[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ]

Αργα χθες βραδυ -μεσα στη νυστα μου- αντικρυσα το βιντεο που ανεβασε ο Γιωργος και ομολογω σοκαριστηκα....σοκαριστηκα πολύ...

Με ενόχλησε απεριοριστα η ασεβεια προς τη Θαλασσα και το σοκ ηρθε οταν ανοιξα τον ηχο -καθοτι το προσωπο κατι μου θυμιζε (ειναι παλιο το βιντεο)- και αναγνωρισα τη φωνη του δασκαλού μου, ενός ανθρώπου που σέβομαι και εκτιμώ...

ομολογω οτι κοιμηθηκα με την εικονα της ασεβειας στο μυαλο μου και το πρωι ξυπνησα με αυτην...

Μου εχει μιλησει για τα ψαρεματα του, εχουμε τσακωθει για αυτα, αλλα το σοκ ηταν σοκ...Ηταν οι λεξεις που βγηκαν απο το στομα του (σε συνδυασμο με τις πραξεις) που με προσεβαλαν...

Αφησα την στεναχωρια μου στην ακρη γιατι ο ενθουσιασμος αυτων που γυρισαν απο τα Medes μου θυμισε τη δυναμη Της...

κι οταν λίγο αργοτερα αρχισα να μονταρω πλανα βυθων και απο το γραφειο μου βρεθηκα ξανα στην αγκαλια Της, μαλάκωσα ακομα περισσοτερο και ειπα να γραψω αυτες τις γραμμες...

Δεν ειμαι εγω αυτος που θα ριξει στην πυρα κανεναν γιατι εσφαλε.
Οποτε το εχω κανει, το εχω μετανιωσει...
Το ξερω Γιωργο οτι σου την ειπα για τον ψαροντουφεκα στην παραλια αλλά τώρα αναρωτιέμαι αν ειχα καθολου δικιο...αν εχει νοημα να φωναξω τους μπατσους...αν θα διορθωσω τιποτα ετσι...δεν εχω ιδεα, καθε μερα ειμαι πιο μπερδεμενος απο την προηγουμενη....

Νομιζω οτι αν αυτος που εσφαλε καταλαβει το σφαλμα του, δεν οφειλει να ζητησει συγχωρεση απο μενα (αλλα ουτε κι απο εσας)...

Αν ο Νικος και ο καθε Νικος νομιζει οτι ασεβησε προς την Θαλασσα, οφειλει να ζητησει συγχωρεση απο Αυτην και οχι απο τους νομους του κρατους...

Αυτο που ξερω εγω ειναι οτι ο Νικος με διδαξε να καταδυομαι με ασφαλεια και μου το διδαξε καλα...
Αυτό που επίσης ξέρω είναι ότι εκτός από εμένα διδαξε και πλειστους αλλους με την ίδια υψηλή ποιότητα διδασκαλιας...

Και αυτη η αντιφαση ειναι που με πληγωνει...γιατι θα ηθελα να μοιραζομαι με ολους τις ιδιες αξιες και ιδανικα...αλλα δεν ειναι ετσι ο κοσμος...

Με τι ζυγαρια να ζυγισω το τι μου εχει προσφερει σαν δασκαλος και το ποσο με "χαλασε" η εικόνα της ασεβειας;
Πως να δω προς τα που γερνει η ζυγαρια όταν δεν εχω τα προσοντα να ειμαι ο κριτης;

Ας αφησουμε το Νικο στην ακρη κι ας πιασουμε το τι φταιει και ο ανθρωπος, ο καθε ανθρωπος, νιωθει οτι ο πλανητης ειναι ιδιοκτησια του;
Κι αν βρουμε τι φταιει, ας ασχοληθουμε με το τι μπορουμε να κανουμε για να αλλαξει εστω και λιγο αυτο...

Οι μικροψυχιες δεν βοηθανε, οι τσακωμοι επισης...

ΥΓ u cannot teach an old dog new tricks λενε οι συμμαχοι (που θα ελεγε και ενας αλλος σπουδαιος δασκαλος)...Σημασια δεν εχει εν τελει αν ο παλιος μου δασκαλος αλλαξει νοοτροπια,
σημασια εχει εμεις οι μαθητες του να παμε την ανθρωπινη διανοια πιο κοντα στη φυση και οχι μακρια της...Με Σεβασμο και Ταπεινοτητα προς Αυτην...

ΥΓ μου αρεσει να πιστευω οτι στον πλανητη εχουν ευδοκιμησει πολιτισμοι που ζουσαν σε αρμονια με την φυση και οχι σε αντιπαλοτητα...καμμια σχεση με τον δικο μας...
μου αρεσει να κλεινω τα ματια και να φανταζομαι ψαραδες που ζητανε συγχωρεση για καθε ζωη που αφαιρεσαν οντας αναγκασμενοι απο την φυση του ανωτερου θηρευτη....

ειναι ηλιθιο απο μερους μου, το ξερω, αλλα ειμαι ανθρωπος και οχι ζωο και τα εχω μπερδεμενα στο μυαλο μου. Εξαλλου οι θρησκειες λενε οτι το μεγαλυτερο αμαρτημα ειναι η γνωση και μαλλον ετσι πρεπει να ειναι!