[Dimitris Galon]

Αρχικό μήνυμα απο georgiapap

Τώρα, υπάρχουν και πράγματα που είδα με κάποιο σκεπτικισμό. Ένα μεγάλο κομμάτι της ταινίας ήταν αφιερωμένο στην δράση της SeaShepherd. Πέρα από τα προκαλούμενα αισθήματα ενθουσιασμού που ξεσηκώνει η - σκηνοθετημένη τουλάχιστον - παρουσίασή της, το αν έχει δικαίωμα κάποιος να καταφεύγει στην αυτοδικία για να πετύχει τον σκοπό του είναι θέμα προς συζήτηση. Βεβαίως, είναι η έλλειψη των θεσμών ή η ελλειπής λειτουργία τους που οδηγούν σε μια τέτοια επιλογή. Όμως, η απάντηση στην ανεπάρκεια των θεσμών οι οποίοι ως γνωστόν δηλώνουν μια υγιή συλλογικότητα, μια υγιή λειτουργία της κοινωνίας, δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι είναι η αυτοδικία ή οι ατομικές, μεμονωμένες δράσεις. Πιστεύω πως είναι η προσπάθεια δημιουργίας και λειτουργίας αυτών ακριβώς των θεσμών που λείπουν. Αλλά και πάλι ίσως έντονες δράσεις όπως αυτές να ωθούν προς την επιθυμητή κατάσταση... δεν ξέρω.
Σ’ αυτό το σημείο, βρήκα πολύ αισιόδοξη την αναφορά στις διαδηλώσεις του κόσμου στην Κόστα Ρίκα (μια όχι πλούσια χώρα) και αλλού, με αίτημα την προστασία των καρχαριών όταν μάλιστα αναφέρθηκε ότι αυτές είχαν και αποτέλεσμα. Και δεν μπόρεσα παρά να μην κάνω την μεταφορά στο μυαλό μου. Θα κάναμε εμείς στην πιο πλούσια και μορφωμένη Ελλάδα (τον παράδεισο του ατομισμού) κάτι παρόμοιο;

Αρχικό μήνυμα απο physalia

Τα πλανα με τις επιθέσεις του Sea Shepherd με βασάνισαν αισθητικά ακριβώς όσο και το ξέσκισμα των καρχαριών.

Γιατί ξέρω ότι εκείνη τη στιγμή, οι δυο πλευρές δεν μάχονται τον ίδιο πόλεμο.
Ο ένας έρχεται από κάπου μακριά, άλλη αισθητική, αλλη αντίληψη, άλλες ιεραρχίες, καλοταϊσμένος, και επιτίθεται σε ανθρώπους που δεν διαφέρουν από οποιονδήποτε άλλο ψαρά, κάνοντας κάτι από τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει για να ταϊσουν τις οικογένειές τους.

Είχαμε ακριβώς την ίδια συζήτηση με δυο φίλες μετά την ταινία.
Η μία συμφωνούσε μαζί μου, η άλλη μου έλεγε ότι αν δεν ήταν αυτός ο τύπος, πολλά φρικτά πράγματα θα συνέβαιναν ακόμα εκεί έξω. Έχει συμβάλει πολύ στον αγώνα ενάντια στην φαλαινοθηρία.
Το καταλαβαίνω και το σέβομαι. Αλλά αισθητικά εξακολουθώ να έχω πρόβλημα.

Γεωργία και Μαρία,
διάβασα με μεγάλη προσοχή τα γραφόμενα σας, δυστυχώς η προσωπική μου πείρα και η άμεση επαφή με τους προαναφερόμενους χώρους και τις δραστηριότητες του γηγενούς πληθυσμού με οδηγούν στο να αμφισβητήσω ορισμένα από τα γραφόμενα σας. Κύριος άξονας των αναφορών σας είναι οι έννοιες "θεσμοί", σαν απόρροια της λειτουργικότητας μιας κοινωνίας ανθρώπων, "αυτοδικία", σαν απόρροια της άμεσης εφαρμογής μέτρων για την διατήρηση της βιοποικιλότητας σε συνδυασμό με την παγκόσμια εφαρμογή των κανόνων της εμπορευματοποίησης, "ατομικισμός", σαν απόρροια της συλλογικής κοινωνικής συνείδησης και της παγκοσμιοποίησης, καθώς και "αισθητική", σαν απόρροια ενός πολιτισμικού κύκλου ανάμεσα στους τόσους που υπάρχουν παγκοσμίως.

Κατ΄ αρχάς θα ήθελα να αναφέρω ότι πριν αρκετά χρόνια ταξίδεψα στα νησιά Galapagos και στην Isla del Coco όπου παρέμεινα για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα καταδυόμενος σε απόμακρες περιοχές όπως τα ακατοίκητα νησιά Darwin και Wolf στο σύμπλεγμα των Galapagos. Όλο το διάστημα που βρέθηκα εκεί δεν υπήρξε μέρα που να μην συναντήσαμε παράνομους ψαράδες οι οποίοι αφ΄ ενός ψάρευαν καρχαρίες με άνομα μέσα, για τα πτερύγια τους -σε μια προστατευμένη περιοχή όχι μόνο σύμφωνα με τους νόμους του Εκουαδόρ αλλά και με παγκόσμιους-, αφ΄ ετέρου ψάρευαν νόμιμα και άλλα ψάρια για το "ξεκάρφωμα". Οι ψαράδες αυτοί δεν ήταν ντόπιοι αλλά προέρχονταν από ηπειρωτικές χώρες οι οποίες βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Δεν πρόκειται για σχετικά φτωχούς ψαράδες που ζουν την οικογένεια τους αλλά για σχετικά πλούσιους, τους οποίους θα δεις κάθε δεκαπέντε περίπου ημέρες να σκορπούν τα χρήματα τους με τις ανήλικες πόρνες του λιμανιού, τύφλα στο μεθύσι. Τα πλοία δε, με τα οποία ψαρεύουν μακριά από τις πάτριες ακτές, ανήκουν σε παράνομους στόλους οι οποίοι διακινούνται από βαρώνους του finning. Όλο το καλά σχεδιασμένο αυτό σύστημα δεν θα δούλευε αν δεν στηριζόταν από τις εκάστοτε διαιφθαρμένες κυβερνήσεις οι οποίες λαμβάνουν τα ανάλογα ποσά όχι μόνο για να μην βλέπουν αλλά και για να βρίσκουν παράθυρα στο finning. Αναφέρω για παράδειγμα την νομική αλλαγή που έγινε μετά την επίσκεψη του τότε προέδρου του Εκουαδόρ Lucio Guitiérrez στα Galapagos το 2004. Ενώ στην περιοχή απαγορευόταν ολότελα το εμπόριο των πτερυγίων καρχαρία, μετά την επίσκεψη του προέδρου άλλαξε και επέτρεψαν το εμπόριο πτερυγίων σε περίπτωση που οι καρχαρίες είχαν πιαστεί "τυχαία".
Θα ήθελα να αναφέρω ότι ΔΕΝ πρόκειται για φτωχούς ψαράδες, πρόκειται για φτωχούς γενικότερα οι οποίοι κατατάσσονται από τα καρτέλ του finning για να βγάλουν μεροκάματο το οποίο οι υπόλοιποι ντόπιοι θα ζήλευαν. Σε όλο αυτό το κλίμα τριτοκοσμικών χωρών οι θεσμοί περιορίζονται στην προστασία ουσιωδών και πρωτογενών αναγκών όπως είναι η τροφή, και η σχετικά αξιοπρεπής διαβίωση. Η αισθητική του πολιτισμικού αυτού κύκλου απορρέει από την διαδρομή της τροφής, της κάθε είδους αφόδευσης και της οικονομικής ευμάρειας. Είναι άμετρα ανθρωποκεντρική και οδηγείται πολύ εύκολα σε ακρότητες. Οι πλούσιοι στον ανατολικό Ειρηνικό, από την Costa Rica μέχρι το νότιο Περού, είναι οι ιδιοκτήτες τουριστικών εγκαταστάσεων, οι βαρώνοι του finning, οι βαρώνοι της coca, και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, από εκεί και κάτω το χάος. Επίσης το finning δεν ξεφεύγει φυσικά από τους νόμους του παγκόσμιου εμπορίου, της ζήτησης και της προσφοράς.

Κύριο μέσο ψαρέματος των καρχαριών είναι τα παραγάδια επιφανείας, τα οποία απλώνονται για χιλιόμετρα, όχι μόνο σε διεθνή αλλά και σε χωρικά ύδατα σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη. Το θέμα αυτό διευθετείται εν μέρει από εθνικούς νόμους οι οποίοι χάνουν την ισχύ τους από την στιγμή που οι στόλοι του finning βρίσκονται σε διεθνή ύδατα. Η προβληματική αυτή ενισχύει τους βαρώνους και ολόκληρο τον μηχανισμό του finning μια και τους δίνει την δυνατότητα να λειτουργήσουν σε γκρίζες και νομικά μαύρες ζώνες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τον φοβερό ρυθμό με τον οποίο αδειάζουν οι θάλασσες του πλανήτη, οδηγεί στην άμεση ανάγκη αντίστασης και αντιμετώπισης του προβλήματος. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει περισσότερο η αειφόρα ανάπτυξη του φυσικού μου περίγυρου, σαν πρωτεύουσας, απαραίτητης και καθοριστικής αξίας, και λιγότερο η θεματική προσέγγιση μέσα από έναν μη υπάρχοντα αλλά βρεφικά λανθάνοντα παγκόσμιο αισθητικό κώδικα. Έτσι η εν μέρει άμεση δραστηριότητα της οργάνωσης Sea Sheperd με βρίσκει σύμφωνο σε μια πρακτική η οποία σκοπό έχει την άμεση δράση (direct action) για την προσωρινή εύρεση λύσης για παράνομα γεγονότα και πράξεις που χρησιμοποιούν τα νομικά κενά για να εκμεταλλευθούν τα παγκόσμια φυσικά αποθέματα.

Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω όλα αυτά ήταν η ανάγκη να καταθέσω την άποψη μου για ένα θέμα το οποίο έζησα και είδα από κοντά και με το οποίο με συνδέει μια προσωπική ουσιαστική προβληματική η οποία καθορίζει, σε σημαντικό βαθμό, και την α-λανθάνουσα αισθητική μου.
Σας χαιρετώ και τις δυο.
DG