Βλέπουμε διάφορες και ενδιαφέρουσες απόψεις. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η άποψη του Fin που παρομοιάζει την solo κατάδυση με την σεξουαλική αυτοικανοποίηση.
Μου έχει προκύψει και μένα κάποιες φορές η solo κατάδυση και την έχω κάνει και μία φορά κατ' επιλογήν και με λάθος κίνητρο. Ομολογώ πως μετά από μια σειρά από εκπαιδευτικές καταδύσεις χρειάζεται και λίγη χαλάρωση. Κάπου - κάπου η solo κατάσταση που προκύπτει έστω για 3-4 λεπτά όταν ξεκόβεις από την ομάδα που προπορεύεται ενώ βγάζεις φωτογραφίες τον μικρόκοσμο είναι ένα είδος χαλάρωσης. Τα βρίσκεις με τον εαυτό σου. Άλλωτε δε αν κάνεις αυτή τη βουτιά επειδή είσαι τεντωμένος και θέλεις να χαλαρώσεις τότε μπορεί να έχεις πρόβλημα. Μου έχει τύχει ένα τέτοιο στα 47 μέτρα. Έχω ακούσει ότι οι περισσότεροι δύτες την πατάνε λόγω αδυναμίας ελέγχου του άγχους το οποίο οδηγεί τελικά σε πανικό. Αν δεν το πάθεις αυτό τότε έχεις απειροελάχιστες πιθανότητες να υποστείς οτιδήποτε ζημιά έστω ακόμα και αν είσαι μόνος σου. Ομολογώ πως ο σύντροφος στην κατάδυση μου χρειάστηκε όλη κι' όλη μια φορά στην καταδυτική μου καριέρα και αυτή η φορά δεν ήταν για να μου σώσει τη ζωή αλλά για να μου λύσει ένα πρόβλημα σε 3 δευτερόλεπτα που εγώ ίσως να έκανα 30 να το λύσω.
Πέρα από όλα αυτά, το διασκεδάζω πολύ περισσότερο να κάνω κατάδυση με ωραία και καλή παρέα. Δεν επιδιώκω το solo.