03-03-10, 04:38
|
|
|
|
Εγγραφή: 18-01-2008
Περιοχή: Θεσσαλονίκη
Μηνύματα: 224
|
|
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Vasilis_UW
|
Φίλε συνονόματε,
Ωραίες και ενδιαφέρουσες φωτογραφίες!  Έχω καιρό να ασχοληθώ με ταυτοποιήσεις οργανισμών στο forum αλλά με πετυχαίνεις σε φάση που ασχολούμαι με τα Σκληρακτίνια στο πλαίσιο του διδακτορικού μου. Γενικά, ο προσδιορισμός των Σκληρακτίνιων είναι ιδιαίτερα δύσκολος και δεν μπορεί να γίνει μόνο από φωτογραφίες, πέρα από κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είδη (π.χ. Cladocora caespitosa, Leptopsammia pruvoti). Για τον προσδιορισμό του είδους απαιτούνται δείγματα τα οποία μπορούν να διατηρηθούν ξερά. Το κύριο γνώρισμα για το διαχωρισμό τους είναι η μορφή του κάλυκα (π.χ. αριθμός διαφραγμάτων, μεσοδιαφράγματα, παρουσία ακάνθων, μορφή αξονικού στύλου κ.α.). Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις, στη Μεσόγειο έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα συνολικά 33 είδη Σκληρακτίνιων. Ειδικότερα, στο Αιγαίο έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα 18 είδη, συμπεριλαμβανομένου του αλλόχθονου είδους Oculina patagonica που αναφέρθηκε τα τελευταία χρόνια στο Σαρωνικό από έρευνες του ΕΛΚΕΘΕ (και συγκεκριμένα της Μαρίας/Physalia). Μέχρι σήμερα ο μόνος που έχει πραγματοποιήσει εκτενή έρευνα εστιασμένη στα Σκληρακτίνια (και γενικότερα στα Ανθόζωα) της Ελλάδας είναι ο κ. Βαφείδης που πραγματοποίησε σχετική διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ (1992) και είναι σήμερα επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας & Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας (Βόλος).
Στην πρώτη φωτογραφία έχεις ένα πολύ χαρακτηριστικό είδος. Πρόκειται για το Madracis pharensis που σχηματίζει αποικίες με μορφή ‘κρούστας’. Είναι χαρακτηριστικός κάτοικος σκιερών υπόστεγων (overhangs) και ημι-σκοτεινών υποθαλάσσιων σπηλαίων. Μάλιστα σύμφωνα με τους διακεκριμένους Γάλλους επιστήμονες Pérès & Picard (1964), το είδος αυτό είναι περισσότερο συνηθισμένο στην Ανατολική σε σχέση με τη Δυτική Μεσόγειο. Από τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της δικής μου έρευνας φαίνεται ότι το είδος αυτό σχηματίζει εκτεταμένες ‘φάσεις’ στην οροφή του ημι-σκοτεινού τμήματος (κοντά στην είσοδο) των υποθαλάσσιων σπηλαίων του Βόρειου Αιγαίου.
Για τη δεύτερη φωτογραφία δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να διατυπώσει ασφαλή άποψη βασιζόμενος μόνο στη φωτογραφία, χωρίς να εξετάσει αντίστοιχο δείγμα.
Στην τελευταία φωτογραφία έχεις κάποιο Ζωανθάριο που αναπτύσσεται επιβιωτικά επάνω σε κάποιο είδος σπόγγου. Το μωβ χρώμα και η μορφή του σπόγγου που χρησιμοποιεί το Ζωανθάριο ως υπόστρωμα εγκατάστασης, όντως παραπέμπει στο είδος Dysidea avara κατά πάσα πιθανότητα. Τα χαρακτηριστικά εκείνα βάσει των οποίων γίνεται η ταυτοποίηση των Ζωανθάριων είναι η μορφή των αποικιών, ο τύπος και το μέγεθος των νηματοκυστών. Όπως το βλέπω, το Ζωανθάριο σου θα μπορούσε να ανήκει στο είδος Epizoanthus arenaceus. Και αναφέρω αυτό διότι είναι ο μόνος εκπρόσωπος του γένους Epizoanthus που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στο Αιγαίο (από τα συνολικά 10 Μεσογειακά είδη Epizoanthus spp.). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τα υπόλοιπα 9 είδη στις θάλασσές μας. Για αυτό σε πολλές περιπτώσεις είναι σημαντική και απαραίτητη η συλλογή ενός μικρού δείγματος.
Μάλιστα η συλλογή μικρών ποιοτικών δειγμάτων παράλληλα με την υποβρύχια φωτογράφηση του κάθε οργανισμού είναι πολύ σημαντική. Πόσο μάλλον σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα υποβρύχιας φωτογράφησης από το μεγαλύτερο αριθμό αυτοδυτών που υπήρξε ποτέ. Είναι γεγονός ότι η στοιχειώδης και βασική έρευνα του βιόκοσμου των Ελληνικών θαλασσών και της Ανατολικής Μεσογείου γενικότερα δεν έχει ολοκληρωθεί και θα πρέπει επειγόντως να συνεχιστεί δεδομένου ότι χάνουμε ολοένα και περισσότερα συστατικά της θαλάσσιας βιοποικιλότητας τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς – πέρα από τα γνωστά οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν – οι ‘ταξινομικές’ έρευνες δεν είναι πλέον τόσο «της μόδας». Μόνο που οι Γάλλοι, Ιταλοί και Ισπανοί φίλοι μας πραγματοποιούν τέτοιου είδους έρευνες εδώ και 50 χρόνια οπότε εν μέρει δικαιολογούνται, σε αντίθεση με εμάς που κάνουμε ότι κάνουμε την τελευταία 20ετία χωρίς φυσικά να έχουμε καλύψει γεωγραφικά τα χωρικά μας ύδατα. Γνώμη μου είναι ότι η Ελληνική καταδυτική κοινότητα – και ιδίως οι φωτογράφοι-αυτοδύτες – με την υποστήριξη καταδυτικών συλλόγων και σε συνεργασία με τους επιστήμονες, μπορούν και θα πρέπει να συμβάλουν καθοριστικά προς αυτή την κατεύθυνση. Έχουμε περάσει σε μία νέα εποχή σε ότι αφορά την αυτόνομη κατάδυση (ειδικά στην Ελλάδα μετά το νέο καταδυτικό νόμο του 2005), την υποβρύχια φωτογραφία αλλά και τη διακίνηση πληροφοριών και επικοινωνία μέσω του διαδικτύου και θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε.
Εάν έχω κάποια νεότερη πληροφορία για τα ζωάκια σου θα σε ειδοποιήσω. Μόνο που ξέχασες να μας πεις περιοχές και βάθος… 
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Tiburon : 03-03-10 στις 14:35.
|