Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο AIGAIAS
Σήμερα λοιπόν, και αφού έχει καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός και η συναισθηματική φόρτιση από το ταξίδι, σκεφτόμουν πόσο σημαντικό ρόλο στο ταξίδι έπαιξε η ομάδα μας. Είμαστε 14 άτομα, τα περισσότερα άγνωστα μεταξύ μας έως την ημέρα του ταξιδιού. 14 άτομα ηλικίας από 30 έως 47 ετών (εδώ έχασα και στοίχημα). 14 διαφορετικοί χαρακτήρες με διαφορετική καταδυτική εμπειρία, με διαφορετικές διατροφικές συνήθειες, με διαφορετική αίσθηση του χιούμορ, με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο, άλλοι με τον σύντροφό τους, άλλοι μόνοι, άλλοι,..............
Με λίγα λόγια ήμασταν μια ομάδα ανθρώπων με μεγάλο βαθμό διαφορετικότητας, που όμως είχαμε κάτι κοινό. Την αγάπη μας για την θάλασσα, την φύση, και την περιπέτεια. Αυτά τα 3 ήταν αρκετά για να μας κάνουν να λειτουργήσουμε σαν ομάδα και να περάσουμε υπέροχα.
1. Η χρήση ολόσωμής στολής με κουκούλα και γάντια, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική, διότι η επαφή και μόνο με τα κοράλλια η άλλους θαλάσσιους οργανισμούς μπορεί να προκαλέσει δερματικούς μικροτραυματισμούς και κάποιες φορές και αλλεργικές αντιδράσεις.
2. Η χρήση γιλέκου μέσα από την στολή, μπορεί να φανεί χρήσιμη για όσους θέλουν να κάνουν και κάποια 4η, βραδινή βουτιά. Παρά τις υψηλές θερμοκρασίες νερού (28 βαθμοί), ο οργανισμός μας μετά από παρατεταμένη παραμονή στο νερό, είναι πιθανό να αρχίσει να κρυώνει.
3. Δεν είναι ντροπή να απαιτούμε παρουσία μας τον έλεγχο της φιάλης ΝΙΤROX ( πίεση αέρα, και ποσόστωση αερίων), πριν την κατάδυση. Πολλές φορές γίνονται παραλείψεις και λάθη, με αποτέλεσμα η σήμανση των φιαλών να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
4. Όταν καταδυόμαστε για πρώτη φορά σε κάποιο βυθό, καλό είναι να έχουμε μαζί μας ένα SMB. Προσωπικά μου χρειάστηκε αρκετές φορές, διότι απορροφημένος στην φωτογραφική μου μηχανή, απομακρύνθηκα από τον σύντροφό μου, και παρασυρμένος από το ρεύμα βγήκα στην επιφάνεια τελευταίος, όπου συνειδητοποίησα πως η ομάδα μου είχε ήδη επιβιβαστεί στο σκάφος και είχε αρχίσει να ανησυχεί. Το SMB μου βοήθησε τον υπεύθυνο ασφαλείας του σκάφους να με εντοπίσει και να με περισυλλέξει γρήγορα.
|
Δημήτρη, όσον αφορά το θέμα της ομάδας, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Την ίδια εμπειρία είχα και εγώ στο liveaboard στα Brothers πέσυσι, όπου 6 τελείως διαφορετικά ατομα δέσαμε απόλυτα, ειδικά μετά από μία αναποδιά που συνέβη στην αρχή του ταξιδιού.
Όσον αφορά το θέμα στολή, να προσθέσω ότι η αφυδάτωση που υφίστασαι μετά από επαναλαμβανόμενες βουτιές είναι πάρα πολύ μεγάλη. Έχω παρατηρήσει ότι η διούρηση αυξάνεται προοδευτικά όταν κάνεις πολλές βουτιές τη μία μετά την άλλη. Η θερμική προστασία σε σώζει. Ακόμα και στην ερυθρά τους χειμερινούς μήνες με 20 βαθμούς στο νερό, εκπαιδευτές βουτάνε με στεγανή...
Ο έλεγχος της φιάλης NITROX είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ από το δύτη που θα τη χρησιμοποιήσει, δεν τίθεται θέμα επιλογής. Άλλωστε αυτός θα πάθει την τοξικότητα ή τη νόσο και θα καταλήξει στο θάλαμο ή κάπου πιο ψηλά...
Το DSMB δεν είναι κάποιο κυριλλέ αξεσουάρ, αλλά απαραίτητο. Είναι βλακεία να βουτάει κανείς χωρίς. Δε φτάνει όμως μόνο να το έχει πάνω του, αλλά και να ξέρει να το χρησιμοποιεί με άνεση , ακόμα και στα μεσόνερα (εκεί άλλωστε του είναι πιο χρήσιμο), χωρίς να χάσει ή να πάρει βάθος. Πέρα από αυτο, αν βγει στην επιφάνεια και το σκάφος είναι μακριά, εντοπίζεται πολύ πιο εύκολα. Και αν είναι νύχτα και το φουσκώσει, αν το φωτίσει κανείς από κάτω ή μέσω του κάτω ανοίγματός του, είναι σαν φωτεινό μπαλόνι. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το φουσκώσεις και να το στείλεις πάνω, πρέπει να ξέρουμε τουλάχιστον έναν καλά ώστε να το κάνουμε με ασφάλεια.