Πριν πολλά, ή έστω αρκετά χρόνια, όταν δεν υπήρχε Νόμος, δεν υπήρχε φόρουμ του Τηθύς και πολύ παραπάνω δεν υπήρχε ο Νικόλας που τώρα γνωρίζεις, υπήρχε ένας αυτοδύτης, που είχε ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της και γούσταρε τρελά να βουτάει. Αυτός ο αυτοδύτης , πολλοί που την γνωρίζουν τώρα θα δυσκολευτούν ίσως να το πιστέψουν, ήταν εξαιρετικά αφελής σε ό,τι αφορά το θέμα των σκουπιδιών στο βυθό, όπως αρεσκόταν να τα αποκαλεί. Δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τα ψάρια και δεν αντιλαμβανόταν καθόλου την όποια αξία τους εκτός από αυτή που τους έδινε η κοιλιά του.

Και όμως, κάπως ήρθε, ξέρεις καμιά φορά κάπως έρχονται τα πράγματα και αυτά, τα ξέρεις μέσα σου, και βρέθηκε με πέντε τέτοια «πράγματα» στα χέρια του. Την αφέλεια αλλά και την άγνοιά της σχετικά με το τι έκανε και κατά πόσο ήταν ΕΛΕΕΙΝΑ ΠΑΡΑΝΟΜΟ να βρίσκονται στα χέρια του, την αποδεικνύει νομίζω η φαεινή ιδέα του να στείλει μερικά από αυτά σε έναν άνθρωπο που ήξερε, για νατα τα φάει Και ο λόγος που του το έστειλε ήταν ακριβώς επειδή πίστευε ότι αυτό το δώρο δεν είχε παρά μόνο γαστριμαργική αξία, από δύτη σε δύτη, ένα δώρο θαλασσινό....

Το ξέρω ότι δεν μπορείτε να δεχτείτε και να πιστέψετε την τότε αφέλειά του αλλά, ειλικρινά δε σας ζητάτε καθόλου να το κάνετε.


Απλά συνεχίζω με την ιστορία.

Το χαζό (αγόρι) στο μεταξύ είχε αρχίσει να παρακολουθεί συζητήσεις σε σχέση με ψάρια, σε σχέση με το οικοσύστημα , είχε αρχίσει να ενημερώνεται καλύτερα για τους νόμους, είχε αρχίσει να ψυλλιάζεται ότι όχι, δεν είχε νόμιμα αυτό το είδος αλιείας.


Μέχρι που το συνειδητοποίησε πλήρως.
Και μετά; Μετά ενοχή. Μετά αδιέξοδο. Μετά εγκλωβισμός.

Τι κάνεις μετά;;
Και στο μεταξύ το αφελέστατο αγοράκι που πλέον έπαψε να είναι αφελής και έγινε ο Νικόλας που τώρα (νομίζεις ότι) ξέρεις, έμεινε να αναρωτιέται τι κάνεις μετά.
Για κάμποσα χρόνια.

Και να με συγχωρείτε που θα αποχωρήσω τώρα από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κατά τα άλλα συζήτηση, αλλά παρόλο που είναι εύκολη ι η πρόσβαση έχω πολύ πιο όμορφα πράγματα να κάνω. Εσείς συνεχίστε να κράζετε σαν τότε που είδατε τον ψαρομπούκαλο να βγαίνει μπροστά σας και κάνατε το παγώνι.

ΥΓ. Ο λόγος που ο Νικόλας δεν είχε πει αυτή την ιστορία κάπου είναι καταρχήν προφανής. Παρόλ’ αυτά ανυπομονούσε να διεκδικήσω μια σωστή και όμορφη ευκαιρία για να τη μοιραστώ με κάποιο τρόπο στην επερχόμενη ημερίδα του Τηθύς για το ψαρομπούκαλο. Ένιωθε την ανάγκη να στείλει ένα μήνυμα.....


Οκ, η ευκαιρία έπαψε να είναι σωστή και όμορφη, όμως μια ευκαιρία είναι πάντα ευκαιρία και το μήνυμα παραμένει αναλλοίωτο:

- Αν αυτή η ιστορία σου θύμισε κάτι, αν κάπως βρέθηκες κι εσύ εγκλωβισμένος/εγκλωβισμένη καταλαβαίνοντας εκ των υστέρων κατι που δεν καταλάβαινες τότε, μην τους αφήνεις να σου το παίζουν δικαστές, μην τους αφήνεις να σου κουνάνε το δάχτυλο, ποιοι είναι αυτοί να σε κρίνουν μωρέ;;;;

Θυμήσου απλά τα λόγια του ανθρώπου από μέσα: ‘Μπορείς να τα ψήσεις και να τα φας, έχει μια διαδικασία αλλά είναι απλό’