κι όμως Ηλία, αλήθεια το βρήκα εμπεριστατωμένο το άρθρο, σε βαθμό κιόλας που μου προκάλεσε έκπληξη.
Πράγματι η καλλιέργεια του σολωμού είναι η πλέον περιβαλλοντικά επιζήμια κι αν ψάξει κανείς σχετικά με salmon farming θα βρεθεί μπροστά σε πληθώρα επιχειρημάτων, τα οποία βέβαια δεν είναι καθόλου άσχετα με το συντελεστή μετατρεψιμότητας, όπως αποκαλούν στη σχετική τεχνική γλώσσα το λόγο 1:3 που ανέφερε ο gb (σκεφτείτε ότι το 1:1 θεωρείται μία περιβαλλοντικά και οικονομικά συμφέρουσα εκδοχή).
Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί και η υποτιθέμενη καλλιέργεια (στην πραγματικότητα πάχυνση) του τόνου.
Οι θηρευτές δεν είναι καλά ζωάκια για τη φάρμα μας, στη χέρσο ποτέ δεν το επιχειρήσαμε γμτ!
Σε ό,τι αφορά τις γαρίδες, είναι και πάλι πολύ σωστά όσα αναφέρονται στο άρθρο. Οι γαρίδες γενικά πιάνονται με τράτες ή καλλιεργούνται σε ακτές με μανγκρόβια. Και τα δυο καταστροφικές πρακτικές, καλύτερα να έλειπαν παντελώς.
Υπάρχει βέβαια και η υπερεξαίρεση να βρίσκεσαι σε παραλιακό ψαροχώρι και οι γαρίδες/καραβίδες που σερβίρει το κατάστημα να έχουν πιαστεί με παγίδα. Αν υποψιαστώ ότι έχει γίνει κάτι τέτοιο.... τις τσακίζω ασυζητητί
Γενικά δεν υπάρχει απλά καλό και κακό ρε γμτ. Είναι πολύ πιο πολύπλοκο από αυτό. Νομίζω ότι όλα μας τα προβλήματα ξεκινούν με την πτώση από τον παράδεισο και την απόκτηση αυτοσυνείδησης (μπορεί να μην είμαι χριστιανή αλλά πιστεύω ως ένα βαθμό στη συμβολική ανάγνωση των γραφών
).
Από εκεί και πέρα για να μείνει κανείς ξ-ύπνιος πρέπει να βασανίζεται σε όλη του τη ζωή με ερωτήματα τέτοιου τύπου Δημήτρη και Απόλλων και να οξύνει και να χρησιμοποιεί διαρκώς την κρίση του πριν από κάθε του -μικρή η μεγάλη- επιλογή.
Δεν είναι ψύχωση όπως θα το χαρακτήριζε κάποιος αβίαστα αλλά θέμα του κατά πόσο θέλεις να έχεις τον οποιοδήποτε έλεγχο στην καθημερινότητα και τη ζωή σου γενικότερα. Κι αυτό απαιτεί συνεχή εγρήγορση δυστυχώς.
Θυμάται κανείς τον Σάιφερ στο Μάτριξ; Αυτόν που πρόδοσε τους δικούς του και υπέδειξε το κρησφύγετό τους στη Ζάιον;
Όταν τον ρώτησαν τι ήθελε σαν αντάλλαγμα, απάντησε:
-Θέλω το φιλέτο μου να είναι ζουμερό και να μη θυμάμαι τίποτα
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο συχνά τον μνημονεύω από τότε.....
