Το ξωτικοκόραλλο λοιπόν, συμβαίνει να είναι ένα από τα ελάχιστα κοράλλια που έχουν αναφερθεί να μεταναστεύουν επιτυχώς σε νερά πέρα από τα δικά τους. Σε ό,τι αφορά αυτό το "δικά τους" πάλι, υπάρχει κι εδώ ένα μκρό θεματάκι, καθώς το
Oculina patagonica, αν και θεωρείται αυτόχθονος κάτοικος των εύκρατων ΝΔ ακτών του Ατλαντικού (πχ. Αργεντινή, Βραζιλία), δεν έχει ακόμα βρεθεί ζωντανό στον υποτιθέμενο τόπο καταγωγής του... Για την ακρίβεια, η ταυτοποίησή του βασίζεται μόνο σε απολιθωμένα ευρήματα ηλικίας μερικών χιλιάδων ετών! Με δεδομένο τον γρίφο αυτό, το κοράλλι συνεχίζει να αναγνωρίζεται συμβατικά ως
O. patagonica αλλά η επιβεβαίωση της ταυτότητας του και της πραγματικής καταγωγής του παραμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα εκκρεμότητα....
Στη Μεσόγειο αναφέρθηκε πρώτη φορά το 1966 στην Ιταλία (όπου μάλιστα εντοπίστηκε από έναν ερασιτέχνη αυτοδύτη, τον Luigi Morra). Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι είχε εγκατασταθεί ακόμα νωρίτερα στις ακτές της Ισπανίας. Έκτοτε άρχισε να εξαπλώνεται -ή έστω να γίνεται "ορατότερο"- σε πολλές ακόμα Μεσογειακές χώρες (Αλγερία, Τυνησία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Λίβανος, ΝΔ Τουρκία).
Δεν γνώριζα τίποτα για την ύπαρξη του τον Νοέμβρη του 2005, όταν αμέριμνη κολυμπούσα ανάμεσα στα φύκια. Μια μικρή αποικία περίπου 2Χ3cm τράβηξε την προσοχή μου, γιατί η ακτή εκείνη της Σαλαμίνας στην οποία πλατσούριζα μού ήταν τόσο οικεία που μπορούσα εύκολα να ορκιστώ ότι αυτό το κοραλλάκι ήταν κάτι ολότελα καινούργιο στη γειτονιά. Δεν ήταν δύσκολο να βρω περισσότερες πληροφορίες γι'αυτό, αφού όπως είπα δεν είναι και πολλά τα "ταξιδιάρικα" κοράλλια στον κόσμο...
Η τελική ταυτοποίηση του είδους έγινε από τον H. Zibrowius, έναν από εκείνους τους θαλάσσιους βιολόγους που έχουν περάσει τη μισή ζωή τους κάτω από το νερό και για τους οποίους τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση.
Από το 2005 έως σήμερα, το κοράλλι αυτό έχει εξαπλωθεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς κατά μήκος των ακτών του Σαρωνικού κόλπου από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και της Σαλαμίνας έως περίπου και το Σούνιο.
Εισβολική συμπεριφορά; Θα σας γελάσω.
Για την ώρα, πάντως, φαίνεται να τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά σε μαρίνες και ντόκους, όπου η προϋπάρχουσα βιοποικιλότητα είναι εκ των πραγμάτων μικρή.
Ο Vasilis_UW μπορεί άλλωστε να σας το επιβεβαιώσει μια χαρά, αφού στο Φλοίσβο το κοράλλι κοντεύει να φτιάξει δικό του ύφαλο, μια ζωντανή χνουδωτή ταπετσαρία που έχει ντύσει το μπετό από άκρη σε άκρη
!
Αν και τον Σαρωνικό τον έχουμε γενικά (ως ΕΛΚΕΘΕ) "ξετινάξει" στο ψάξιμο (ετοιμάζουμε και σχετική δημοσίευση), η περαιτέρω εξάπλωση του κοραλλιού μας ενδιαφέρει πολύ, είτε στο Σαρωνικό είτε οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα, οπότε οποιαδήποτε συμπληρωματική αναφορά του ευπρόσδεκτη!
Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο Vasilis_UW
Εγώ δεν έχω τόσο εξωτικά και δύσκολα όπως ο Πέτρος. Μάλλον εύκολα είναι τα δικά μου, αν και εγώ δεν τα ξέρω....
|
