[΄Ακης Γκούμας]

Κώστα καλημέρα.
Πέρσι το καλοκαίρι, στην πίσω μεριά της Μακρονήσου, μου έτυχε το ίδιο πράγμα. Αν θυμάμαι καλά, εκείνη την ημέρα ήσουν βαρκάρης. Θα θυμάσαι, λοιπόν, οτι η ειρωνεία εκείνης της βουτιάς, ήταν ότι είχαμε βουτήξει για να βιντεοσκοπίσουμε κάποια πλάνα απο τους αγνούς και καθαρούς βυθούς μας. Φυσικά, δεν μπορείς με λόγια να πεί κανείς τι νοιώθει οταν αντικρύζει έναν τέτοιο βανδαλισμό, την στιγμή που χύνουμε μελάνι για το αν είναι θεμιτό να κόβουμε στην μέση 2-3 αχινούς και να ταίζουμε τα ψάρια για να περάσει η ώρα της αποσυμπίεσης (Ξέρεις σε τι αναφέρομαι, και ξέρεις γιατί σε ευχαριστώ).
Στο θέμα - εντελώς - τώρα:
1. Το στίγμα για το συγκεκριμένο ναυάγιο, ξέρεις και ξέρουμε οτι δεν ήταν μέχρι πρόσφατα γνωστό.
2. Ξέρουμε οτι το μέρος ήταν αψάρευτο χρόνια (γι΄ αυτό και η ζωή που περιγράφεις). Προσωπικά, πιστεύω οτι στο συγκεκριμένο μέρος, τα 100 "κομμάτια" ψάρια, δεν είναι (ήταν, δυστυχώς) υπερβολή. Συμφωνείς?
3. Ξέρω (και δεν λέω "ξέρεις") οτι τα άτομα που κάνουν την συγκεκριμένη δουλειά, είναι γνωστά. Είναι, μάλιστα, οικογένεια. Πάνω απο δύο φορές, ήμουν παρών σε σχετική συζήτηση, με συγκεκριμένο άτομο. Ως συνήθος, η συζήτηση έκλεισε με την γνωστή παπαριά: "Αυτούς δεν τους πειράζει κανείς... Είναι κλειστό κύκλωμα και είναι άγριοι... Το Λιμεναρχείο τους ξέρει μεν, αλλά δεν κάνει τίποτα διότι..."
Και ερωτώ,
γιατί η πρότασή μου - αν την έλεγα - δεν θα ήταν καθόλου διαφορετική απο των υπολοίπων για διείσδυση δυναμίτη σε συγκεκριμένη οπή + άναμά του:
Πόσα χρόνια θα παραμένουμε θεατές?
Πόσα χρόνια θα ζυγίζουμε τις μεταξύ μας - υψηλές - ευαισθησίες (Ξέρεις... "Ποιός την έχει μεγαλύτερη") όταν γύρω μας το σύμπαν της θάλασσας που αγαπάμε, διαλύεται?
Θα προτιμούσα και θα εκτιμούσα απεριόριστα, αντί να ακούσουμε για άλλη μια φορά, τις δακρύβρεκτες ιστορίες συναισθηματικής αντίθεσης με το θέμα, να ακούσουμε προτάσεις για δράση.
Ναι, ρε συ Κώστα! Δράσεις! Καταγγελίες, που δεν θα περιοριστούν στην φράση "Μάλιστα κύριε, θα έχουμε το νού μας", αλλά πολύ (εννοώ ΠΟΛΥ) πιο μακριά.
Δέχομαι ΡΜ, ανοιχτή συζήτηση στο φόρουμ, τηλέφωνο... Οτιδήποτε.
Αλλά θα εκνευριστώ, αν το θέμα μείνει για άλλη μια φορά στην βολικότητα της συζήτησης, με την συνοδεία μουσικής υπόκρουσης ενός θλιμένου βιολιού που θρηνεί τα καυμένα τα ψαράκια !