[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ]

βρισκομαι στη ναξο για δουλεια προ ενος μηνα (περασε κιολας τοσος καιρος?)...ειμαι πανω σε ενα ιστιοπλοϊκο που εχει ως αντικειμενο την οικολογικη προσεγγιση των ελληνικων θαλασσων.

Οσο περιμενω να γεμισουν οι μπουκαλες παρατηρω τους 10 (!) καλαμακιδες να λιανιζουν οτι μικροψαρο υπαρχει στο μικρο λιμανακι...
Τα ψαρια , γοπιτσες , μουρμουρακια, γοβιοι, στιβαγμενα σε ενα μπουκαλι και ενα πιτσιρικι 5 χρονων να τα περιεργαζεται και να τους μιλαει σα να ειναι παιδικο παιχνιδι.
"Ειναι τα ψαρακια μου " μου γελαει.... "ναι αλλα τα ψαρακια σου πεθαινουν" απανταω...Το μωρο πλανταζει στο κλαμα....δεν το ειχε συνειδητοποιησει μεχρι τη στιγμη εκεινη. Παω κοντα της για να την ηρεμησω κι αρχιζω να της λεω ιστοριες του βυθου...πως τα ψαρακια μαζευουν φυκακια για να φτιαξουν φωλιτσες για τα μωρα τους...

Το μωρο απευθυνεται στη μαμα του και την παρακαλει να μην ξαναβγαλει ετοιμοθανατα ψαρια αλλα ζωντανα....
Οι υπολοιποι καλαμαδες με αντιμετωπιζουν ως γραφικο. Πως να τους αδικησω? Ποτε καθησανε μπροστα σε ενα ενυδρειο διπλα σε μια μαρια να ακουσουν για τη ζωη του βυθου? Μα αφου δεν υπαρχουν ενυδρεια....

Ποιος δασκαλος πηρε τα παιδια της ταξης του και μασκοπεδιλα για να ζωγραφισουν τον υποβρυχιο κοσμο? Μα αφου δεν προβλεπεται απο το αναλυτικο προγραμμα διδασκαλιας...

Και πεντε λεπτα μετα, ενας με την αποχη του βγαζει μια απλυσια και ειναι ετοιμος να καρφωσει το μαχαιρι πανω στο αγνωστο και προφανως (για το μυαλο της πλειοψηφιας) επικινδυνο ζωο, οταν του το αρπαζω απο το χερι και το γυριζω στο νερο. Σε 1' ειναι μαζεμενοι ολοι γυρω μου και με ακουν να τους μιλαω για θαλασσιους λαγους , για ισπανους χορευτες, για πολυχρωμα σαλιγκαρια που μεταμορφωνουν ενα πρασινο βυθο σε ιμπρεσιονιστικο πινακα ζωγραφικης. Ακουν με προσοχη, νοιαζονται, αλλα μετα απο 2 μερες θα με εχουν ξεχασει ...

Πεφτω για υπνο το βραδυ και αναρωτιεμαι πως θα ηταν η ελλαδα αν η μενεγακη ηξερε καταδυσεις και μιλουσε για αυτες καθημερινα....

Καλημερα φιλαρακια-συνδυτες