Μερικές φορές σχεδόν εκνευρίζομαι με την απάθεια του κόσμου απέναντι στην φύση και την άγρια ζωή.... Έχοντας πληρώσει αδρά για ένα ταξίδι κάπου σε μέρη ξωτικά και παρθένα, έχουν την ψευδαίσθηση ότι τα πάντα μπροστά τους είναι μες στο ....πρόγραμμα του πρακτορείου. Αδυνατούν να καταλάβουν ακόμα και το πότε κινδυνεύουν.
Δε θέλω να τα βάλω με την γαλλίδα συγκεκριμένα, ίσως πραγματικά να μην προκάλεσε καθόλου την τύχη της. Το λέω όμως σαν γενικότερη διαπίστωση, ο κόσμος δεν ενημερώνεται πριν να ταξιδέψει, δεν προσπαθεί να κατανοήσει τις ιδιαίτερες συνθήκες του περιβάλλοντος το οποίο επισκέπτεται, τα αντιμετωπίζει όλα σαν ένα καλοσυντηρημένο, αποστειρωμένο και ακίνδυνο σκηνικό. Λες και βλέπει τηλεόραση αραγμένος στον καναπέ του....
Παραθέτω ένα -άσχετο μεν, εύγλωττο δε- παράδειγμα:
Θαυμάστε τουριστοσπιρτάδα.
(Από την πρώτη στιγμή που άρχισα να συνειδητοποιώ τι γίνεται σε αυτό το βίντεο, αναρωτιόμουν με φρίκη "Μα γιατί δεν τρέχουν να φύγουν;;" Γιατί βγάζαν φωτογραφίες βέβαια, "ΑΑααα τι ωραία παγάκιααααα. ΑΑααααα")