτε νόημα αυτή η κουβέντα.