φόρεσα σήμερα ένα διακριτικό χιτζάμπ και πήγα στο περίπτερο.
"Το περιοδικό Θάλασσα" είπα με φωνή χαμηλή και ύφος ταπείνωσης.
Είναι που ντρέπομαι τόσο πολύ να ψωνίζω περιοδικά με ματσομάνηδες στο εξώφυλλο, που επιδεικνύουν όλο καμάρι το ψόφιο ψάρι τους στο φακό, τεντώνοντας το χέρι μπροστά τους....(γνωστό και ως "ιανός" ή "διπλή-μούρη" εφέ: και το ψάρι παχύτερο και αυτός πιο αδύνατος)
Έκρυψα το περιοδικό στον κόρφο μου, μη μας δει και κάνας σοϊκός και παρεξηγηθούμε, κι έτρεξα σπίτι.... άνοιξα προσεκτικά, μισές-μισές τις σελίδες κι έφτασα στα περιεχόμενα, επιτυχώς, χωρίς ιδιαίτερη αισθητική οδύνη κι όχληση...
Και ιδού:
σελ 228, όμορφες εικόνες, όμορφο κείμενο, όμορφα ΖΩΝΤΑΝΑ, όμορφοι άνθρωποι..... ουφ!
Παιδιά, το βίντεό σας ήταν σούπερ και αφήστε τα ψόφια (για τους εξωφυλλάκηδες).....
Κάθε πότε δέχεστε επισκεψοβουτιές;
I love Korinthiakos, τέλος!
