Μπορεί το ναυάγιο να αναπνέει και να ζει μέσα από την υποβρύχια ζωή που το αγκαλιάζει, αλλά αυτό που μ' έκανε να το αισθανθώ πραγματικά μοναδικό και ζωντανό είναι η τόσο ζωντανή περιγραφή της κατάδυσης σαν προσωπικό βίωμα
Beauty is in the eye of the beholder
Όμορφες κι οι γωνίες λήψεις κι η επιλογή των φωτογραφιών.
Μ' αρέσει που τα κάδρα αναδεικνύουν την ομορφιά του ναυαγίου κι όχι την πράξη της κατάδυσης, ότι δηλ. οι δύτες -όπου υπάρχουν- λειτουργούν σε δεύτερο πλάνο, δηλώνοντας το μέγεθος και συμπληρώνοντας απλά τη σύνθεση κι όχι φωνάζοντας "είμασταν εκεί με 10 μπουκάλες ο καθένας".
Δε λέω ότι είναι κακό πράγμα οι φωτογραφίες με δύτες στο πρώτο πλάνο, αλλά εγώ σαν τρίτος θεατής -που δεν είμαι μέλος της ομάδας που βούτηξε και δεν μπορώ να λειτουργήσω "αναμνηστικά"- προτιμάω φωτογραφίες σαν τις παραπάνω γιατί μου λένε πολύ περισσότερα για την ομορφιά του ναυαγίου.
Εύγε λοιπόν και στις δυο σας, αφηγήτρια και φωτογράφο και ελπίζω να συνεχίσετε αυτή τη συνεργασία, γιατί πολύ με άρεσε
