[paris]

Είναι τόσα τα ερεθίσματα που προσφέρουν τροφή για σκέψη τις τελευταίες ημέρες που ο καθένας μας φαντάζομαι αν ήθελε να γράψει ολοκληρομένα τις σκέψεις του θα χρειαζόταν σελίδες και σελίδες. Ίσως κάποια από αυτά που είπαμε να αφήσαν παρερμηνείες, αλλά στην εξέλιξη της συζήτησης αυτό είναι εντέλει επουσιώδες.

Το θέμα είναι ότι πέντε μέρες μετά την 5η Μαΐου, όλοι λίγο πολύ έχουμε επιστρέψει στις δουλιές μας και στην κανονικότητά μας. Εκτός από κάποιους που θα αργήσουν πολύ να επιστρέψουν σε μια κανονικότητα που ποτέ δε θα είναι η ίδια όπως πριν...

Είτε το θέλουμε είτε όχι είναι ξεκάθαρο ότι το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια η κοινωνική διαμαρτυρία θα εκφράζεται διαρκώς. Ας ευχηθούμε και πολύ περισσότερο ας κάνουμε ο καθένας μας κάτι, έστω και το ελάχιστο που περνάει από το χέρι μας, ώστε τέτοια γεγονότα να μη συμβούν ποτέ μα ποτέ ξανά.
Το να μπορείς να συζητάς και να διαφωνείς δημόσια με ανταλλαγή επιχειρημάτων και σεβασμό στην άποψη του άλλου, ειδικά σε περιόδους έντονης συναισθηματικής φόρτισης, είναι κι αυτό ένα κάτι, κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό.