[DimitrisK]

Αρχικό μήνυμα απο Σώτος Χριστοδούλου

Δημήτρη εντελώς γενικά ας το δω και γω το θέμα.

Λές ότι όσο περισσότερο μπαίνεις στα ενδότερα ενός μηχανήματος και του τρόπου λειτουργίας του, τόσο περισσότερο διατεθιμένος είσαι να το ζορίσεις μέχρι εκεί που η λογική πιθανότητα λέει πως είναι το όριο του χωρίς να πάθει κάποιο πρόβλημα. Σωστά? Δηλαδή όσα περισσότερα καταλαβαίνεις τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να κινείσε ολοένα και πιο κοντά στα όρια? Σωστά το καταλαβαίνω? Δηλαδή η γνώση μας σπρώχνει στα όριά μας? Σε αντίθεση με την άγνοια που μας κρατάει αρκετά πίσω? Αν αυτό είναι που εννοείς τότε εντελώς γενικά διαφωνώ.

Η γνώμη μου είναι πως όσο περισσότερα γνωρίζεις τόσο καλύτερα μπορείς να μείνεις μακρυά από τα όρια. Το να ζορίζεις μια κατάσταση ή μια μηχανή είναι στατιστικά συνδεδεμένο με περισσότερες βλάβες ή ατυχήματα. Το να λες ότι επειδή γνωρίζω αρκετά καλά αυτό που κάνω και το τι είμαι, ξέρω πόσο ζόρι μπορώ να τραβήξω και πάω μέχρι εκεί... είναι κατά την άποψή μου ο λόγος που κάποτε μας σπρώχνει στο λάθος... λόγω λάνθασμένης στιγμιαίας εκτίμησης, και μιας συνεπαγώμενης ενέργειας που ξέφυγε λίγο από το όριο!

Με αυτή τη λογική Σωτήρη ακόμη θα ζούσαμε στις σπηλιές.
Εντάξει δεν θα γίνουμε οι πρωτοπόροι, αυτό είναι και θέμα χαρακτήρα, αλλά όχι αν μπορώ να πάω με 100 να πηγαίνω με 50 για να είμαι σίγουρος ότι δε θα μου συμβεί κάτι άσχημο.
Όταν λέω φτάνεις στο όριο δεν λέω να το πας τέρμα το κοντέρ αλλά αν πρόσεξες μιλάω για κάποια ανοχή. Είναι το όριό σου στο 100 θα πας στο 90. Με αυτή τη λογική το "μηχάνημα" διατηρείται πολύ καλύτερα από το να πηγαίνει με ρελαντί. Γι' αυτό και μίλησα για σκεπτόμενα άτομα. Έτσι θα καταφέρεις να φτάσεις στο 110, 120 και παραπέρα. Το αν δε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο αυτό είναι άλλη κουβέντα, αλλά όταν μιλάμε για "ατομικά αθλήματα" αυτός είναι συνήθως και ο στόχος.