Η ταινία αυτή ήταν υπέροχη αλλά με απογοήτευσε. Πριν δω την ταινία σκεφτόμουν το Μικρόκοσμο και το δέος που μου είχε προκαλέσει. Ήταν πολύ μπροστά από ότι είχα δει μέχρι τότε. Μετά και πριν δέκα χρόνια ήρθε το Ταξιδιάρικα Πουλιά και το Blue planet (deep blue-planet earth) και μου δημιουργείσαι τα ίδια αισθήματα. Το πρώτο ήταν σχεδόν ότι ομορφότερο είχα δει (μετά τον καλό τον κακό και τον άσχημο) και το άλλο ότι ομορφότερο είχα δει σε σχέση με την θάλασσα. Στο μυαλό σκεφτόμουν «το ταξιδιάρικα πουλιά σε έκδοση με ψάρια» και ευελπιστούσα πως όταν έβγαινα από το σινεμά θα ήθελα κάνα τρίωρο για να επανέλθω στην πραγματικότητα. Το έργο ήταν υπέροχο άλλα τέτοιο δέος δεν μου προκάλεσε. Για αυτό και λέω ότι με απογοήτευσε. Περίμενα πως δέκα χρόνια μετά το Blue planet θα ήταν αυτό το έργο που θα ήταν «πολύ πιο μπροστά».
Παράλληλα νομίζω πως το έργο πηγαίνει και για σχετικά εμπορική αποτυχία στην χώρα μας αφού παρόλο που διαφημίζετε και στην τηλεόραση, την πρώτη Κυριακή προβολής του σε κεντρικό σινεμά ήμασταν το πολύ 20 άτομα. Σε αντίστοιχο σινεμά το Blue planet (λίγα χρονιά αργότερα από την σειρά που είχε βγει σε έκδοση ταινίας για σινεμά) και βδομάδες μετά την πρώτη προβολή τα ψιλογέμιζε τα σινεμά.