(διαβάζεται καλύτερα με αυτή τη μουσική)
Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.
Ελεύθερος δύτης-ψαροκυνηγός η ιδιότητα μου ως προς την επαφή μου με τη θάλασσα, ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου, μαζί σας. Ο λόγος για αυτό είναι για να πω, γιατί κάνω ότι κάνω. Γιατί βουτάω, καμιά φορά, μόνο για τη βουτιά. Γιατί βουτάω, καμιά φορά, μόνο για το φόνο. Σε καμία περίπτωση για να δικαιολογηθώ (άλλωστε το δίκαιο είναι καθαρά ανθρώπινη επινόηση...). Απλά για να πώ.
Ζούμε σε ένα μάλλον πολύπλοκο σύστημα. Τόσο βιολογικά όσο και κοινωνικά. Και είναι στιγμές που θέλουμε να αποδράσουμε απο τον κόσμο. Ή να δούμε τον κόσμο με μια διαφορετική ματιά. Εσείς οι αυτοδύτες, δεν ξέρω ακριβώς γιατί βουτάτε. Αλλά είμαι εδώ για να δω την ομορφιά που έχετε να δείξετε. Μια καθαρή ματιά δεν μπορεί ποτέ να είναι κακή. Πρέπει όμως να σας δείξω και την ομορφιά που βλέπω εγώ.
Ελεύθερη κατάδυση:
Επιφάνεια . . .
Όμορφες σκέψεις. Ένα τραγούδι. Ένα αγαπημένο πρόσωπο ίσως... Οτιδήποτε, αρκεί να απομονωθεί το μυαλό. Να ηρεμήσει, να μπορέσει να σκεφτεί μόνο ένα πράγμα: πόσο όμορφα είναι εκεί που θα βρεθεί σε λίγο χρόνο, για λίγο χρόνο. Η παραμονή στην επιφάνεια, είναι η βουτιά στον εαυτό σου μέσα. Γιατί η γνώση κάθε κομματιού της ψυχής, είναι βουτιά στον εαυτό.
Βύθιση . . .
Το όνειρο αρχίζει και υλοποιείται τώρα. Προσέγγιση στο βυθό. Απομόνωση των κομματιών της ύπαρξης μας, μόνο και μόνο για να δώσουμε περισσότερη ζωή στις αισθήσεις μας. Κάτω. Στο βυθό.
Παραμονή . . .
Είναι αυτό για το οποίο ήρθα: για να ξεπλύνω τη ψυχή μου. Στιγμές κάτω εκεί, δε περιγράφονται με λόγια. Όλα κυλούν πιο αργά. Αμβλύνονται οι αισθήσεις. Δεν ξέρεις πότε πρέπει να φύγεις. Ψυχανεμίζεσαι μόνο το σημείο χωρίς επιστροφή. Και τότε φεύγεις για να ξαναγεννηθείς στην επιφάνεια. Γιατί πραγματικά κάθε βουτιά είναι ταξίδι σε άλλο κόσμο.
Ακόμα πιο μαγευτικά, φορές, είναι η κατάδυση νύχτα. Αλλά αυτό δεν μπορώ να το αποδώσω με λόγια. Η ομορφιά των χρωμάτων του βυθού, υπο το φως του φεγγαριού, είναι πρωτόγνωρη για ένα ελεύθερο δύτη. Είναι ο ασημένιος βυθός σε πράσινο φόντο. Είναι ταξίδι μέσα σε κοσμική καταιγίδα. Είναι όνειρο
ζωντανό: τόσο κοντά σε αυτό μας φέρνει η νύχτα.
http://www.spearfishingforum.gr/view...st=0&sk=t&sd=a
http://www.spearfishingforum.gr/view...st=0&sk=t&sd=a
http://www.spearfishingforum.gr/view...hp?f=32&t=2449
Το κυνήγι στο βυθό:
Και τώρα που κατέβηκες κάτω, τι θα γίνει? Καινούργιος κόσμος: τρέχουν όλα πανικόβλητα να φύγουν μακριά σου
Ok, κάτι δεν πάει καλά.
Γιατί τρέχουν όλα μακριά? Χμ, μάλλον δεν έκανα κάτι καλά, μάλλον δεν
αφουγκράστηκα σωστά το κόσμο κάτω.
Σε αυτή τη φράση ακριβώς αρχίζει το ταξίδι:
Δεν αφουγκράστηκα σωστά. Και το ρίχνεις στη παρατήρηση. Μαθαίνεις για τη λεία σου, για τη κοινωνία που τη περιβάλει. Μαθαίνεις τις συνήθειες της. Τις συνήθειες της υδάτινης κοινωνίας. Γίνεσαι τελικά κομμάτι του βυθού, για να καταφέρεις να γίνεις αποδεκτός απο αυτόν. Για να καταφέρεις να φέρεις το θήραμά σου κοντά. Και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος που βουτάμε για να σκοτώσουμε. Γιατί το ταξίδι που οδηγεί στο φόνο περνάει απο τα μονοπάτια της γνώσης. Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να φτάσεις εκεί.
Και βουτάμε και για ένα ακόμη λόγο: γιατί η βουτιά για το φόνο σε φέρνει πιο κοντά ακόμα στη θάλασσα. Γιατί γίνεσαι ένα πλάσμα, με τα πλάσματα που κυνηγάς. Γίνεσαι κομμάτι της τροφικής αλυσίδας. Γίνεσαι ένας εαυτός που υπάρχει μέσα σου: μάτια μπροστά στο κεφάλι, για να μπορείς να εστιάζεις στη λεία σου, χέρια για να αρπάξεις. Ναι φίλε μου, γεννήθηκες αρπαχτικό, μη το απαρνιέσαι. Είσαι πλάσμα της φύσης και εσύ. Στιγμές. . . έχεις ανάγκη το φόνο.
Ακινητείς στο βυθό... Σκιές αρχίζουν να θαμπώνουν απο μακριά. Σχηματίζονται φαντάσματα, στρογγυλές υπάρξεις. Έρχονται ψηλότερα απο εσένα για να σε τρομάξουν. Για να σε διώξουν απο το χώρο κυριαρχίας τους. Είσαι ο παρείσακτος. Ο τρομακτικός. Η ενόχληση που πρέπει να φύγει. Βλέπεις τη σφυρίδα, έρχεται απο μακριά με αυτό το υπεροπτικό βλέμα. Έρχεται να σε διώξει απο το κόσμο της, να σου επιτεθεί αν μπορεί.
Σταματάει μακριά και σε κοιτά. Είναι μια μάχη θελήσεων. Μάχη θέλησης να μείνει εκεί, να σε διώξει. Μάχη θέλησης, να γίνεις ένα μαζί της, να νιώσεις τη σκέψη της, να καταλάβεις αυτό που πρέπει να κάνεις για να μείνει ακριβώς εκεί που είναι. Όλη σου η ύπαρξη ένας φόνος. Χαμηλώνεις το βλέμα, πλησιάζεις σα πάνθηρας αργά το θήραμά σου. Δε σκέφτεσαι. Δεν υπάρχεις. Τώρα υπάρχει μόνο φόνος. Εσύ, το πλάσμα που πρέπει να σκοτώσεις και τίποτα άλλο. Ούτε καν ανάγκη για αέρα. Και σέρνεσαι, ένα μέτρο ακόμα. Πλησιάζεις... Κάθε χεριά προς το ψάρι είναι ένα βήμα προς τα μυστικά του βυθού. Και το ξέρεις, γιατί τόσες φορές που τα ψάρια ήταν πιο ικανά απο τις ικανότητες σου, δε στενοχωρήθηκες. Χαμογέλασες, κατάλαβες πόσα είχες ακόμα να μάθεις.
Και τώρα που έμαθες, μπορείς να ζήσεις λίγο στο παρελθόν. Στην εποχή που είχες άγρια ένστικτα, στην εποχή που ζούσες για την άγρια χαρά του φόνου. . .
Καλώς σας βρήκα, τολμώ να πω.
Τα topics με θέματα οικολογίας και παρατήρησης του βυθού είναι μακράν πιο μπροστά απο αυτά που συναντά κανείς σε forum υποβρυχίου ψαρέματος. Και μόνο αυτό θεωρώ κέρδος. Είναι η τέχνη της παρατήρησης χωρίς αλληλεπίδραση.
Απο την άλλη είστε πολύ περισσότερο οργανωμένοι. Ίσως γιατί η αυτόνομη κατάδυση είναι παλαιότερη ως δραστηριότητα απο την ελεύθερη. Χρόνος να περάσει, και θα είναι οργανωμένοι και οι ελεύθεροι δύτες κάποια στιγμή. Συνειδητοποιημένοι είναι σίγουρα. Αν όχι όλοι, το μπόλιασμα έχει γίνει εδώ και καιρό.
Χαιρετώ τους φίλους
Φοίβος Διακογιάννης