[Deep Rhodos]

Για να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα. Μπαίνει ένας τύπος σε ένα ζαχαροπλαστείο, πλησιάζει το ψηγείο και λέει στον ιδιοκτήτη: Βάλε μιά σοκολατίνα. Του την δίνει ο ζαχαροπλάστης, την κατασπαράζει ο τύπος...φχαριστώ, λέει, και πάει να φύγει. Εεεε!!!! φωνάζει ο Ζαχαροπλάστης..η πάστα κάνει 1 ευρώ. ΨΙτ φίλε, του λέει ο τύπος..Ξέρω καράτε. Τον κοιτάει οιδιοκτήτης..σκεύτεται (δε βαριέσαι..1 ευρώ είναι..μήν τσακωθούμε) και τον αφήνει να φύγει. Ο τύπος όμως επιστρέφει και την άλλη μερα και τα ίδια...μιά πάστα. Ρε φίλε του λέει ο ζαχαροπλάστης...μήν μου το κάνεις αυτό...έχω οικογένεια..ξέρω καράτε απαντά ο τύπος. Βρέ τι πάθαμε..σκέφτεται ο ζαχαροπλάστης..να μου δώσει και καμιά κλοτσιά Σαολίν να δούμε ποιός θα ανοίξει το κατάστημα αύριο..και τον ξαναφύνει. Το σκηνικό επαναλήφθηκε για κάμποσες μέρες όσπου ο καημένος ζαχαροπλάστης τα πήρε και έκανε το εξής: Πάει σε ένα γυμναστήριο και βρίσκει ένα ντερέκι 2 μέτρα μαυροζωνά. Του λέει τον πόνο του και αυτός υπόσχεται ότι το απόγευμα θα είναι στο μαγαζί του και θα διορθώσει τα πάντα. Στήνεται λοιπον το ντερέκι στην πόρτα, περιμένει λίγο και τσουπ!! Να ο τυπάκος. Πάει στο ψυγείο, μια πάστα...χιχιχιχι γελάει ο ζαχαροπλάστης..1 ευρώ του λέει. Ρε, δέν είπαμε ξέρω καράτε; Εκείνη την στιγμή πλησιάζει το ντερέκι, τον χτυπά αργά και γλαφυρά στην πλάτη και του λέει: Ψίτ, φίλε....ξέρω και γώ καράτε. Και ο τυπάκος του απαντάει: Φάεε και σύ μια πάστα!!! Το θυμίθηκα τώρα που έλεγα για πάστες...