Καλημέρα Δημήτρη και χρόνια πολλά. Η επισήμανση που κάνεις είναι για μία ακόμα φορά σωστή σχετικά με την καταγραφή του γεγονότος από τον Ντούνη.



Όπως βλέπουμε και στην αναφορά του συμβάντος μέσα από το βιβλίο του, αρκετά κομμάτια λείπουν και τα υπόλοιπα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τα αναφέρει.

Για να σου πω την αλήθεια ξεκίνησα να το ψάχνω το θέμα όταν διάβασα το περιστατικό στο βιβλίο του Beevor σχετικά με την Μάχη της Κρήτης, (το οποίο παρεμπιπτόντως και αυτό με την σειρά του έχει κάποιες ανακρίβειες αναφορικά με το γεγονός που ψάχνουμε), μιας και πάντα με συνάρπαζε αυτή η ιστορία και φέτος κανονίζω να βρεθώ στα μέρη για τον εορτασμό. Με βάση λοιπόν αυτό το βιβλίο και ψάχνοντας και την ανάλογη βιβλιογραφία καθώς και πηγές έφτασα και στην ιστορία της Belinda (η αλλιώς Thelma Ruck Keene όπως πολύ σωστά λες κι εσύ) στην οποία περιγράφει πολύ ωραία το μέρος που χτυπήθηκε και τελικά βυθίστηκε το πλοίο, όπως επίσης έχω και το γράμμα που έστειλε η Nancy Caccia στους γονείς της λίγες ημέρες αργότερα από το Cairo περιγράφοντας το περιστατικό της βύθισης καθώς και τον χαμό του αδελφού της (Oliver Barstow) στην Πολύαιγο (το πτώμα, του οποίου θα βρουν κάποιους μήνες μετά - μάλιστα αναφέρεται ότι βρήκαν δύο πτώματα- και θα θάψουν ο Καπετάν Αιμίλιος (ή αλλιώς Εμμανουήλ Βερνίκος), μαζί με τους Michael Parish, Myles Hildyard, Fred Embrey καθώς και κάποιον Χαραλάμπη από την Κρήτη, σε μία δραματική προσπάθεια απόδρασης από την Κρήτη. Τέλος μία άλλη πηγή ήταν οι αφηγήσεις των εξόριστων της Κιμώλου όπου και περιγράφουν τόσο το γεγονός της βύθισης όσο και της διάσωσης και περίθαλψης των ναυαγών στην Κίμωλο. Από εκεί ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, καθώς και η Φούλα Χατζηδάκη επιβιβάσθηκαν στο πλοίο που ήλθε να παραλάβει τους Άγγλους από την Κίμωλο και όχι στο ΚΑΛΑΝΘΗ όπως λανθασμένα αναφέρει ο Beevor.

Επομένως μπορώ να πω πως έχω αρκετά σημάδια σχετικά με το μέρος. Το θέμα είναι να βρω χρόνο να το συνεχίσω. Για παράδειγμα πριν από πρόπερσι ακολουθώντας τα βήματα των δραπετών από την Κρήτη κατέβηκα στην Ελαφόνησσο και στο Ακρωτήριο Μαλέας, όπου και είχα την τύχη να μάθω πληροφορίες όχι μόνο για την ιστορία τους αλλά και άλλων δραπετών από την Κρήτη και τον τρόπο που τους έκρυβαν και τους φυγάδευαν. Μάλιστα είχα την τύχη να συνομιλήσω με τα μέλη της μεγαλύτερης οικογένειας στην Ελλάδα (190 άτομα) καθώς και με άτομα που φυγάδευαν κόσμο όπως κύριος Πέτρος Αρώνης (εάν ζει σήμερα είναι 104 χρόνων).

Σκοπός μου ήταν να βαδίσω στα μέρη που βάδισαν και να αποτυπώσω με την κάμερα μου τα σημεία που βρέθηκαν σήμερα, φτάνοντας σιγά-σιγά και στην Πολύαιγο. Και μέσα από αυτό το οδοιπορικό και την συνομιλία με τους ανθρώπους μαθαίνω ιστορίες (για ανθρώπους, πλοία, ναυάγια κλπ) που στα βιβλία ειναι απλά 5 αράδες σε μία καταγραφή. Ελπίζω λοιπόν κάποια στιγμή να μπορέσω να ολοκληρώσω το οδοιπορικό μου και να σας το παρουσιάσω.