[Γιώργος Δεμέτης]

Αρχικό μήνυμα απο neokles

Στην ίδια θάλασσα δεν μπορούμε να πάμε μαζί παρά μόνο αν τα όπλα μείνουν σπίτι (για πρακτικούς, ηθικούς και νομικούς λόγους). Ξεκινησα να περιγράφω τους λόγους αλλά είτε γέλασα είτε στενοχωρήθηκα. Με λίγα λόγια πρακτικά σαν δραστηριότητες η αυτόνομη και το ψ/τ δεν κολάνε έστω και αν γίνονται από διαφορετικούς ανθρώπους.

Αυτόνομη και ελεύθερη συνυπάρχουν από πάντα, αρκεί να ξέρει ο ένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου (ιδιαίτερα του αυτόνομου που καμιά φορά δεν είναι αυτονόητες), προκειμένου να αποφευχθούν δυστυχήματα.

Το να συνυπάρξουμε σαν άνθρωποι που αλληλοεπιδρούν με το περιβάλλον είμαστε καταδικασμένοι (με την καλή έννοια). Όπως πολλά από τα πλάσματα του βυθού έτσι και εμείς πρέπει να μάθουμε να επιλέγουμε πως επεμβαίνουμε στο περιβάλλον. Όλοι έχουμε να μάθουμε.

Θέλω να επισημάνω μια τάση που διακρίνω. Σε κάθε προτροπή υπάρχει ο αντίλογος του τύπου "σιγά οι τράτες κάνουν αυτό γιατι δεν μιλάτε;". Εκτός του ότι μιλάμε και για αυτό, κινδυνεύουμε προκεμένου να "δούμε το δάσος" να ξεχάσουμε ότι το δάσος αποτελείται απο δέντρα. Εμείς δεν έχουμε την δύναμη να σταματήσουμε την πυρκαγιά (παρά μόνο να μην την βάλουμε εμείς) αλλά μπορούμε να μην κόβουμε ότι δέντρο βρούμε για να στολίσουμε τα Χριστούγεννα. Φυσικά και θα συμμετέχουμε και θα πιέζουμε και θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να σταματήσουν οι πυρκαγιές, αλλά το δικό μας λιθαράκι είναι αυτό. Δεν θα κάνω εγώ ζημιά και προσπαθώ να πείσω και τον διπλανό μου να μην το κάνει. Δεν παρκάρω σε θέση αναπήρου αν και ξέρω ότι ο άλλος που περνάει με κόκκινο κάνει πιο σοβαρή παράβαση.

Σαν σύλλογος έχουμε ένα καταστατικό. Εκεί υπάρχουν οι σκοποί μας και όσοι συμφωνούν έχουν θέση δίπλα μας και σίγουρα σε κάποιες από τις δράσεις μας.

Βρε Νεοκλή δεν ζητάμε να βρεθούμε στην ίδια βάρκα την ίδια στιγμή. Αυτό δεν γίνεται νομικά και δεοντολογικά. Ζητάμε να αποδεχτείτε ότι και εμείς έχουμε δικαίωμα ύπαρξης στον υποβρύχιο κόσμο. Τόσο απλά.