Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Πάρτε παράδειγμα το στίγμα του Burdigala που αναρτήθηκε από την ομάδα του Kea dive expedition στο blog και δόθηκε και στο Λιμεναρχείο Λαυρίου εκτός από την Εναλίων (αν κάνω λάθος Δημήτρη διόρθωσέ με...)
|
Έτσι όπως τα λες είναι Γιώργο.
Τι να διορθώσω εγώ, ήσουν εκεί και τα ξέρεις από πρώτο χέρι. Το στίγμα δόθηκε στο Λιμεναρχείο Λαυρίου, στην ΕΕΑ, και στον κύριο Κ. της Υδρογραφικής Υπηρεσίας προφορικώς και γραπτώς, συνοδευόμενο από μια πρωτόλεια έρευνα η οποία ταυτοποιούσε με αδιάσειστα στοιχεία την ταυτότητα του ναυαγίου. Η απάντηση ήταν η άμεση αμφισβήτηση και μια φαιδρή επιστολή με την προτροπή να καταδυθούμε στο στενό Τήνου Μυκόνου για να βρούμε το Burdigala. Ήταν η επίσημη θέση για να μην εκτεθεί ο επίτιμος. Ξέρεις ποιος και φαντάζομαι ότι τα θυμάσαι.
Και να ήταν μόνο αυτό; Στο χοντρό εθνικιστικό κόλλημα που έχουν φάει οι δημόσιες υπηρεσίες διαστρεβλώνεται η «ιστορική αλήθεια» τόσες πολλές φορές που θα μπορούσε να γεμίσει κανείς ένα ολόκληρο βιβλίο. Ένα παράδειγμα είναι ο υπερβολικός ηρωισμός του ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ (χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω τον ηρωισμό του πληρώματος του), το οποίο σύμφωνα με τους «ιστορικούς» του
Πολεμικού Ναυτικού «Στις 18 Σεπτεμβρίου 1943 βύθισε σε συνεργασία με τα βρετανικά A/T FAULKNOR και ΕCLIPSE κοντά στην Αστυπάλαια και άλλη νηοπομπή, αποτελούμενη από τα φορτηγά ΡLUTO (2.000 τόν.) και PAOLO (4.000 τόν.)
και το συνοδό τους Νο 2104». Την ίδια στιγμή που το
HMS FAULKNOR είχε το γενικό διάταγμα, και το γερμανικό συνοδευτικό ανθυποβρυχιακό UJ 2104 (αυτό είναι το προαναφερόμενο Νο 2104) βρέθηκε μέρες αργότερα στην Αστροπαλιά να βομβαρδίζεται από την RAF.
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον κάποια πράγματα θ΄ αλλάξουν προάγοντας την ιστορική αλήθεια σ΄ αυτό που κατά την γνώμη μου πρέπει να είναι, στις συντεταγμένες στοιχείων τα οποία καθορίζουν τα γεγονότα άσχετα από τις προθέσεις κάθε στρατόκαβλου. Μακριά από εθνικές επιθυμίες, ηρωικές προβολές ή φυλετικές αναδείξεις, προασπίζοντας το δικαίωμα στην έρευνα και την μέσα από αυτήν ανάδειξη των θυμάτων,
όλων των εμπόλεμων, δίνοντας τους φωνή όπου σίγουρα, πάντα κατά την γνώμη μου, στο βάθος της υπάρχει η κραυγή «ποτέ ξανά πόλεμος».