[Physalia]

...και ζούσε στο Σαρωνικό. Θα ήταν προφανώς πολύ τολμηρή για να έχει διαλέξει τόσο αφιλόξενο οικοσύστημα... Επειδή αδυνατώ να πιστέψω ότι οι θαλάσσιες χελώνες που επιβιώνουν εδώ γύρω είναι πολλές, τολμώ να υποθέσω ότι πρόκειται για την ίδια χελώνα που είχα δει να κολυμπάει κοντά στην Βάρκιζα πριν από ένα περίπου χρόνο. Δεν μπορώ να το αποδείξω φυσικά.....

Τότε την είχα δει από μακριά, καθώς περνούσα με το λεωφορείο και χάζευα τη θάλασσα. Από τότε διατηρούσα την κρυφή ελπίδα ότι θα τη συναντούσα κάποτε σε κάποια βουτιά μου -εγώ ή και κάποιος άλλος από εμάς... Η ελπίδα έσβησε σήμερα το πρωί.

Ο Κώστας (DrIVER) μου τηλεφώνησε πρωί πρωί για να μου πει ότι μια μισοπεθαμένη χελώνα κειτόταν στην παραλία της Σαρωνίδας. Αιμορραγούσε αλλά που και πού άνοιγε τα μάτια της. Τηλεφώνησα αμέσως στο Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελωνών στη Γλυφάδα (ΑΡΧΕΛΩΝ). Μου είπαν ότι θα πήγαιναν. Ξεκίνησα κι εγώ κι έφτασα εκεί κατά τις 9:30. Η χελώνα ήταν ήδη νεκρή. Δε θέλησα να το πιστέψω αμέσως. Έμεινα τουλάχιστον δύο ώρες στην παραλία με καλή φίλη και συνάδελφο περιμένοντας να διακρίνουμε τα οποιαδήποτε σημάδια ζωής. Την βρέχαμε και την εξετάζαμε συνεχώς. Ο κόσμος είχε μαζευτεί τριγύρω, άλλοι ήθελαν να την ξεφορτωθούν μην βρωμίσει, άλλοι στεναχωριόντουσαν, τα παιδάκια χάζευαν πότε με θαυμασμό και πότε με αηδία.

Με τα πολλά μάζεψα κάποιες σκόρπιες πληροφορίες. Η χελώνα βρέθηκε χτες το απόγευμα να επιπλέει τραυματισμένη κάπου ανοικτά απ'όπου τη μάζεψε διερχόμενο σκάφος με τουρίστες. Την έβγαλαν στην παραλία της Σαρωνίδας. Κάποιοι κάλεσαν τους χελωνάδες, κάποιοι το Λιμενικό, κάποιοι την Αίγινα και κάποιοι τα κανάλια. Δεν ήρθε κανένας, δεν ξέρω γιατί.

Ούτε τα παιδιά της Γλυφάδας έφτασαν ποτέ. Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι έμαθαν ότι η χελώνα είναι νεκρή και άρα δεν τους αφορούσε πλέον. Προφανώς έτσι είναι. Αλλά παρόλ' αυτά ένιωσα μια αβάσταχτη θλίψη γι'αυτή την πρώιμη υποχώρηση.
Θα μπορούσαν τουλάχιστον να είχαν έρθει για να διαπιστώσουν το θάνατό της. Να καταγράψουν το είδος, το φύλο, την ηλικία, το αίτιο θανάτου.
Νόμιζα ότι αυτή ήταν η δουλειά τους. Όμως η Σαρωνίδα ήταν μακριά. Και η χελώνα νεκρή (αφού έτσι τους είπανε κάποιοι προφανώς άσχετοι).

Ήταν μια Caretta caretta. Είμαστε -θεωρητικά- περήφανοι που τα τελευταία άτομα του είδους αυτού επιβιώνουν ακόμα στην Ελλάδα. Νομίζω ότι ήταν θηλυκή. Μήκος περίπου ενός μέτρου. Ένα θαυμάσιο πλάσμα. Είχε χτυπηθεί από κάποιο σκάφος και είχε εσωτερική αιμορραγία. Αιμορραγούσε ακόμα όταν έφτασα, αιμορραγούσε πάνω από 12ωρο μέχρι να πεθάνει... αφού κανείς δεν θεώρησε σημαντικό να τη βοηθήσει.

Τα παιδάκια κοιτούσαν.

Κοιτάξτε παιδάκια την Caretta, τους έλεγα, κοιτάξτε γιατί μάλλον δε θα την ξαναδείτε ποτέ.....