στο δικο μου φαντασιακο κοσμο τα πραγματα θα μπορουσαν να ειχαν εξελιχθει ως εξης....
ενας δυτης βουταει σε ενα ναυαγιο το οποιο εχει στοιχειωθει απο εκατονταδες αδικοχαμενες ψυχες...
στη βουτια του αποφασιζει να παρει ενα αναμνηστικο,
ενα τσιγκινο κουβαδακι με το οποιο ετρωγε ενας ταλαιπωρος φανταρος οταν πολεμουσε στον αδικο πολεμο...
μετα απο καιρο με γνωριζει, με εκτιμα και απο ενδειξη σεβασμου στο ποιος ειμαι μου κανει δωρο το "πολυτιμο ενθυμιο" αυτο....
με το που το βλεπω, νιωθω οτι ειναι αδικο , για να μην πω ιεροσυλο, να κραταω στα χερια μου κατι που συμβολιζει τον αδικο χαμο συνανθρωπων...
παιρνω λοιπον το νεο φιλο μου τηλεφωνο και του λεω οτι με τιμα η πραξη του,
εκτιμω βαθια το οτι θελησε να μου δωρισει κατι πολυτιμο για αυτον ως ενδειξη ειλικρινους φιλιας,
αλλα θα προτιμουσα να βουτηξουμε παρεα και να γυρισουμε το κουβαδακι εκει που ανηκει, στο βυθο, στη μαμα θαλασσα....
αυτος το σκεφτεται και βλεπει το δικαιο του λογου μου...
κανονιζουμε λοιπον μια βουτια προσκυνημα στον ενΑΛΙΟ ταφο και επιστρεφουμε οτι ανηκει εκει...
Αυτο κυριοι και κυριες για μενα ειναι πολιτισμος....ή τουλαχιστον αυτο θα ηθελα να ειναι το παραδειγμα του ανθρωπινου πολιτισμου....ολα τα αλλα ειναι δειγματα βαρβαρισμου...
Πολιτισμος ειναι το να αναγνωριζεις το δικαιωμα του ανθρωπινου ειδους στο λαθος, στο να παλευεις καθημερινα με την ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ για να βελτιωσεις τα κακως κειμενα, να βελτιωσεις τις δεδομενες ανθρωπινες αδυναμιες....
Συνδυτες, το συστημα αξιων που με εκφραζει
σημερα ειναι γεννημα μιας μακροχρονης διαδικασιας που ξεκινησε οταν γεννηθηκα και ελπιζω να συνεχισει οσο θα ζω...
Ειναι προφανες, νομιζω, οτι αυτη η αξιακη εξελικτικη διαδικασια βασιζεται στο λαθος, στην αυστηρη κριτικη των γυρω μου και στην διαρκη αναγκη αυτογνωσιας και βελτιωσης.
Η καταδυτικη κοινωνικη συμπεριφορα δεν θα μπορουσε να αποτελει εξαιρεση στην συνολικη κοινωνικη συμπεριφορα...
Ποσο μαλλον μεταξυ ανθρωπων που παιρνουν ως αφορμη την κοινη αγαπη προς τη Μανα Θαλασσα και επιλεγουν να επικοινωνουν συχνοτερα μεταξυ τους...
Και καθοτι ουδεις αναμαρτητος, προτιμω τον ειλικρινως μεταμεληθεντα αμαρτωλο απο τον ψευτη ασπιλο ιεροκυρηκα (θωμα μην σαλταρεις ΔΕΝ εννοω εσενα, εξαλλου κι εσυ αμαρτωλος εισαι οπως κι εγω...)...
Ειδικα οταν ο ειλικρινως μεταμεληθεντας αμαρτωλος γινεται παραδειγμα προς μιμηση με λογια και εργα...
ΥΓ το πολυβολο μπορει πολυ ευκολα να μπει εκει που πρεπει....
θα καταλαβω καποιον που θεωρει οτι θα ηταν καλυτερο να μπει πισω στο αεροπλανο,
οπως θα καταλαβω και καποιον που θα προτιμουσε να το δει στον κωλο αυτου που το πηρε (σορυ για τα γαλλικα, αλλα οτι γραφω το γραφω οπως το σκεφτομαι, καιρο τωρα...)
Θεωρω ομως οτι η κουβεντα θα επρεπε να εξελιχθει ετσι ωστε να δουμε το πρωτο να συμβαινει...οσο και να μας ικανοποιουσε το δευτερο...
ΥΓ2 ποτε επιτελους θα τιθασευσουμε αυτην την ανοητη ανθρωπινη απληστια που αναγκαζει το ατομο να ειναι μονο ΕΓΩ και οχι ΕΜΕΙΣ...
ΠΟΤΕ;
ΥΓ3 δεν ξερω αν ειναι ασχετο αλλα στο παρακατω βιντεο μπορειτε να δειτε τι ενθυμιο πηρα απο τη θαλασσα προσφατως...ενω καποτε επαιρνα κοχυλια για τη γυαλα στο σαλονι...τι ειναι αραγε ποιο ομορφο; Τι θα κρατησει πιο πολυ; Τι λετε;