Μανώλη, στο λινκ του seaslugforum που παρέθεσε ο Δημήτρης, το θέμα των χρωματικών παραλλαγών του είδους αναφέρεται εκτεταμένα.
Αντιγράφω ένα απόσπασμα:
Παράθεση:
Hypselodoris picta is the largest chromodorid from the Mediterranean Sea and is widely distributed on both sides of the Atlantic. It varies greatly in colour and pattern and consequently has been known under many names including
Hypselodoris elegans (Cantraine, 1835)
Hypselodoris webbi (d'Orbigny, 1839)
Hypselodoris valenciennesi (Cantraine, 1841)
Hypselodoris edenticulata (White, 1952)
Hypselodoris tema Edmunds, 1981.
Ortea, Valdés and García-Gómez (1996) have recently revised this group of chromodorids and have suggested five subspecies, and Troncoso, Garcia & Urgorri (1998) have suggested six, but there do seem to be a number of colour forms which do not fit into their subspecies very successfully. At least two 'subspecies', picta and webbi have wide sympatric distributions on either side of the tropical Atlantic which is not what one would expect from subspecies:
Hypselodoris picta picta (Schultz, 1836)
Hypselodoris picta webbi (d'Orbigny, 1839)
Hypselodoris picta azorica Ortea, Valdes & Garcia-Gomez, 1996
Hypselodoris picta tema Edmunds, 1981.
Hypselodoris picta verdensis Ortea, Valdes & Garcia-Gomez, 1996
Hypselodoris picta lajensis Troncoso, Garcia & Urgorri (1998)
Hypselodoris picta is the only eastern Atlantic species of Hypselodoris, other than Hypselodoris villafranca, with more than two parallel yellow lines on the dorsum.
Juvenile specimens have normally three lines, whereas in the adults the pattern is more complicated with numerous broken or entire lines. It is also characteristic of this species that two of the dorsal lines reach the rhinophoral sheaths. In adult specimens they form a yellow circle around the edge of the rhinophoral sheath and continue forward. In juvenile specimens, like this in the picture, the yellow circles are not formed yet. In addition, juvenile specimens have the mantle margin is surrounded by a white area. The dorsal yellow lines of both juveniles and adults reach the gill sheath but they never form a circle around it.
Other distinctive features of H. picta are the uniformly dark blue rhinophores, with no yellow or white pigment, and the branchial leaves with the external rachis yellow." Angel Valdes
|
Οι διαφορές του χρωματισμού επομένως φαίνεται να οφείλονται τόσο σε φάσεις αναπτυξης όσο και στην παρουσία υποειδών, πράγμα καθόλου περίεργο για ένα είδος με τόσο ευρεία γεωγραφική εξάπλωση:
Παράθεση:
DISTRIBUTION
Atlantic - west atlantic from Florida to Brazil, Caribbean; east Atlantic from Spain to West Africa, Mediterranean.
|
Αυτό που εντυπωσιάζει εμένα περισσότερο είναι η χτυπητή διαφορά των ενδιαιτημάτων του στις δύο φωτογραφίες.
Στη φωτό από Χαραμίδα, διακρίνεται ένας διαυγής, ολιγοτροφικός βυθός με λιβάδια Ποσειδωνίας που αντικατοπτρίζουν μάλλον αδιατάρακτες συνθήκες ανοιχτού Αιγαίου. Στη φωτό από Αμπελάκια, έχουμε έναν μάλλον εύτροφο βυθό με επικράτηση νιτρόφιλων χλωροφυκών (και τόσο κοντά στην Ψυττάλεια btw). Και όμως, ο μπουλούκος φαίνεται περιχαρής και στις δύο περιπτώσεις....
Δεν θα τον έβαζα στη λίστα των ειδών-δεικτών με αυτά και με αυτά.....
