και υπερπηδώντας τα προηγούμενα μηνύματα, θέλησα κι εγώ να μοιραστώ μαζί σας μια δική μου αντίστοιχη με του geo συνάντηση με τον "εχθρό".
Καλοκαιράκι και βρίσκομαι σε γραφικό όρμο αγαπημένου νησιού όπου έχω μόλις απολαύσει την πρώτη κατάδυση των διακοπών μου.
Ξάφνου βλέπω από μακριά να πλησιάζει φουσκωτό με 4-5 άτομα και καταδυτικό εξοπλισμό.
Εν αρχή σκέφτομαι συναδελφικά και χαίρομαι. Το σκάφος δένει στην αυτοσχέδια εξέδρα και οι τύποι αρχίζουν να βγάζουν έξω πέδιλα, μάσκες, μπουκάλες και last but not least τον ΡΟΦΟ.
Το μέχρι-πριν-λίγο συναδελφικό μου χαμόγελο εξαφανίζεται και
Συφιλιάζομαι....
Βασικά είναι πολλοί και όλοι άντρες και κατά βάθος σκέφτομαι ότι θα έπρεπε ίσως να κρατήσω τη γλώσσα μου αλλά δεν τα καταφέρνω
.
Αφού τους λούζω στα "ώπα ρε μάγκες, κατόρθωμα τώρα το λέτε εσείς αυτό; θα πουλήσετε και μούρη τώρα ότι είστε υπερψαράδες;" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, αρχίζω να σημειώνω τον αριθμό του σκάφους για να ειδοποιήσω το λιμεναρχείο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η παρέα τους έχει χωριστεί στους καλόυς και τους κακούς μπάτσους.
Οι πρώτοι μου λένε τα γνωστά "Έλα μωρέ ένα ψαράκι, να φάει η οικογένεια, και χειρότερος είμαι εγώ δλδ από τον ψαροντουφεκά που χτυπάει όσα τους επιτρέπει ο νόμος; και (ατράνταχτο) άσε που τσάμπα θα πάρεις το λιμενικό, ξαδερφός του λιμενάρχη είναι "
Οι δεύτεροι δεν μιλάνε καθόλου, μόνο με κοιτούν εύγλωττα
Για κάποιο λόγο παρασύρομαι στη συζήτηση, αφήνω στην άκρη τα "βαράτε τα ρε, δικά σας ψάρια είναι, σε σας θα λείψουν πρώτα" και περνάω στα θέματα ασφάλειας. Προσπαθώ να καταλάβω τι καταλαβαίνουν από θέματα ασφαλούς κατάδυσης και σύντομα ανακαλύπτω ότι
όσοι από αυτούς έχουν πτυχίο, έχουν ένα πρώτο αστέρι με το οποίο επιδίδονται σε καταδύσεις αποσυμπίεσης ως εξής: Ακολουθώ το ψάρι μέχρι να το πιάσω και το dive cοmputer αφού το πιάσω. Φρικάρω.
Περνάω το επόμενο δίωρο μιλώντας μαζί τους. Η άγνοιά τους είναι απελπιστική. Προσπαθώ να τους εξηγήσω ό,τι μπορώ.
Τελικά δεν τους καταγγέλω αλλά φροντίζω να τους φορτώσω με απόλυτα αγχωτικές πληροφορίες και κατάλληλα λινκς για περαιτέρω διάβασμα.
Ένα απο αυτά τα παιδιά το θεωρώ πλέον φίλο. Από τότε έχει διαβάσει πολύ κι έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τα πράγματα. Λίγο μετά από την ανορθόδοξη γνωριμία μας, ένας φίλος του χτυπήθηκε άσχημα στη διάρκεια ψαρέματος και ο ίδιος πείστηκε πλέον ολοκληρωτικά για το μάταιο του πράγματος.
Θέλω να πιστεύω ότι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, και μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν πολύ καλύτερο το ότι μπήκα σε διάλογο παρά να έκανα απλά μια καταγγελία.
Ήταν νέα παιδιά, ήταν σημαντικότερο να καταλάβουν γιατί όχι, από το να δεχτούν απλά μια όποια τιμωρία (αμφίβολο κι αυτό με τόσες συγγένειες).
Δεν μετανιώνω που έπραξα όπως έπραξα γιατί έπραξα απολύτως συνειδητά. Σε κάποιον άλλο χωροχρόνο που θα έκρινα ως καλύτερη κίνηση την καταγγελία, θα το έκανα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.