2. Η ζωή στο σκάφος (South Red Sea: On the Boat)
==========================
Νομίζω πως με το που πάτησα το πόδι μου στο σκάφος, οι ενδοιασμοί μου εξαφανίστηκαν:
Ξέχασα τον πολιτισμό του Καίρου κι έγινα ο αμερικάνος τουρίστας που ήρθε για βουτιές και χαλάρωση.
Εξ' άλλου αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός του ταξιδιού,
κι οι άνθρωποι εδώ είναι επαγγελματίες που σέβονται τη δουλειά τους
και ξέρουν πως να σε κάνουν να χαλαρώσεις, να αισθανθείς άνετα και να θες να ξανάρθεις.
Πανέμορφες βουτιές, ενθουσιώδης ανταλλαγή εντυπώσεων και φωτογραφιών στο ενδιάμεσο,
νόστιμο ελαφρύ φαγητό, χαλαρή κουβέντα το βράδυ στο φωτισμένο κατάστρωμα,
τι άλλο να ζητήσει κανείς?
Από αυτούς που με ξέρουν, λίγοι θα το πιστέψουν αλλά είναι γεγονός:
ξυπνούσα στις 6:15 και κατά τις 8:00 είχα κάνει ήδη την πρώτη βουτιά και έτρωγα πρωινό!
(προσωπικό ρεκόρ πρωινού ξυπνήματος: μόνο στο στρατό και σ' αυτό το ταξίδι μου έχει συμβεί...)
Tα λεπτομερή σκαριφήματα βυθού του τοπικού dive-master, αποτελούν σίγουρα ένα μέρος
της ατραξιόν κάθε liveboard. Αν προσέξετε τη δεύτερη φωτογραφία θα διαπιστώσετε
και το χιούμορ του δικού μας, καθώς και την ικανότητά του να ζωγραφίζει δύτες-φωτογράφους
κάτω από το πολύ εύγλωτο: "NO SOLO DIVING <= 100m απόσταση =>"
Κι η αλήθεια είναι πως είχε δίκιο να μας φωνάζει, γιατί η ορατότητα της Ερυθράς
σε ξεγελάει και δημιουργεί μια αίσθηση ψεύτικης ασφάλειας: Μπορείς να διακρίνεις τον διπλανό δύτη
και στα 40-50 μέτρα απόσταση, αλλά αυτό δεν αποτελεί απόσταση ασφαλείας...
Η παρέα ήταν εξαιρετική - 20 άτομα, όλοι Έλληνες - δέσαμε μια χαρά,
και περάσαμε φανταστικά. Σημαντικό ρόλο πιστεύω έπαιξε και η εμπειρία
του Γ.Δελβερούδη στην όλη οργάνωση του ταξιδιού και στην εξάλειψη οποιουδήποτε
απρόοπτου προέκυπτε στην πορεία. Thanks George!
ΥΓ: Οι φωτογραφίες των briefings, είναι του Απόλλωνα. Thanks Απόλλων!