[neokles]

Τους "δημόσιους κατήγορους" και εισαγγελείς του πληκτρολογίου πραγματικά δεν τους έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Μοιάζουν λίγο σαν να τα ξέρουν όλα, σαν να είναι τέλειοι σε όλα, σε κάθε τομέα της ζωής τους "διδάσκουν" το σωστό και στηλιτεύουν το κακό. Σαν τον οδηγό που τρέχει με 180 βρίζει όσους πάνε με 120 και αποκαλεί ανεγκέφαλους όσους πάνε με 190. Αυτό κατ' εμέ είναι υπεροψία

Υπάρχουν λάθη που κάνουμε στην ζωή μας που μας κατατρέχουν σε όλη μας την ζωή. Μικρά ή μεγάλα λάθη στοιχειώνουν τον ύπνο μας για χρόνια. Κάποια κουβέντα που είπαμε σε έναν φίλο, μια άδικη ή και παράνομη πράξη, μια κουβέντα που δεν είπαμε ενάντια σε μια αδικία, ένα φιλί που δεν δώσαμε και ένα σ' αγαπώ που δεν είπαμε όταν ήταν ακόμα καιρός. Σκοπός όμως είναι να βρίσκουμε την δύναμη να σπάμε τον φαύλο κύκλο.

Φυσικά πριν από αυτό το thread (που πολύ κακώς ξεκίνησε) δεν υπήρχε πιθανότητα να πιστέψω τίποτα από αυτά που γράφτηκαν. Ήθελα να τα είχα μάθει αλλιώς.

Η ειλικρινής όσο και έμπρακτη μεταμέλεια, καθώς και η εξομολόγηση της Μαρίας σε αυτό τον ιστοτόπο (όπου όλο το Internet μπορεί να διαβάσει τι έγινε), με άγγιξε και συγκίνησε ιδιαίτερα. Δείχνει έναν άνθρωπο που δεν διστάζει να δικάσει και να καταδικάσει τον ίδιο της τον εαυτό βάσει των αρχών που έχει ασπαστεί. Της βγάζω το καπέλο και της προτείνω να προσκομίσει αποδείξεις αυτής της της πράξης στον σύλλογο.

Είμαι σίγουρος ότι το ΔΣ θα συνεδριάσει και θα αποφασίσει με νηφαλιότητα σύμφωνα με το καταστατικό μας. Σαν Νεοκλής το εμπιστεύομαι.

Προτείνω τον αρχικό καταγγέλλοντα να παραδώσει το επίμαχο αντικείμενο στην εναλίων. Σε αντίθετη περίπτωση είναι νομικά αλλά και ηθικά έκθετος.

Είναι προφανές πλέον ότι ο τρόπος που έγινε η καταγγελία δεν ήταν σωστός. Εύχομαι να μην επαναληφθεί τέτοιο φαινόμενο. Επιτέλους φτάνει! Ψάχνουμε να βρούμε ψεγάδι στο καλό αντί ενωμένοι να παλεύουμε για αυτό που αγαπάμε. Δεν κοιτάμε το φεγγάρι, κοιτάμε το δάκτυλο. Η καταδυτική κοινότητα, ο σύλλογος, το huts τo houts κτλ δεν απαρτίζονται από αγγέλους. Όλοι μας έχουμε τα λάθη μας και όσοι καταδυτικά δεν έχουμε αμαρτήσει (ακόμα) το κάναμε διότι κάποιοι πρόλαβαν και μας είπαν μερικά πράγματα. Για μένα μέσα σε αυτούς τους κάποιους είναι η Μαρία, με την οποία εμπέδωσα -πιστεύω- τι θα πει σεβασμός για την θάλασσα. Χωρίς αυτή ίσως σήμερα να μην βούταγα καθόλου. Όσες καραβάνες και να έχει στα ράφια του σπιτιού της αυτό δεν αλλάζει.

Ψάχνουμε λοιπόν ψεγάδι στο καλό. Ίσως έτσι ο κόσμος πιστέψει ότι ο σύλλογος είναι κάτι κακό ή έστω ύποπτο και ότι τα μέλη του ΔΣ είναι παλιάνθρωποι. Είναι έμφυτο του ανθρώπου και δεν αλλάζει. Με αγνές προθέσεις ή χωρίς, από αφέλεια ή όχι, από απειρία, η όχι, σπέρνουμε την καχυποψία και την διαίρεση. Εγώ το έργο αυτό, σε άλλο τόπο και σε άλλο χρόνο το έχω ξαναδεί.

Καλώ όλα τα μέλη και τους φίλους του συλλόγου να ασχολούνται ενεργά με τα κοινά, να προτείνουν και να επισημαίνουν τα λάθη που γίνονται και θα γίνονται για να μπορέσουμε να τα μειώσουμε στα λιγότερα δυνατά. Έτσι θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, έτσι θα βάλουμε το λιθαράκι μας για να πάμε μπροστά, σαν δύτες, σαν κατάδυση, σαν θάλασσα. Η δράση φέρνει και λάθη. Ο μόνος τρόπος να μην κάνεις ποτέ λάθη είναι να μην κάνεις τίποτα. Δεν φτιάξαμε σύλλογο για να μένουμε άπραγοι και να μην αγγίζουμε το σημεία που πονάει η κατάδυση.