Πέμπτη 14 Μαΐου εχτες και η μέρα καλοκαιρινή μια μικρή παρέα κανονίσαμε να πάμε για ένα sport dive με σκάφος στη Μακρόνησο…
Το μέρος που επιλέξαμε ήταν ένα μεσοπελαγο ναυάγιο στα 30 μέτρα (Portugal) το όποιο σφύζει από ζωή . πριν δυο μήνες που ξαναβουτηξα εκεί μας είχαν περικυκλώσει μερικά μαγιάτικα , κάποιοι ροφοί, στείρες, σαργοί, και εκατοντάδες καλογριές και άλλα μικροψαρα…
Κατεβαίνοντας λοιπόν από την γραμμή περίμενα να αντικρίσω το ναυάγιο κάπου στα 15-20 μέτρα . αντί αυτού παρατήρησα μια απίστευτα αντιπαθητική θολούρα η οποία είχε κάνει ένα στρώμα 5 μέτρα πάνω από το ναυάγιο…η ορατότητα είχε πέσει στο μισό μέτρο…
Πιάνοντας πάτο που λένε και επιτέλους βλέποντας το ναυάγιο αντικρίσαμε κάτι το όποιο εγώ προσωπικά νόμιζα πως είχα δει κάποτε…
Ο τόπος ήταν ένα μεγάλο νεκροταφείο ψαριών , παντού υπήρχαν σώματα πάνω στο ναυάγιο σε μεγάλο αριθμό , ( στο τετραγωνικό 10-20 ψάρια) κυρίως μικροψαρα αλλά μαζί με αυτά και πολλούς σαργούς κ.α.
Όσο προχωρούσαμε παρακάτω αντικρίζαμε όλο και περισσότερα ψάρια νεκρά , ένας ροφός 15 κιλών ανάποδα και λίγο πιο πέρα ένας 2 κιλος…ένας άλλος 3αρης ξάπλα ,
κάποιοι μεγάλοι σαργοί και άλλα….
Μπορώ να πω πως μετά από αυτό κατάλαβα τελικά το γιατί οι θάλασσες μας είναι άδειες και πλέον δεν αναρωτιέμαι , δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσεις αυτούς τους ανθρώπους που το κάνουν.
